Heart Ten.

Het was ondertussen al half vijf geworden. "De parade gaat bijna beginnen, jongens! Als we een goede plaats willen hebben zullen we snel moeten zijn." Zei Mellanie terwijl iedereen al een sprintje inzette richting de juiste plaats. Ze hadden een goede plaats gevonden om te staan. Uit de boxen klonk "Let It Go" van de nieuwe Disney-film "Frozen". Femke en Paula waren zachtjes aan het meezingen. Plots zagen ze een medewerker wanhopig in het rond lopen. Mel besloot er naartoe te gaan. "Is there a problem?" Vroeg ze in het Engels, aangezien ze niet echt Frans kon. "Ja onze drie goede feeën zijn onverwacht ziek geworden, ik ben op zoek naar drie meiden die snel nog willen invallen." Zei de man op zijn beurt in het Engels. Mel keek de richting van Paula en Femke uit. "Wie droomt er daar nu niet van..." Dacht ze in zichzelf. Voor er bij na te denken stelde ze aan de man voor om hem te helpen. De man werd meteen al een stuk blijer. "Wacht even. Ik ga de andere twee halen." Met die woorden liep Mellanie weg van de man en haalde ze Paula en Femke. "Meiden, noodgeval! De 3 goede feeën zijn ziek en wij gaan hun NU vervangen, dus opschieten!" Femke duwde haar camera in Stefs handen en liep samen met Mel en Paula terug naar de man, die hun begeleidde naar de kleedkamer. Ze zagen de drie schattige jurkjes hangen en trokken ze meteen aan. "Jullie moeten gewoon een beetje dansen en vooral niet vergeten te lachen naar het publiek. Jullie moeten nu gaan. Veel succes." Zei de man nog voor ze naar buiten gingen als feeën. Het muziekje begon te spelen en Paula, Mel en Femke deden wat hun gevraagd werd. Ze waren best wel zenuwachtig, aangezien ze niet geoefend hadden, maar alles verliep goed. Toen ze aan het kasteel kwam zagen ze Stef, Os en Didi vol trots kijken naar hun. Ze lieten zich alle drie niet afleiden en gingen gewoon verder met wat ze moesten doen, ze draaiden enkele rondjes en zwaaiden met hun toverstafje. Soms zwaaiden ze ook eens naar enkele kindjes, die naar hun zwaaiden. Paula, Mel én Femke waren dolgelukkig. Dit was iets, wat ze waarschijnlijk nooit meer gingen meemaken. Ze genoten hier echt van, maar voor ze het beseften was het al gedaan. "Dat was super, meiden! Omdat jullie ons uit de nood hebben geholpen, mogen jullie, als jullie dat zelf willen natuurlijk, een hele nacht alleen op de attracties gaan. Dat is het minste dat we kunnen doen voor jullie." Paula, Femke en Mel sloegen een gil. Mellanie zei meteen dat het goed was. De man vertelde hen om hoe laat ze op de afgesproken plaats moesten zijn. Als alles in orde was namen ze nog snel afscheid van de man en liepen ze terug naar hun vriendjes. "Jullie zagen er betoverend uit." Zei Stef. "En jullie hebben dat geweldig gedaan!" vulden Os en Didi aan, waardoor de meisjes nu stonden te blozen. "We hebben trouwens nog meer goed nieuws!' Riep Paula enthousiast. De jongens keken hen verwachtend aan. 'We mogen een hele nacht in het park doorbrengen!" Gilde Mellanie het uit. De jongens moesten eens lachen met Mel's enthousiasme. Plots hoorden ze een brommend geluid. "Kunnen we gaan eten, ik heb honger..." Zei Os met rode kaken, waardoor iedereen weer in een deuk lag. "Misschien kunnen we in het hotel gaan eten? Dan moeten we niet in zo een overvol restaurantje gaan zitten." Stelde Mel voor. Iedereen stemde hiermee in. Toen ze eenmaal aan tafel zaten, waren ze aan het bespreken wat ze nog gingen doen na het eten. "We kunnen na ons eten misschien nog een uurtje slapen? Dan is het bijna 19.00 en hebben we nog een uurtje tijd om een goed plekje te zoeken voor de lichtshow. Daarna hebben we afgesproken met die man van de parade en kunnen we nog een hele nacht op attracties gaan" Stelde Femke voor. "Goed plan, maar ik ga vannacht niet in die boot met poppetjes kruipen hoor, anders krijg ik nog nachtmerries." Zei Didi lachend ."Van poppen zou je bang hebben, maar van aliens niet?" Moeide Paula zich. Didi wou reageren op wat Paula had gezegd, maar hij liet het maar zo. Na het eten gingen ze zoals afgesproken naar de kamers.In de kamer van Didi en Paula was het rustig tot Didi plots opstond. "Waar ga je heen?" Vroeg Paula. "Even naar Femke, moet haar iets vragen." Zei hij voor hij de deur achter zich sloot. Didi klopte aan bij Femke, die meteen de deur opendeed. "Wat kom jij hier doen Didi?" Vroeg Femke lachend. "Wel ik wou iets regelen voor Paula en mezelf vanavond, maar daar heb ik jou hulp bij nodig." Zei hij doodserieus, waardoor Femke nog net haar lach in kon houden. Didi trok Femke mee aan haar arm richting God-mag-weten waar.