Weg gelopen

Woedend ben ik!
Niet op de buurman.
Niet op de kat.
Maar op me ouders!
Ze doen alsof ik een kleuter ben, ik mag helemaal niks zelf. Ze doen alsof ik 3 ben, Ik ben 14!!
Ik loop over straat het is koud, in enkele huizen brandt nog licht.. zal thuis het licht nog branden? nee ik wil niet naar huis, laat me ouders maar is even schrikken dan doen ze hopelijk weer normaal tegen me. ik zit te denken waar ik dan heen moet ik moet ergens slapen en ik begin moe te worden. maar het is middernacht dus waar moet ik heen! niemand is nog wakker nu. ik loop naar me beste vriendin Anna een paar straten verderop. haar huis is donker iedereen slaapt. ik had aan veel dingen gedacht ik heb een slaapzak en een rugtasje met eten en drinken maar een slaapplek daar had ik nog niet aan gedacht. Opeens weet ik het! de boomhut, daar ga ik heen! Een kwartier later kom ik in het bos aan. in het bos is het donker kil en koud.. ogen kijken naar me, tenminste dat voelt zo. ik ben hier niet alleen dat weet ik zeker. na een tijdje wandelen kom ik aan bij de boomhut. daar kom ik erg vaak maar ik heb er nog nooit geslapen dus er is ook geen bed. ik ga maar op de grond slapen. ik pak me rugzak en pak de slaapzak eruit, in de boomhut zit een raam met prachtig uitzicht over het bos. maar vannacht is het bos anders dan anders. het is sowieso anders s'nachts, maar deze nacht lijkt het wel alsof er rode stof op de bomen liggen, het lijkt wel alsof het rode regen heeft geregend en het niet is opgedroogd. kijkend uit het raam val ik langzaam in slaap.