26.

Anna liep langzaam naar het rozen hart toe. Tante Victoria volgde haar, maar zei niets. Ze leek te vermoeden wie dat had gedaan. Het kon natuurlijk ook Collin zijn die haar op probeerde te vrolijken, maar ze hoopte dat het Harry was.
Anna keek haar de honderden rozen die waren geplant. Eerst dacht ze nog dat ze er lagen, maar nee, iemand had ze geplant. In het midden lag in grote witte envelop en voorzichtig pakte Anna hem. Ze keek goed uit dat ze geen rozen raakte, want zo onhandig was ze wel.
"Anna" stond er op de envelop met een mannenhandschrift. Best grappig dat je zo makkelijk het verschil kon zien of een meisje of jongen het had geschreven.
Anna maakte de envelop open en haalde de brief die erin zat eruit. Ze vouwde hem open en begon te lezen.

Lieve Anna,
Het spijt me dat ik een paar weken geleden zomaar ben weggegaan en niet meer ben terug gekomen. Het was een domme fout, ik kreeg waanbeelden van jou en die Collin. Ik heb je geen eens je verhaal laten doen en dat had ik wel moeten doen.
Nog nooit heb ik wat ik voor jou voel, voor iemand anders gevoeld. De afgelopen weken ben je geen seconde uit mijn gedachten geweest. Ik wist niet hoe ik je kon bereiken, ik had geen adres of mobiel nummer. Sorry daarvoor.
Ik hoop dat je mij net zo leuk vindt als ik jou, want anders faal ik echt heel erg.
Liefs, Harry
( ps, mijn mobiele nummer staat aan de binnenkant van de envelop )