28 ~ Owen Playfair

Met zo'n vrolijk hoofd heb ik Rein nog nooit gezien. Als hij niet uit kijkt blijft die glimlach voor altijd op zijn gezicht staan. Nils komt al naar mij toegelopen en zegt precies hetzelfde ''Kijk zijn prethoofd dan.'' Ik lach een beetje. Ik vind het echt leuk voor Puck en Rein dat ze samen zijn. Alleen als Rein Puck iets aan doet krijgt hij met mij te maken. ''Het word Fragile'' hoor ik Daan vanuit de kamer roepen. ''Prima'' reageert Nils. Hij draait zich om en wil weg lopen, terwijl ik daar met vier glazen drinken en twee bakken chips sta. ''Hey klojo neem jij ook wat mee?'' waar Nils op een sarcastische manier op reageert ''Nee, waarom zou ik'' en hij schiet dan in de lach. Hij pakt een bak chips en twee glazen.

''Rein ga is kante met die over blije rotkop van je'' roept Daan lacherig. Hij krijgt een boze blik toegeworpen. Ach, ik snap het wel. Rein is gewoon blij dat Puck ja heeft gezegd. We zetten de film even op pauze en zitten allemaal wat te klooien. Rein duwt een hand vol chips plat tegen Daan zijn voorhoofd en Nils en ik zijn allemaal bezig op onze telefoon. Na een paar mainiacs te hebben getweet drukt Daan weer op play. De film gaat verder. Ik zit helemaal in de film. De kinderen waarvan de botten worden gebroken, de tweede verdieping. Het grote mysterie. Ik kom er maar niet achter hoe het in elkaar zit. Langzaam pak ik een paar chipjes uit de schaal. Het geknisper van de chips haalt me weer even uit de film. Ik kijk naar Nils en Daan. Zij zitten ookal zo geboeid te kijken.
De aftiteling verschijnt in beeld. Ik ben nog een beetje in een soort van shock door de film. Een geest van de verpleegster die wilt dat de kinderen in het ziekenhuis blijven. En daarom de botten maar breekt. Best wel scary. Ik voel een korte rilling over mijn rug lopen. ''Jongens. gaat het wel goed? Jullie zitten zo geshokeerd voor jullie uit te staren'' grapt mijn vader. ''Jahoor'' antwoord Nils. ''Trouwens, waar is Rein?'' zegt pap weer. Ik kijk de andere jongens aan, zouden die het weten. ''Oeehh misschien is hij meegenomen door die verpleegster.'' Grappig joh. ''Ha-ha, grappig Daan'' We horen een boel gekraak boven ons. Allemaal kijken we naar het plafond. Straks heeft Daan nog gelijk. Ik slik. ''uhm, ik ga wel even kijken.'' Voorzichtig sta ik op en loop naar boven. Er is geen licht aan, ik zie geen hand voor ogen. Er komt geluid van mijn slaapkamer. Wat nou als er echt een soort van geest of raar wezen is, wat moet ik dan doen? Heel voorzichtig open ik mijn slaapkamer deur. Even blijf ik stil staan om te kunnen realiseren wat ik zie...