[Inzending] SPECS

Schoonheid.

Het is een woord dat veel invloed heeft op het dagelijkse leven van bijna alle mensen op deze wereld, dit omdat schoonheid vaak word gezocht in het uiterlijk van mensen. Dit heeft tot gevolg dat er een tweedeling ontstaat in onze maatschappij: Knap en lelijk.
Voor mij zit schoonheid niet in het uiterlijk van mensen, natuurlijk ik kan knap en lelijk onderscheiden, maar schoonheid bij mensen zit in het hart en hun ziel. Het zit in de besluiten die mensen maken, kiezen ze voor pijn of voor liefde?
Echter zit schoonheid voor mij vaak in de kleine dingen van het leven zoals de zon die op komt na een lange donkere nacht en een nieuwe dag aankondigt, nieuwe hoop. De manier waarop het goudgele licht de wereld ontwaakt en alles langzaam weer tot leven lijkt te komen heeft voor mij iets magisch, de manier waarop de zon de zintuigen van de mensen prikkelt en hen zelfs in hen slaap er bewust van maakt dat zij weer aan de horizon prijkt om een nieuwe dag te verlichten.

Maar ook de zonsondergang heeft op mij een betoverende uitwerking, ik vind de manier waarop de zon langzaam wegzakt in de horizon en het einde van weer een dag markeert wonderschoon. De verschillende kleuren rood, oranje, paars en roze die dan aan de hemel schitteren is een van de mooiste kleurovergangen uit de natuur. Maar ook de manier waarop de mensen hierop reageren is iets wat geen enkel ander foneem kan doen: ze trekken zich terug uit de straten en komen samen in warme huizen op koele zomer- of koude winter avonden om samen het einde van weer een dag gezamenlijk door te brengen.

Naast het overgaan van dag in nacht heb je natuurlijk ook de overgang van lente, naar zomer en vervolgens naar herfst en winter, ondanks dat deze overgang een stuk subtieler verloopt is het in mijn ogen een magisch gebeuren wat prachtig is om te zien. Ik denk dat als de mensheid een voorbeeld nam aan de natuur dat de wereld zoveel mooier zou zijn dan hij vandaag de dag is en de mens een stuk sterker zou zijn, want zeg nou zelf, niks is zo sterk als de natuur die na een ijskoude winter met temperaturen ver onder het nulpunt nog altijd instaat is om zichzelf te herstellen, de klap te boven te komen en weer in zijn volle glorie te stralen tegen de tijd dat het zomer word. De mens daarentegen blijft vaak bij de pakken neerzitten zodra het moeilijk word en laat het allemaal maar over zich heen komen, maar de natuur? Nee die doet dat niet, ze laat zich echter wel moeizaam weer inkrimpen in de herfst, maar weet als de winter aangebroken is wel dat het tijd is om zichzelf terug te trekken en zich in te dekken zodat ze zichzelf in de lente weer veerkrachtig kan laten zien.
In deze seizoenen vinden er ook gebeurtenissen plaats die voor mij een bepaalde schoonheid met zich mee brengen, zo reis ik elke zomer met mijn ouders naar het wonderschone, warme Italië waar wij op een aangename camping onze vaste groep weer treffen. Een iemand uit deze vaste groep is Yuri, een spontane, lieve jongen die daarnaast erg sportief is, kan dansen, zingen en gitaar spelen. Als het dan avond is en de temperatuur tot een prettige twintig graden is gedaald verzamelen we ons op de ligweide met een klein groepje Nederlandse en soms ook Italiaanse jongeren om met zijn alle liggend op ligbedjes naar de heldere sterrenhemel te staren. Door de stilte van de nacht klinken de akkoorden van een gitaar samen met de aangename stem van een jongeman die liedjes zingt over liefde, verdriet, verlies en diverse andere onderwerpen waar we ons allemaal in kunnen vinden.

In het veel koudere winterseizoen vinden echter ook jaarlijks gebeurtenissen plaats die ik onder schoonheid versta, namelijk kerstmis. De schoonheid van kerstmis zit hem voor mij in de traditie van het bij elkaar komen van mijn familie om gezamenlijk te eten en films te kijken, voor mij is het echt de schoonheid van de traditie en de hou vast die ik hieraan heb.

In de winter tijdens kerstmis die ik echter ook een ander schoonheid: de schoonheid van de liefde tussen mijn opa en oma die al ruim 45 jaar getrouwd zijn en nog steeds onvoorwaardelijk van elkaar houden, ja ze mopperen wel eens op elkaar, maar nog geen minuut daarna maken ze alweer grapjes en mijn oma die nog kerngezond is zal nooit van de zijde van mijn opa wijken die keelkanker heeft overleefd en tegenwoordig iets minder vitaal is. Ik ben er volledig van overtuigd dat mijn opa precies hetzelfde voor oma zou doen als het nodig was geweest, ik zie de blikken hun ogen als ze naar elkaar kijken en ik hoor de liefde in hun stem.

Rond kerst denk ik natuurlijk ook aan mijn vrienden en dan voornamelijk aan een van mijn beste vriendinnen die ik al ken sinds ik geboren ben: mijn vriendin Susan die een jaar ouder is dan mij maar meer dan twee koppen kleiner.We hebben van kleins af aan met elkaar gespeeld en hadden als kinderen geregeld hier en daar een ruzie, maar onze ruzies waren ook altijd zo weer voorbij en ik heb altijd geweten dat als er echt iets is dat ik bij haar terecht kan en zij weet ook van mij dat zij bij mij terecht kan met al haar problemen en geheimen die ze aan niemand anders kwijt durft. Ik zie de schoonheid in onze onvoorwaardelijke vriendschap, Susan en ik zien elkaar niet vaak omdat we een half uur met de auto bij elkaar vandaan wonen en we het allebei druk hebben met school en baantjes, maar als ik Susan weer zie na een paar maanden, dan is het net alsof we elkaar nog gisteren hebben gezien, onze vriendschap is stabiel en altijd hetzelfde: vertrouwd en onbreekbaar.

Afgelopen kerstmis heb ik gevraagd voor een boek en dit heb ik dan ook gekregen en hier ben ik enorm blij mee want ook in boeken zie ik schoonheid. De schoonheid zit hem voor mij in het feit hoe boeken een emotie op mij kunnen overbrengen, hoe ze me kunnen laten meeleven met een verhaal en me verdrietig kunnen laten voelen en me laten huilen, hoe ze me razend kunnen maken en me het liefst iets kapot willen laten maken om mijn woede kwijt te raken. Het is een uitzonderlijk iets hoe boeken je leven kunnen veranderen, want mijn leven is zeker verandert door boeken, zonder boeken zou ik nooit de fantasie hebben die ik nu heb en zou ik nooit aan het schrijven zijn geslagen, zou ik nooit gedroomd hebben om ooit een boek uit te geven en beter te worden dan J.K Rowling en bovenal, dan zou ik me misschien niet door het pesten heen geslagen hebben wat mij jaren lang heeft achtervolgd. Boeken hebben mij geholpen op de momenten dat het even te zwaar werd, ze lieten me toe om te ontsnappen uit mijn eigen wereld en het leven van een ander te leiden. De schoonheid van boeken is iets wat ik nooit uit het oog zal verliezen.