Elliot 33

'Eliott?'klinkt mijn beschermer bezorgd vanuit de slaapkamer als ik het huis binnen flikker. 'Ja babe? I am alright.' zing ik lallend. 'Bij lucifer nog aan toe wat heb jij gedaan?' zegt hij als hij me in de gang ziet liggen. 'Niks bijzonders, wat gedronken en daarna wezen feesten.' zeg ik lachend. 'Je weet dat ik de stad naar je hebt af gezocht omdat jij je telefoon niet op nam.' zegt hij boos. 'Het spijt me, je had gewoon mee moeten gaan.' zeg ik. 'Ell, je weet dat ik niet naar een kroeg kan.' zegt hij lachend, terwijl hij me naar een stoel in de kamer sleept. 'Laat me je oog zien' hij pakt mijn handen vast zodat ik hem niet kan slaan of me zelf niet kan slaan. 'Hoeveel heb je in lucifers naam op?' mompelt hij. 'Niet veel. Kom niet zo boos.' zeg ik en wil hem een kusje geven, maar hij leunt bij me weg. 'Nee, ik ben alleen bezorgd, dit is al de derde keer deze week dat ik je zo op kan rapen. Ik weet niet wat er mis is met je sinds die Kurt weg is maar ik wil dat je het me vertelt want hier word ik gek van.' ik kijk hem aan met een gebroken hart toen hij over Kurt begon. Ik leun tegen hem aan. 'I Love you.' fluister ik. 'Kom, we praten morgen wel verder, goed?' ik knik en steel als nog een kus van hem.
Ik word akker gekust door de zonnestralen, die door de gordijnen door priemen. Ik draai me om naar mijn beschermer. Tenminste als hij er nog lag, maar voor de zoveelste keer is hij weer verdwenen. Zuchtend loop ik naar de badkamer en zet de douche aan. Ik moet onbewust denken aan Kurt, Wat zal hij nu aan het doen zijn? Zal hij heerlijk geslapen hebben met zijn Blaine? 'Nee!!' roep ik, boos en laat me huilend langs de muur op de grond zakken. Ik kan dit niet meer, ik wil hem niet meer missen, niet nu dat ik hem gevonden heb en hem heb kunnen zeggen dat ik van hem hou. Ik zet de douche weer uit en loop naar de kamer om mijn telefoon te pakken, zodat ik hem kan bellen om hem te vertellen dat ik hem mis.
In de kamer vind ik niet alleen mijn telefoon maar ook Daniel, mijn beschermer, gewond op de bank. 'Daniel? bij lucifer nog aan toe, waarom heb je me niet wakker geschreeuwd?' vraag ik en ren naar de keuken om een schaal water te halen om zijn verwondingen schoon te maken. 'El, nee, raak me niet aan! Je gaat er dood aan! Als dit het al met mij doet wat doet het dan met jou?' zegt hij als ik hem aan wil raken. 'Maar wat kan ik dan doen?' vraag ik bezorgt. 'Bel Eowyrn.' zegt hij zwak en raakt dan weer buiten bewust zijn. 'Hou vol, ik kan niet zonder je dat weet je.' zeg ik terwijl ik het nummer van Eowyrn in tik, die heb ik uit m'n hoofd moeten leren toen hij het me vertelde. 'Eowyrn? Met Elliott, Ik heb Daniel net gewond op de bank gevonden en ik mag hem niet aanraken.' zeg ik als er eindelijk word opgenomen. 'Is hij nog bij bewustzijn?' vraagt Eowyrn. 'Nee, hij heeft alleen gezegd dat ik jou moest bellen en dat ik hem niet aan mocht raken.' 'Oke. Ik ben er binnen vijf minuten met een magiër, zorg er alleen voor dat de keukentafel leeg is.' met die woorden hangt hij op. Ik kijk met pijn in mijn hart naar mijn heerlijke beschermer, ook al ziet hij er nu niet goed uit. Ik loop naar de keukentafel en maai er alles van af