De 100e Hongerspelen - 321

Meteen waren er mensen die begonnen fluiten. Vredebewakers snelden toe om hen te doen stoppen.

“Genoeg!”, riep Peeta. “Laat die mensen met rust!” Katniss wendde zich tot de hoofdbewaker. “Is mijn boodschap nog niet aangekomen dan? Vanaf nu bent u niet langer bevoegd om mensen voor dit soort zaken te straffen.”
“Oh nee?”
“Nee”, zei Haymitch. Katniss zuchtte.
“Gale, ga jij met de anderen al naar huis, Peeta, Haymitch en ik regelen dit wel.”
“Zoals je wilt, Katniss.” Hij wenkte de anderen en de mensen weken opzij om hen door te laten.
“De enige straffen die u nog mag geven, zijn tijdelijke opsluiting en ons laten weten wat iemand misdaan heeft. Mishandelen of doden is niet meer toegestaan”, zei Katniss.
“Mensen mogen hun mening vrij uiten, zo lang ze geen sprake is van ernstige misdrijven zoals diefstal of wanneer er iemand gewond raakt, mag u mensen hooguit uit elkaar drijven”, vulde Haymitch aan.
“Maar dan hebben wij als vredebewakers toch geen nut meer!”, protesteerde er één.
“De nieuwe presidente is dan ook tegen het gebruik van vredebewakers”, zei Peeta.
“Voorlopig krijgen jullie minder bevoegdheden, we zien wel hoe dat loopt”, zei Katniss. “Op termijn willen we vredebewakers vervangen door een nieuwe dienst.”
“En wij dan? En onze baan?”
“Oh, maar misschien wil ik best een deel van jullie in die nieuwe dienst inzetten hoor”, zei Katniss. “Hangt er maar vanaf hoe jullie je job nu doen.”
“Ik zou liever gewoon weer naar huis gaan”, zei er één aarzelend. Meteen richtte de hoofdvredebewaker zijn pistool op hem.
“Commandant, dat raad ik u ten zeerste af”, zei Katniss. “Op deze manier vergroot u enkel de kans zelf zwaar gestraft te worden.”
“Nog vragen?”, vroeg Haymitch. De hoofdvredebewaker bromde wat, maar verder reageerde niemand meer. “Uitstekend, dan kunnen we eindelijk naar huis.”