16

Als ik de volgende ochtend wakker wordt kijk ik verbaasd om me heen. Waar ben ik nu weer? Ik merk dat ik helemaal niet lig zoals de meeste mensen doen als ze slapen, maar tegen een muur aanzit. In een flits schieten de beelden van gisteravond weer door mijn hoofd. Het eindigt met dat ik huilend op de vloer in elkaar ben gezakt. De hele nacht heb ik zitten huilen. Ik wil zó graag naar huis. Ik kijk op mijn mobiel. 2 gemiste oproepen. Tjez heeft gebeld. Ik zie dat het nog maar 07:00 uur is. Die jongen kan ik vast nog wel even terugbellen, voordat hij naar school gaat. Ik pak mijn mobiel en portemonnee en loop met zo weinig mogelijk geluid naar buiten. Ik zie dat de auto al weg is. Gelukkig, papa en Xandra zijn dus al weg. Snel bel ik Tjez. "Heee Britty!" neemt hij vrolijk op. Een glimlach tovert mijn gezicht. "Hoe is het daar?" vraag ik hem. Enthousiast begint hij te vertellen, over school, Boyd en tot slot; Lana. Hij bevestigd dat het nu toch wel echt serieus tussen hun aan het worden is. "Hoe is het met jou dan?" vraagt hij uiteindelijk. Ik aarzel. Moet ik het hem vertellen? Dat ik het hier helemaal niks vind? Dat ik iedereen mis? "Goed" antwoord ik hem dan toch maar. Ik heb geen zin om verder met hem te praten over mij. Ik wil niet meer liegen. Verzwijgen is nog niet zo erg. "Daar ben ik erg blij om Britty!" antwoord hij lief. Door de telefoon hoor ik de bekende oude schoolbel. "Ik heb les Britty, ik bel je snel weer!" Verward kijk ik op mijn klok. Het is toch echt nog maar 07:30. "Hoezo heb je les om half acht?" Hij grinnikt. "Het is hier half 9 hoor." "Oja!" lach ik. Ik lach! Ik sta er helemaal verbaasd om. "Veel plezier op school Tjez!" "Jij ook Britty!"
Ik stop mijn telefoon weer in mijn broekzak en loop door naar de bakker op de hoek. *Bling* Zegt mijn telefoon. Ik zie dat het een whatsapp van Zayn is. "Hee! Hoelaat kunnen we komen vandaag?" Oja, die zouden ook nog komen. "Uur of 10? Het is nogal vroeg en Ruben laat ik vandaag maar eens uitslapen. Als dat tenminste een beetje lukt!" stuur ik terug.
Als ik bij de bakker ben bestel ik 2 croissants voor Ruben en mij en haal lekkere broodjes voor tussen de middag, voor de jongens. Beleg hebben we vast nog wel.
Als ik terug kom slaapt Ruben gelukkig nog. Ik hou er niet van om hem alleen thuis te laten, vooral niet in zo'n nieuwe, onbekende buurt. Ik neem even een douche, kleed me aan en maak me op. Ik merk dat de wallen onder mijn ogen steeds erger worden. Een lichte make-up laag breng ik erop aan zodat het wat minder zichtbaar wordt, maar onzichtbaar zal het toch nooit zijn. Inmiddels is Ruben ook al wakker geworden. "Britty, is papa al weg?" vraagt hij slaperig. Ik knik. "Ga maar even douchen, ik heb lekkere broodjes gekocht, die maak ik dan even warm." Hij glimlacht tevreden en loopt naar de badkamer. "9 uur" zucht ik. "Die jongen komt nooit aan zijn slaap.." mompel ik wat in mezelf.

Ruben loopt enthousiast naar de deur als de deurbel gaat. "NIALL!" gilt hij vrolijk. Ik lach en ruim snel de laatste dingetjes van het ontbijt op. "Hee Britty!" begroet Niall me vrolijk vanuit de woonkamer. "Hee Niall! roep ik terug. "Waar is de rest?" vraag ik verbaasd. Hij mompelt wat dat hij maar eerder weg was gegaan want het brood was toch al op, dus hij had geen reden om nog te blijven. Ik grinnik, typisch Niall. Hij trekt zijn neus op. "Ik ruik hier trouwens wel iets lekkers." Ik lach en geef hem het broodje dat ik had laten staan. Tegen Ruben zei ik dat ik al had gegeten. Niall propt het broodje naar binnen en binnen een mum van tijd is het op. "Niall!" roep ik verontwaardigd. Onschuldig kijkt hij me aan. Voordat hij ook maar wat kan zeggen gaat de deurbel alweer. "Saved by the bell" zucht hij opgelucht.
Ik begroet de rest van de jongens d.m.v. een knuffel en laat ze vervolgens binnen. Allemaal hebben ze hun oude kleren aan getrokken. Voordat we beginnen met schilderen drinken we eerst even allemaal wat en lopen we dan naar boven. "Mag ik ook schilderen?" vraagt Ruben. Iedereen kijkt mij aan, afwachtend van mijn antwoord. "Als we nou even het bed naar beneden tillen, dan gaan wij samen het bed schilderen!" bedenkt Zayn. "Het bed schilderen?" Herhaal ik. "Wat is er mis met m'n bed? Die heb ik alwel 5 jaar." vraagt Ruben beledigt. "Vertrouw me nou maar!" mompelt Zayn knorrig. Ruben kijkt me nieuwsgierig aan. "Ach, wat maakt het, dat bed kan ook wel een kleurtje gebruiken!" grinnik ik. Niall en Liam sjouwen het bed naar beneden. De rest wat in de kamer staat zetten we op mijn kamer. We leggen kranten op de grond en Liam plakt de randen af. Al snel beginnen we de eerste muur, die bruin wordt. We hebben gekozen voor neutrale kleuren zodat het voor over een paar jaar niet te kinderlijk is. Ruben komt vertellen dat hij met Zayn verf gaat halen voor het bed en de kast. "De kast ook?" reageer ik verbaasd. "Zayn zegt dat dat hoort!" Bedenkelijk knik ik en pak wat geld uit mijn la en geef het aan Ruben. Ik hoop maar dat het genoeg is.

