HOOFDSTUK 24 – We weten het allemaal

Opeens voelde ik een hand op mijn voorhoofd en toen pas merkte ik dat ik niet op de begraafplaats was. Ik vloog omhoog en ik keek rond. Ik lag op een bank en naast me zat op een stoel dr. Cullen. Edward stond in de deuropening en een vrouw was bezig met water.
‘Ga liggen Susan’, zei dr. Cullen beleefd. Ik ging liggen en ik voelde mezelf zo stom. Ik wist niet meer hoe ik hier ben gekomen. ‘Je hebt koorts.’
‘Waarom ben ik hier?’ vroeg ik.
‘Ik heb je op de begraafplaats gevonden’, zei Edward. ‘Je zat voor het graf van Bella en je ogen leken wel licht te geven je beefde over je hele lichaam, maar je bleef zitten.’
‘Een trance’, zei ik en ik sloot mijn ogen. Ik had dingen uit het leven van Bella gezien. Haar leven met Edward, haar leven met de Cullens.
‘Niet gaan slapen meid, ik wil je wakker houden’, zei dr. Cullen en ik voelde iets kouds op mijn voorhoofd. Ik zuchtte en ik deed mijn ogen open.
‘We hebben ons zorgen om je gemaakt, meissie’, zei de vreemde vrouw.
‘Dat hoefde niet’, zei ik. ‘Als ik in een trance ben kan ik er pas uit als ik heb gezien wat ik moest zien.’
‘En, wat moest je zien?’ vroeg Edward.
‘Weet ik veel’, zei ik en dr. Cullen glimlachte. ‘Maar ik weet misschien wel wat Bella’s project was voordat ze sprong.’
‘Heeft ze geen zelfmoord gepleegd?’ vroeg de vrouw.
‘Dat heeft ze wel’, zei ik, ‘maar waarschijnlijk was het niet haar bedoeling om dood te gaan, maar om iets te verbergen. Door dat te verbergen waar ze mee bezig was zouden jullie veilig zijn, maar dat zijn jullie niet.’
‘Ik denk dat we hier de hele familie bij nodig hebben’, zei dr. Cullen. Edward knikte en hij verdween. Even later waren ze er allemaal. Ik ging zitten en ik keek iedereen aan. Toen keek ik om me heen. Waar waren Bella en Michael nou, ze zouden me kunnen helpen.
Ik zou maar beginnen, zonder die twee idioten geesten waar je niks aan had. ‘Waar moet ik beginnen?’ vroeg ik.
‘Het project’, zei Edward.
‘Ja’, zei ik en ik dacht na wat ik wel en niet moest vertellen. ‘Bella heeft contact gehad met de Volturi. Zij zeiden dat ze onsterfelijk kon worden door het levenselixer zonder dat Edward of iemand anders haar hoefde te bijten. Natuurlijk ging Bella hierop in.’
‘Weet je dat...?’ vroeg Alice, maar ik liet haar niet uitspreken.
‘Ja, ik weet dat jullie vampieren zijn.
Maar Bella deed dus onderzoek naar hoe het levenselixer in elkaar zou moeten steken en wat ze nodig had. Uiteindelijk kwam ze er achter dat ze drie dingen nodig had. De Steen der Wijzen, de Heilige Graal en Felix Fortunatis, ook wel het geluksdrankje genoemd. Als ze in de Heilige Graal de Steen der Wijzen en het drankje zou doen en het zou opdrinken zou ze de eeuwige jeugd voor eeuwig hebben. Als ze de Steen der Wijzen en het drankje gewoon in een glas zou doen dan zou ze de eeuwige jeugd voor maar iets van vijf jaar ofzo hebben. Ik weet het niet precies meer.
Bella heeft toen weer contact gehad met de Volturi. De Heilige Graal moest het Vaticaan hebben en daar zouden zij achteraan gaan. Bella ging opzoek naar waar de Steen der Wijzen zou zijn. Volgens haar is hij ingemetseld in de Chinese Muur, maar ik denk zelf dat hij in de Tempel van Salomo is ingemetseld. Het drankje had ze al gemaakt en die zit verstopt in de ketting die ze van Edward heeft gekregen.’
Ik haalde de ketting te voorschijn en ik liet hem zien. Iedereen zuchtte even en toen keken ze weer naar mij. ‘Meer weet ik ook niet over het project’, zei ik.
‘Waarom sprong ze dan?’ vroeg Edward.
‘Waarschijnlijk om jullie te redden van iets’, zei ik. ‘Ik denk dat iemand achter jullie geheim is gekomen, maar ook over wat Bella deed. Die moet haar bedreigd hebben om het levenselixer aan hem of haar te geven of jullie zouden hoe dan ook worden vermoord.
Ik denk dat iemand anders weer heeft gezegd dat ze jullie kon redden door het geheim mee te nemen in haar graf. Ze sprong en toen kwam ze er even later achter dat de bedreiging er nog steeds was. Alleen zouden ze nu zelfs onschuldigen vermoorden als het zou moeten. Ik weet het niet. Zo iets denk ik.’
‘Maar jij weet nu het geheim’, zei een jongen die heel groot was en sterk. Brute kracht was waarschijnlijk iets wat hem in zijn greep had.
‘Je moet hier weg’, zei Alice.
‘Ik ga nergens heen en jullie kunnen me niet tegenhouden’, zei ik. ‘Ik ben al jaren in gevaar geweest en ik weet dat je niet moet weglopen. Laat ze me maar proberen te vermoorden. Ik heb mijn beschermengelen en anders ga ik ergens spoken als ik dood ben. Zo erg lijkt me dat ook nou niet.’
Edward lachte. ‘We kunnen niet risceren dat je wordt gedood’, zei hij.
‘Nee, maar ik kan dat wel’, zei ik. ‘Ik ga nergens heen.’
‘Je weet niet wat voor gevaren achter je aan zitten’, zei Jasper, hij was het vriendje van Alice die het nog al vaak over hem had.
‘Dat weten jullie ook niet’, zei ik. ‘Bella zou moeten hebben geweten dat iemand je zou kunnen doden, want anders was ze niet gesprongen. Jullie zijn even in gevaar als ik nu jullie het weten. Reden tot paniek hebben we nog niet en als ik of iemand anders wordt aangevallen voor dit geheim ga ik mee, maar daarvoor niet.’
Het was even stil in de kamer. Ik keek de kamer rond. Je had twee muren en twee glazen wanden. Je kon het bos zien en het was adembenemend. Het was nog steeds donker en de maan scheen fel.
‘Edward, breng Susan naar huis en wij moeten met ze alle praten’, zei dr. Cullen. Hij liep de kamer uit en de rest volgde. Edward bleef bij mij achter.
‘Wil je zien wat een vampier kan?’ vroeg hij en ik moest glimlachen.