Amsterdam

ik nam de bus naar Amsterdam. toen ik in de bus zat wilde ik het pakketje open maken maar ik durfde het niet. ik was er, ik liep de bus uit met mijn twee koffers. ik liep naar de Starbucks en bestelde een Frappucino, toen ging ik aan een tafeltje zitten. er kwamen 5 jongens aan lopen en ze vroegen 'mogen we erbij komen zitten?' ik keek om me heen wie ze bedoelden. toen zei een van de jongens 'nee we bedoelen bij jou...' 'm...maar waarom bij mij?' 'nou je bent mooi en je zit helemaal alleen...' 'ik ben niet mooi hoor...' 'jawel en waarom heb je gehuild?' 'kom er maar bij zitten en ik heb niet gehuild hoor...' 'je mascara is uitgelopen' 'oh....' 'maar wat is er aan de hand?' 'nou het is nogal een lang verhaal dus weten jullie zeker dat jullie het willen weten?' 'ja vertel maar' 'nou het begon op mijn 10e, toen vertrok mijn moeder voor haar werk naar Amerika, en omdat papa haar miste begon hij mij te mishandelen. dat werd steeds erger totdat ik onder de blauwe plekken zat, nu nog steeds trouwens' ik deed mijn mouwen omhoog en de jongens schrokken best wel. ik ging weer verder met vertellen. 'toen maakte mijn vriendje "Sven" het uit omdat hij me niet mooi vond met al die blauwe plekken, en om het nog erger te maken verhuisde mijn enige vriendin naar Nieuw-Zeeland. inmiddels begon papa mama nog meer te missen en kreeg een alcoholverslaving... en op school zijn er ook nog een paar jongens die me elke pauze tegen mijn wil in in een hoekje drijven, en me dan zoenen vaak ook met tong. en nu ben ik weggelopen van huis omdat ik daar niet meer wilde blijven. en mijn vader heeft me een pakketje gegeven en die mocht ik pas open maken als ik ver weg van huis was, maar die durf ik niet open te maken' dit alles ratelde ik aan een stuk door en toen zei ik 'jullie zijn echt de enige die dit weten vertel het alsjeblieft niet verder...' 'awhh meissie toch tuurlijk vertellen we het niet verder' zei de jongen en hij wreef over mijn rug. ik begon te huilen.... dat was eigenlijk de enige jongen die wat kon zeggen, de rest zat me met open mond aan te staren.