De 100e Hongerspelen - 313

“Het is tijd voor iedereen om hun volgende spuiten te krijgen”, meldde de dokter een paar dagen later.
“Goed, dokter, doet u maar”, zei Katniss. “Portia, ga mee met hem.”
“Opa”, fluisterde Adriënne. “Opa gaat dood.”
“Adriënne…”, begon Katniss.
“Ik ga hem zo missen, Katniss”, snikte ze.
“Ik weet het. Ik moet toegeven dat hij mijn respect heeft gewonnen, de laatste dagen.”
“Maar je laat hem niet leven hé?”
“Nee, dat kan ik niet doen. Hij is al veroordeeld, Adriënne, hij heeft in het verleden te grote fouten gemaakt. En hij is oud, je weet dat ik niet iedereen in leven kan houden met dat medicijn. Hij kan er nooit meer bovenop komen.”
“Je, je hebt gelijk.” Ze beet op haar lip. “Hoe lang heeft hij nog, denk je?”
“Ik schat een dag. Maar ik vrees dat het een krachteloze dag zal worden.”
“Adriënne, hij heeft een prachtige week gehad”, zei Peeta. “Hij had jou terug en je moeder, hij heeft zijn rozen gezien, hij had de kans afscheid te nemen van zijn zoon. Jullie hebben nog dingen samen gedaan, hij heeft gerechten gekregen die hij graag at, al was dat in de ogen van de districten pure verspilling.”
“We hadden hem een mooie oude dag beloofd”, zei Katniss zacht. “En die heeft hij gekregen. Weinig anderen zouden hem zelfs dat gegund hebben.”
“Ik, ja, ik weet het, maar…”
“We begrijpen dat het moeilijk voor je is.”
“Je gaat zijn rozen wegdoen hé?”
“Om eerlijk te zijn, ik vind ze vreselijk, dus ja, ik ben ze liever kwijt”, zei Katniss. “Die geur… Het is te erg.” Ze keek naar haar vriendin. “Wil jij ze houden?”
“Ik, ik weet het niet… Kunnen we nog even wachten, voor zijn begrafenis…”
“Natuurlijk.”
“En, en dan misschien gewoon een paar struiken, in de tuin ofzo, gewone struiken dan, maar…”
“Dat kan”, beloofde Katniss. “Als jij dat graag wilt, laat ik dat regelen.”
“Bedankt.” Ze zuchtte even. “Ik, ik denk dat ik even naar hem toe ga. Ik bedoel, morgen…”
“Ga maar.” Peli stond op en liep mee, zij was één van de weinigen die de sleutel had van Snows kamer, er waren niet veel mensen die Katniss hierin durfde vertrouwen.