~6

Anna stapte in de auto. 'Bedankt voor het extra halfuurtje! Het was super!' ze begon enthousiast te vertellen over haar avond. Ik zweeg en staarde voor me uit terwijl ik naar huis reed. 'En hij vroeg m'n nummer! Hij vind me echt leuk!' ik parkeerde voor het huis en legde de motor stil. 'Ik ben blij dat je het leuk vond.' ik stapte uit de auto, Anna ook. 'Wat scheelt er?' vroeg ze me. 'Niets.. Ik ben gewoon erg moe. Het werd nog druk daar.' 'Oh. Ok.' we liepen samen naar binnen. 'Slaapzacht.' ik ging meteen naar boven. Mama sliep al. Ik liep m'n kamer in en trok m'n kledij uit, sprong in m'n pyjama en kroop in mijn bed. Ik kon niet meteen de slaap vatten en lag wat te woelen. Ik dacht de hele tijd aan Tom. Waarom probeerde hij me te kussen? Hij was net zijn zielsverwant verloren, het ging allemaal veel te snel...

Zaterdag

'Goeiemorgen schat, koffie?' mama glimlachte naar me. 'Goeiemorgen mam. Graag.' ze schonk me een kop koffie in wanneer ik aan tafel ging zitten. 'Waar is Anna?' 'Ze is buiten, een boek aan het lezen.' Ik grinnikte. 'Een boek?' 'Een tijdschrift, het maakt niet uit ze is aan het lezen.' lachte mama. Ik nam een slok koffie. 'Gaat alles wel goed met je?' ik keek haar aan. 'Gaat best.' zei ik snel. 'Niet tegen me liegen Katelyn.' ik keek haar opnieuw aan. 'Ik zie aan je gezicht dat er iets is.' ik zette m'n kop koffie op tafel, mam ging zitten. 'Het is eigenlijk niets hoor.. Toen ik in het ziekenhuis werkte had ik te maken met de dood van een jong meisje, Peyton. Ze had een vriendje die ik heb ontmoet, hij had het er heel moeilijk mee. Hij heet Tom. Ik ben hem toevallig tegengekomen in de stad en het blijkt nu ook dat hij de broer is van Beth's vriendje. Beth is een vriendin van op school. Gisterenavond had ik afgesproken met Beth en haar vriendje en Tom was er ook. Het was supergezellig maar op het einde van de avond probeerde hij me te kussen.. Ik heb me weggetrokken, maar hij reageerde nogal geschrokken en ik weet niet wat ik nu moet doen...' Mama glimlachte naar me. 'Misschien moet je met die Tom eens praten? Eens vragen wat hij ermee bedoelde.' 'Ik ben bang dat hij de dood van Peyton te snel wil verwerken door met iemand anders iets te beginnen. En ik ben niet het type meisje die voor terugval gaat spelen.' 'Nee, dat begrijp ik ten volle. Ik denk dat je met hem erover moet praten. Zo snel mogelijk. Straks krijgt hij ook verkeerde ideeën.' ik knikte. 'Bedankt mam. Ik ga straks bij hem langs.' ze knipoogde en liep de keuken uit.

Ik raapte al mijn moed bijeen en belde aan. Bill deed open. Gelukkig, een bekend gezicht. 'Oh hey, Katelyn toch?' 'Ja hey, Katie. Is Tom er soms?' 'Tom is net naar de winkel, maar je kan wel even wachten, Beth is hier ook.' hij liet me binnen en we wandelden naar z'n tuin. Beth keek me verwondert aan. 'Katie? Wat doe jij hier nou?' Ik ging naast Beth zitten aan de tuintafel. 'Ik kom voor Tom. Ik moet hem even spreken.' 'Klinkt serieus. Heeft hij iets mispeutert.' lachte Bill. 'Neenee, maar we hadden het gisteren over een auto, en ik wou nog eens iets vragen daarover.' loog ik. Beth glimlachte naar me. 'Ik ga me vlug douchen, als je iets wil drinken, in de koelkast staat genoeg.' zei Bill tegen me. Hij kuste Beth en verdween in huis. 'Een auto?' glimlachte Beth. 'Wat is er?' ik legde alles uit aan Beth. Ze schrok ervan. 'Peyton was mijn beste vriendin.' zei ze. 'Ze was fantastisch. We hebben zoveel mooie tijden meegemaakt. Maar ja...' ze keek naar beneden. 'Het spijt me Beth, ik wist het niet.. Ik wou je niet overstuur maken.' 'Neenee, Katie je hoeft je niet schuldig te voelen! Je wist het inderdaad niet en het voelt goed om over haar te praten. Zo is ze nog bij me.' ik glimlachte. Ze begon over Peyton te praten, over de momenten die ze samen hadden beleefd. Ze vertelde ook dat ze nog vaak bij haar vader Matthew op bezoek gaat, en dat Matthew dat ten zeerste apprecieert. We waren nog wat aan het praten toen Tom plots in de tuin stond. 'Katie, wat doe jij hier?' vroeg hij verbaasd. 'Ik wou even met je praten. Kan dat?' hij keek naar de grond. 'Best.' 'Bon, ik ga ook douchen!' Beth huppelde naar binnen. Tom ging aan tafel zitten, aan de andere kant van mij. Hij durfde me niet aan kijken.

'Tom, ik wou gewoon..' 'Nee, ik moet iets vertellen. Het spijt me dat ik je probeerde kussen. Ik dacht dat je dat misschien wou.'ik stond op en ging dichterbij zitten. 'Ik leer je pas kennen, en ik vind je wel leuk maar ik ken je nog niet lang genoeg om iets me je te beginnen. Ik ben het type meisje dat afwacht, en ik volg altijd mijn gevoel. Gisterenavond zei m'n gevoel me dat je het op een andere manier bedoelde. En daarom week ik af.' Hij keek me aan. 'Hoe bedoel je?' 'Sorry als ik verkeerd ben maar, ik dacht misschien dat je me probeerde te kussen omwille van Peyton.. Het is nog helemaal niet zo lang geleden en misschien wou je het zo een stukje verwerken?' hij keek naar de grond. 'Daar had ik nog niet over nagedacht. Ik wil Peyton helemaal niet vergeten ,maar ik wil het wel verwerken. Ik wil aan Peyton kunnen denken zonder te huilen, en zonder eraan te denken dat ze dood is.' 'Geef het wat tijd Tom, het komt allemaal goed. Ik ben zeker dat je Peyton nooit zal vergeten, en dat ze een speciaal plekje heeft in je hart. Maar zoals je zegt, zal je haar dood moeten verwerken, en plaatsen. En dat kan alleen jij, op je eigen manier. En je moet de tijd nemen die je nodig hebt.' hij keek me aan. 'Bedankt. Ik hoop wel, dat we elkaar nog beter kunnen leren kennen.. Je bent leuk gezelschap.' ik glimlachte. 'Absoluut. Ik vind het leuk om tijd met jou te spenderen.' ik drukte een kus op z'n wang en omhelsde hem.