Ordinary 3

Liam Payne.

Na het sporten gooide ik mijn tas over me schouder en ik zag Jill in het halletje zitten ik glimlachte naar haar. 'Zie ik je nog eens?' vroeg ik aan haar en zag haar knikken. 'Ja vast wel, volgende week weer?' vroeg ze me met een schattige stem wat een rilling gaf. 'Ja is goed, tot dan' een glimlach verscheen er rond mijn gezicht en langzaam draaide ik me om en liep ik de deur uit. Eigenlijk was dit niet goed, echt niet goed ik had even helemaal niet aan Hanna gedacht en ik had nu ook echt geen zin om naar huis te gaan. Ik stapte op me fiets en zuchtte even diep ik fietste richting huis de weg duurde lang ik dacht aan van alles, aan Hanna aan Jill het was zo lastig nou niet lastig ik hield van Hanna maar Jill had wat speciaals. Thuis aan gekomen stapte ik van mijn fiets af en zette hem in het schuurtje mijn sleutel haalde ik uit me broekzak en opende de voordeur ik zei niets en liep naar boven toe ik opende de douche en deed de deur achter me dicht. Ik begon me uit te kleden en zette de kraan open ik zag er moe uit toen ik in de spiegel zat, even voelde ik met mijn voet of het water warm was en stapte onder de douche de warmen stralen voelde zalig over me lichaam ik sloot me ogen en legde me handen tegen de muur aan. Zo bleef ik een tijdje staan totdat er op de deur geklopt werd 'Liam' hoorde ik zacht Hanna zeggen. 'Ja' zei ik. 'Mag ik mee douchen?' zei ze zachter en zag haar gezicht om het hoekje kijken. Ze keek me aan en ik beet op me lip. Ze stapte de badkamer in ik draaide me rug om. 'Nee ik wil even alleen zijn' zei ik en pakte de shampoo fles 'Ik snap het' zei ze en vervolgens hoorde ik de deur weer dicht gaan. Wat dacht ze nou wel weer dat het weer in één keer goed is? Ik voelde me kloten het feit dat ze gewoon niets heeft gezegd. Zuchtend begon ik me haren in te zeepen en spoelde het later weer uit ook waste ik mijn lichaam en draaide ik de kraan uit toen ik de cabine verliet kwam een koude lucht tegen me lichaam wat me kippen vel bezorgde snel droogde ik me af en kleede ik me om.

De avond ging langzaam ik en Hanna hadden nog niet echt wat gezegd tegen elkaar ik zat onderuit gezakt op de bank en zat op me mobiel, Hanna kwam de kamer in gelopen. 'Liam' zei ze zacht en kwam op de bank zitten en voelde haar ogen me aan keken. 'Wat?' bromde ik, ze wist dat als ik echt boos was dat ook wel even blijf en op dit moment kon ik wel weer ontploffen. 'Wat wil je nou Hanna dat ik het zomaar vergeet!?' snauwde ik haar af. 'Je hebt verdomme niets gezegd!' schreeuwde ik haar weer toe. Ik moest me in houden om niet bozer te worden, ik werd boos omdat ik gewoon verdrietig was Hanna stond op en liep zonder wat te zeggen weg. 'Ja loop maar weer weg hoor' snauwde ik haar achterna ik haalde een hand door me haar en sloot me ogen. Waarom over kwam dit ons? Waarom?

__
Kort stukje, sorry.
Hoe vinden jullie dat ik een mannelijk personage speel haha? Is namelijk eerste keer, dus? ;d