24. Official or not?

Abby POV.

We liepen naar de leerlingenkamer van Griffoendor, waar ik me voegde bij Ron, Hermelien en Harry terwijl Fred naar zijn tweelingbroer en Leo Jordaan liep. 'Hey, gaat het al wat beter?' vroeg Harry toen ik naast hem ging zitten. 'Veel beter, alleen had ik echt een heel nare droom in het ziekenbed.' 'Over wat droomde je?' vroeg Hermelien dan. 'Over... Voldemort.' zei ik tenslotte. Ik zag Harry me verbaasd aankijken. Ik vertelde ze het hele verhaal en ze luisterden aandachtig en waren duidelijk ook geschokt door het alles. Was het gewoon een nachtmerrie of had het een betekenis? Ik wist dat Voldemort me bij zijn leger wou, maar het leek zelfs of hij me dit wou laten zien. Na mijn verhaal, was iedereen stil. Niemand kon de juiste woorden vinden om te zeggen. 'Wel,' begon Hermelien om het gespreksonderwerp te veranderen, 'je was ook nog eens het onderwerp van de dag!' Ik keek haar verbaasd aan. 'Je hebt al heel wat fans gekregen sinds je bent flauwgevallen. Heel Griffoendor zat met je in en alle jongens waren aan het roddelen over je.' zei ze met een grijns. 'Ja natuurlijk, iedereen is bang van me sinds dat met Malfidus.' zie ik ongelovig. 'Nu niet meer! Je bent weer razend populair, zoals je in het begin van het schooljaar was!' Ik knikte langzaamaan, maar geloofde haar nog steeds niet.

Plots kwam er een groepje jongens de leerlingenkamer binnen die ik niet kende. Hun blik gleed over de kamer heen en bekeek iedereen, alsof ze iemand zochten. Hun blik stopte bij mij en toen verschenen er een paar grijnzen op hun gezicht, die ik best wel eng vond. Ze liepen mijn kant uit en ik keek even achterom om te kijken of er niemand achter me stond waarnaar ze misschien wel naar keken. Maar nee, ze keken echt naar mij. 'Hey, schatje.' 'We moeten eens afspreken.' 'Let niet op deze lozers, ga met mij uit.' begonnen ze allemaal. Het leek alsof ze elk moment elkaar konden aanvallen omdat ze elk met mij wilden uitgaan. Opeens voelde ik een arm rondom mij en zag Fred naast me zitten met een kwade blik naar de jongens gericht. 'Jongens, vecht het ergens anders uit, jullie krijgen haar toch niet.' spatte hij. Toen barstte de ene in een lachen uit, waarna de anderen zijn voorbeeld volgden. Hij was duidelijk de leider van het groepje. 'Oh ja? En hoezo zou jij haar wel kunnen krijgen, Wemel? Je familie is zo arm dat je geen vriendinnetje kan permiteren!' hij begon te lachen om zijn eigen opmerking, die zijn volgelingen maar al te grappig vonden. Ik zag hoe Fred zijn vuisten balde en fluisterde in zijn oor. 'Luister niet naar hen, ze zijn gewoon stom.' Hij keek me aan met knikje, maar zijn handen waren nog steeds tot vuisten gebald. De jongens liepen dan uiteindelijk weer weg zonder nog iets te zeggen.

We hadden het toen over de SVP, want Hermelien had een heel goed idee gevonden. Ze zou elk lid een galjoen geven, maar het was geen echte. Op de galjoen veranderde de datum naar de volgende SVP. Eigenlijk vond ik mijn leven perfect op deze manier, ik voelde me nog nooit eerder zo goed. Ik leerde mijn krachten beheerse, kreeg nog eens les die tegen de wet was, wat het extra spannend maakte en ik had een vriendje...toch? Was het nu officeel? Hij had me nog niet helemaal gevraagd, maar we kusten. Dit was verwarrender dan ik dacht. Wou Fred wel met me samen zijn? Was hij misschien zo'n jongen die ieder meisje gewoon kuste? Nee, zo was hij niet. Hij was speciaal, lief en... Fred.