Na dat we 1 wand afhebben begint de rest aan de volgende wand die wat kleiner is en die blauw wordt. Ik stop de broodjes alvast in de oven en maak de tafel klaar. Als ik klaar ben roep ik iedereen en eten we even wat.
De hele middag zijn we druk bezig met schilderen. De jongens hadden besloten om mijn bed ook maar te laten schilderen. Ik weet niet of het iets Engels is, maar ik had er nog nooit van gehoord, om een bed te laten schilderen. Rubens kamer is af en we zijn al druk bezig op mijn kamer als mijn vader plotseling thuis komt. "Wat is hier de bedoeling van?" vraagt hij verbaasd. Vol trots laat ik het resultaat van Rubens kamer zien. "Moesten jullie vandaag niet naar school?" vraagt hij zonder ook maar enige interesse te tonen aan ons kunstwerk. Shit, totaal niet aan gedacht. "We mochten eerder weg, omdat we nog niet zo gewend waren hier enzo." lieg ik. "Onzin, je went vanzelf wel. Morgen gaan jullie weer gewoon naar school!" buldert hij streng. Ik knik. Het zal wel. "Ik kwam even andere kleren ophalen, Xandra en ik gaan vanavond uit eten met belangrijke zakenlui." verteld hij. Ik knik ongeïnteresseerd en loop weer naar mijn kamer. Mijn woede komt alweer naar boven, maar ik heb me voorgenomen om niet alles eruit te gooien wat ik denk. Liam kijkt me bezorgd aan. Ik glimlach naar hem dat het wel oke is en ga verder met schilderen. "Ik ga weer!" schreeuwt mijn vader nog onder aan de trap naar me. Even is het stil in de kamer waar we aan het schilderen zijn. Niemand weet wat die moet zeggen. "Gaat het?" fluistert Liam naar me. Nee het gaat niet, ik háát hem, wil ik zeggen. Maar het enigste wat ik doe is braaf knikken en glimlachen. Daar ben ik de laatste tijd wel goed in geworden. Liam kijkt me nog even aan. Ik haat dit soort momenten, ik wil het er júíst niet over hebben, maar gewoon lol hebben zodat ik het even vergeet. Niall kletst er snel overheen en algauw wordt het weer lachen gieren brullen. Al de hele dag vertellen ze me hilarische verhalen over hun tour die net vorige week geëindigd is. Daarom hebben ze nu 2 weken vrij.

Na nog 2 uurtjes schilderen zijn we ook klaar met mijn kamer. Opeens valt het me op dat de jongens nog helemaal niet hebben lopen klieren met de verf. Ze zijn zo serieus aan het schilderen. Daar moet gauw een eind aan worden gemaakt. "Liam!" schreeuw ik in zijn oor. Verschrikt springt hij op en kijkt me bezorgd aan. Ik grinnik en haal mijn kwast met grijze verf langs zijn gezicht. Hij begint te gillen en begint achter me aan te rennen. Ik lach en ren langs Niall, die ik ook even een likje van de verf geef in zijn gezicht. Snel ren ik verder naar beneden, de tuin in. Gevolgd door Niall en Liam. "PAK DER!" gilt Niall naar Zayn en Ruben die nog druk bezig zijn met schilderen. "Zayn en Ruben beginnen te lachen als ze Niall en Liam zien. "Ruben!" roep ik. Hij reageert meteen. Nog voordat Niall en Liam hem hebben kunnen waarschuwen geef ik hem ook een mooie verfstreep in zijn gezicht. Even betrekt zijn gezicht. "PAK DER!" gilt Niall naar hem. Snel zet hij het op het lopen en zo gaan we de hele tuin door. Alleen Zayn heeft nog geen verf op zich, maar daar komt al snel verandering in als ik langs hem heen ren. In een fractie van een seconde draait hij zich om en pakt me bij mijn middel en gooit me op de grond. Hij komt boven op me zitten. Mijn hele lichaam wordt weer warm. Hij kijkt me in mijn ogen aan. "Hey" mompelt hij lachend. Ik giechel. "JAAAAAAA!" Roept Ruben als hij op me af komt stormen met 2 verfkwasten in zijn handen. Shit! Hij lacht en begint te schilderen op mijn gezicht terwijl Zayn me goed vast houdt. "Okeee jullie winnen!" geef ik me lachend over.