Chapter 49 ~~ Nothing last forever..

De weken tot de kerstvakantie gaan eigenlijk aan een soort waas aan me voorbij. Kerstmis breng ik door bij verschillende mensen thuis. De Weasleys, bij mij thuis, bij Scarlett, Jay en Elizabeth en Jake. Met zijn allen hebben we even stil gestaan bij de dood van Cedric, waarbij meerdere tranen vloeiden. Met Nieuwjaar wens ik dan ook dat het allemaal goed met hem gaat en stel ik me voor dat hij over me waakt, want me een rustgevend gevoel geeft. Ik ben dan ook uitgerust en in een goed humeur als we weer terug naar Hogwarts toe gaan. Daar beginnen de laatste weken voor ons N.E.W.T’s en ik weet dat Fred en George de school gaan verlaten.

Als het dan uiteindelijk zover is, is er behoorlijk wat veranderd. Dumbledore’s Army is betrapt, Dumbledore heeft de school verlaten en Umbridge heeft de leiding gekregen en allerlei stomme regeltjes ingevoerd. Ik heb er meerdere avonden nablijven aan over gehouden, aangezien regels nooit echt mijn ding zijn geweest en schooluniformen al helemaal niet. Ze vond het dat al helemaal niet leuk toen ik in mijn zwarte skinny jeans aan kwam in haar les. Tenminste als ik Scarlett moet geloven was hij zwart, maar dat betwijfel ik lichtelijk. We zitten aan ons N.E.W.T van History of Magic als het gebeurd. Verscheidende knallen weerklinken en eentje klink aardig dichtbij. De kleine hakjes van Umbridge haasten zich duidelijk hoorbaar naar de andere kant van de zaal en ik hoorde meerdere stoelen verschuiven, waarschijnlijk van leerlingen die haar volgen. Ik word aan mijn hand meegetrokken, zodat het tafereel aanschouwen kan worden. Ik hoor alleen de knallen, maar daar aan te horen klinkt dat al aardig indrukwekkend en Fred en George kennende zal het niet van het saaie, simpele vuurwerk zijn. Ook Umbridge haar gekrijs is duidelijk hoorbaar en we barsten in lachen uit. Na een tijdje worden de knallen minder, maar weerklinken ze nog steeds af en toe. Langzaam aan worden we de Great Hall weer in gedirigeerd om onze N.E.W.T af te maken. Mijn concentratie is alles behalve bij mijn examen, maar ik dwing mezelf om me er op te concentreren. Ik haal dan ook opgelucht adem als het voorbij is, maar ik toch alle antwoorden heb in weten te vullen. Onze examens verlopen alsof Fred en George helemaal niet vertrokken zijn. Desondanks hoor je toch nog verdwaalde stukken vuurwerk en hoor ik ook verhalen van Harry. Fred en George hebben veel spullen verkocht, want blijkbaar zijn er meerdere “ongevallen” van bloedneuzen, braken en ga zo maar door. Ook Peeves heeft het advies van Fred en George niet in de wind geslagen. Hij maakt het Umbridge zo moeilijk als maar mogelijk is en de leraren lijken niet van plan om ook maar echt iets te ondernemen. Om de haverklap wordt Umbridge geroepen omdat een stuk vuurwerk nog verdwaald door een lokaal vliegt. Filtch moet ons over het moeras van Fred en George varen, omdat ze geen idee hoe ze het weg moet halen. Dat is ook echt een taak voor Filtch, de man die een hekel aan leerlingen heeft. Waarom hij ooit op Hogwarts is gekomen is nog steeds een raadsel voor ons allemaal. Maar ja, als hij er niet geweest was hadden Fred, George en ik weinig te doen gehad in onze eerste jaren. Nou ja, dat is ook niet helemaal waar, maar hem pesten was wel eens van onze lievelingsuitstapjes om te doen. Ik bedoel, we moesten toch iets doen? Ondanks dat de het onwijs grappig is om Umbridge en Filtch te horen ploeteren ben ik blij als het jaar dan eindelijk voorbij is en ik alleen nog maar hoef af te wachten wat de resultaten van mijn N.E.W.T’s zijn. Zo is het hoofdstuk Hogwarts afgesloten. Het hoofdstuk met Cedric en het stukje zonder Cedric. Het doet nog steeds pijn dat hij weg is, want ik hield van hem. Ik hou nog steeds van hem. Niet op de manier van geliefden, maar dat is ook niet iets wat nodig is. Ik ben er klaar voor om het stukje Hogwarts achter me te laten en mijn weg met duisternis te vinden in de grote wereld. Waar niets is wat het lijkt, waar nog zoveel te ontdekken valt. En misschien zal ik hier wel terug komen, ik weet het niet en ik hoef het ook nog helemaal niet te weten. De wind zal me blazen waar ik heen moet, mijn geest zal me leiden. Mijn intuïtie en mijn gevoelens zullen een grote rol spelen in het ontdekken van de wereld buiten Hogwarts, waar Voldemort op de loer ligt, maar het is de wereld waar ik nu, na zeven jaar Hogwarts waarvan zes jaar met Cedric en zicht, klaar voor ben om te gaan ontdekken. Want, niets is voor altijd, maar de veranderingen kunnen ook fijn en leuk zijn. Er zullen tegenslagen zijn en er zullen goede dingen gebeuren, maar alles gebeurt voor een reden en ik zal er voor vechten. Ik zal sterk blijven. Ik ben een vechter.