Heart Five.

Na lang overleg, besloten ze om dan toch dat ze de stad gingen induiken. Voor ze vertrokken nam Os, Femke nog eens apart. "Ik ga straks in de stad een cadeautje kopen voor Mel, voor Valentijn. Zou jij misschien subtiel kunnen zeggen dat het beter is dat we op een bepaald moment beter even opsplitsen? " Os bekeek Femke vol verwachting aan. "Natuurlijk, Os, geen probleem." Lachte Femke terug. Ze gingen terug naar de anderen en vertrokken meteen richting de stad. Het was maar even stappen, dus hadden ze besloten om toch maar te voet te gaan. Onderweg naar de stad waren ze aan het praten over de vorige zomervakantie. De jongens liepen een stuk voor op de meisjes, dus hadden ze tijd om elkaar uit te horen over hen. "Dus, Mel, hoe gaat het nu tussen jou en Os?" Vroeg Femke. Mel lachte slap. "Ik weet het niet... Sinds de kus, hebben we elkaar niet echt meer gesproken... Ik denk dat hij het eerder zag als een prille zomerliefde." Zei ze teleurgesteld. "Maar hoe gaat het tussen jou en Stef?" Vroeg ze aan Femke. "Gewoon vrienden." Mel en Paula bekeken elkaar aan. "Ja, vast." Zeiden ze lachend, op hetzelfde moment. "Paula? Hoe gaat het tussen jou en Didi." Vroeg Femke voorzichtig, omdat ze weet dat Paula het er moeilijk mee heeft. Zou Paula hen vertellen over wat er gebeurd is vannacht? Ze besloot het toch te doen. "Ik kon vannacht écht niet slapen, dus besloot ik om even in het parkje voor je huis te gaan zitten. Ik was aan het piekeren, over ons, over mij en Didi. Tot hij plots echt voor mij stond. Ik heb hem verteld hoe ik me voelde, over ons. Of over onze vriendschap..." Eindigde Paula. "Hebben jullie gekust?!" Riep Mellanie net iets te luid, want alle jongens draaiden zich om. Mellanie lachte flauw naar hun en deed het teken dat er niets was. "Neen, Mel. En je mag in het vervolg wel iets subtieler zijn." Antwoordde Paula. "Is er daarna nog iets gebeurd?" Vroeg Femke. "Hij gaf me een knuffel en toen zijn we terug naar binnen gegaan, niets speciaals dus." Femke kreeg een grote glimlach op haar gezicht. Na nog wat bijgekletst te hebben, waren ze eindelijk toegekomen in de stad. "Hoe laat is het nu?" Vroeg Femke aan niemand in het bijzonder. "10u30, hoezo?" Antwoordde Os haar. "Wel ik stel voor dat jongens en meisjes even apart lopen, dan kunnen we naar de winkels gaan die we willen. Dan kunnen we misschien om 12u00 afspreken om naar de McDonalds te gaan?" Zei Femke. Iedereen stemde in. De twee groepjes gingen elk een kant uit. De meiden gingen richting de Kledingstraat, waar Mellanie meteen de eerste winkel binnenstapte. Paula en Femke sloften maar een beetje achter haar aan. Na een dikke 10 minuten liepen deze twee rond met een stapel kleren die Mellanie wou passen. Toen ze éindelijk de hele winkel had bekeken, konden ze naar de kleedhokjes gaan. En nog eens een halfuur later was ze klaar. De helft van de kledij, die ze had genomen, had ze terug gelegd. Snel gingen ze naar de kassa om de kleren die ze wel had gekocht, te betalen. "En nu gaan we wat nieuwe kleren kopen voor jullie." Zei Mellanie. Voor Paula of Femke iets konden zeggen voegde er ze nog aan toe, dat zij ging betalen. "Zie het als een cadeautje." Zei ze nog, alsof het niets was. Mellanie trok hen de volgende winkel in, waar ze zelf outfits zocht voor Paula en Femke. Ook die stuurde ze de pashokjes in. Paula en Femke waren allebei tevreden over alle kleren. "We kunnen dit allemaal niet nemen, ik wil niet dat Mel hiervoor betaald." Fluisterde Paula net hard genoeg tegen Femke, zodat ook Mellanie het kon horen. "Doe nu niet moeilijk en neem ze gewoon allemaal. Geef ze maar aan mij, dan ga ik ze betalen." Femke en Paula gaven hun kledij aan Mel en die liep er op haar beurt mee naar de kassa. Bij de jongens ging het er wat sneller aan toe. Os stopte bij een juwelenwinkel. "Dude, ga je een paar oorbellen kopen?" Lachte Didi. "Neen, ik ga een cadeau kopen voor Mel, voor Valentijn. Zou jij ook beter doen voor Paula." Snauwde Os. Didi schrok een beetje van zijn reactie, maar schonk er niet al te veel aandacht aan. "Gaan jullie nog mee naar binnen of blijven jullie staan?" Vroeg Os. Didi en Stef konden niet snel genoeg binnen zijn. Os zei tegen de vrouw achter de kassa wat hij wou hebben. Na enkele minuten kwam ze terug met wat hij wou. Os lachte tevreden. "Nu is het aan jullie jongens." Knipoogde hij naar Stef en Didi. "Ik heb geen idee wat ik voor Femke zou moeten kopen." Zei Stef. "Koop haar een bos rozen? Ze zal heus wel begrijpen dat je nog niet echt weet wat je moet kopen, je bent ten slotte nog niet lang mens." Lachte Os. Ook hiermee moesten Stef en Didi lachen. Didi ging niets kopen. Hij vond iets anders veel romantischer om Paula te vragen voor Valentijn. Stef was snel nog een bos rode rozen gaan halen. Ondertussen was het al tijd. Beide groepjes liepen naar de afgesproken plaats.