Niallingale || Deel 1

'Liam.' Fluisterde ik naar de slapende jongen. Hij opende zijn ogen en keek me met een glimlach aan. 'Kimberly.' Zei hij met zijn hese ochtendstem. Ik glimlachte. Hij keek rond en toen wist hij dat we niet bij zijn thuis waren, ook niet bij mijn thuis maar in zo'n goedkoop motel. Van onze ouders mochten we niet samen zijn. Mijn ouders vonden hem niet goed genoeg. Ik moest beter krijgen. Liam was zogezegd een gevaar. Zijn ouders vonden dan weer dat ik te goedkoop leek. Dat ik met alles mee kon gaan. Ze wouden een klasse vrouw voor hem. Ik was maar een gewoon meisje. 'Niet denken schat.' Zei hij en gaf me een kus op mijn mond. Ik glimlachte tegen zijn lippen en de zoen werd heviger. Ik haalde mijn lippen van de zijne en ik stond op. 'Blijf hier babe, hier is het beter dan daarbuiten.' Mompelde hij. We wisten het allebei. Maar we moesten toch ooit naar huis. Ik liep naar de badkamer en kleedde me aan. Toen ik terug in de kamer kwam stond Liam ook al klaar. Ik plofte nog maar eens op het bed. 'We moeten gaan zeker?' Vroeg ik. Hij knikte. 'Kom.' Zei hij. Ik stond op en pakte mijn rugzak. Ik liep achter hem aan. Wat we niet wisten was dat dit waarschijnlijk de laatste keer was dat we gekust hadden, dat we samen waren.

'Papa ik ga naar een vriendin.' Zei ik tegen mijn vader die op de zetel zat. Dit was eigenlijk de dagelijkse leugen om toch maar naar Liam te gaan. 'Nee je blijft thuis vandaag.' Zei Eva. Mijn stiefmoeder. Ik haatte haar. Ze bemoeide zich met alles en iedereen. Alsof alleen zij gelukkig mocht zijn. Ik keek smekend naar mijn vader. 'Je hebt het gehoord.' Zei hij. 'Maar...' 'Nee Kimberly, je gaat niet naar Liam. Of denk je nu echt dat ik zo stom ben.' Zei hij. Ik zuchtte en rende naar mijn kamer. Ik gooide mijn kamer deur dicht en pakte mijn gsm. Lief ik mag niet komen. Mijn vader heeft ons door. x Love you Ik drukte op verzenden en nog geen minuut later kreeg ik een sms terug. Ik mocht ook niet buiten. Ik denk dat mijn moeder ook iets door heeft. x Love you forever Ik glimlachte kleintjes toen ik die forever zag staan. 'Kimberly komen eten!' Riep Eva. Ik zuchtte en legde mijn gsm onder mijn kussen. Ik gooide de deur open en wandelde de trap af. Ik ging mokkend aan tafel zitten en stak een aardappel in mijn mond. Ik zuchtte. 'Waarom al dat gezucht?' Vroeg mijn vader. 'Nou omdat ik niet mag omgaan met wie ik wil.' Zei ik bot. Nu was het zijn beurt om te zuchten. 'We willen alleen maar het beste voor je. Die Liam is niemand voor jou. Je moet iemand vinden van meer klasse.' Zei hij. 'Hoe weet jij nu wat het beste voor me is? Liam is mijn wereld. Ik hou verdomme van hem.' Zei ik en gooide mijn bestek in mijn bord. Mijn eetlust was nu over. 'Ik duld geen tegenspraak!' Riep mijn vader. Ik sprong op. Mijn stoel kletterde op de grond en ik keek hem vol haat aan. 'Jullie weten niets over mij!' Riep ik uit en liep naar boven ik pakte mijn gsm en liep daarna terug naar de hal. Ik deed mijn schoenen en mijn jas aan en rende naar buiten. Ik drukte ondertussen op de sneltoets 1 waar Liam onderstond. 'Kim? Wat is er?' Vroeg hij. 'Ik ben het beu. Ik kom naar jou.' Zei ik. 'Kim ik mag niet buiten. Mijn ouders gooien je terug buiten.' Zei hij zuchtend. 'Liam alstublieft.' Smeekte ik. 'We zien wel.' Zei hij en hing op. Ik keek verbaasd naar mijn telefoon.

Ondertussen stond ik buiten te wachten op Liam. Hij kwam naar buiten maar zijn ouders stonden in de deur opening. 'Kimberly.' Fluisterde hij. 'Liam.' Mompelde ik en gaf hem een knuffel. Hij duwde me zachtjes weg en beet op zijn lip. 'Liam wat is er?' Vroeg ik bang. 'I-ik maak het uit.' Zei hij zacht. 'Wat waarom?!' Riep ik verbaasd. 'Ik kan dit niet meer, al die haat.' Fluisterde hij. Ik zuchtte. Ik keek hem nog eens in zijn bruine ogen. De laatste keer dat ik dit waarschijnlijk kon doen. 'Krijg ik nog één kus?' Vroeg ik. Hij pakte met zijn grote handen mijn gezicht vast en drukte zijn lippen stevig op de mijne. Dit was geen kus vol lust, niet van passie. Dit was een kus van afscheid en van liefde. Een liefde die nu voorbij was. Hij liet me los en keek me met betraande ogen aan. 'Vergeet niet forever.' Fluisterde hij. En legde zijn hand op mijn borst waar mijn hart zat. Ik knikte en hij liep naar binnen. Zijn vader gaf hem een schouderklop en ik draaide me om en liep terug naar huis. Daar aangekomen keek mijn vader me vreemd aan. 'Waarom huil je?' Vroeg hij. 'Dit is jullie schuld.' Snikte ik. Mijn vader schrok en pakte me vast. 'Shht ik wist dat hij niet goed was.' Fluisterde hij. Ik haatte iedereen maar ik had nu gewoon iemand nodig om uit te huilen. Was mama hier nu nog maar.