Perfecte Onderbreking

Het was zo stil en ik hoorde Mila ademen,langzaam maar toch onrustig. Is dit eigenlijk het juiste moment? Terugtrekken ging nu niet...denk ik. Althans ik hoopte dat ik mij niet hoefde terug te trekken. Dat was echt niet wat ik van plan was te doen. Zenuwachtig voelde ik mij niet en ik zou er gewoon voor gaan dan? Ik slokte een stukje lucht in. Mijn wang wreef tegen die van Mila aan. Het was zo'n "eerste kus" situatie. Je weet wel,wanneer je geen idee hebt wat er verder gebeuren zal,wat je moet doen,zeggen... Ik voelde haar koude neusje tegen mijn kin. Ik was in een screamy mood,best ironisch dat ik daar eens een lied over heb geschreven.

Volgens mij stopte mijn hart met slaan toen onze lippen bijna elkaar raakten. Zo,wanneer je hart een boenk overslaat,of twee. En toen drong het verschrikkelijke geluid van mijn mobiel tot mij door. Ineens was Mila meters weg en ze had een verdwaalde blik op haar gezicht. Een beetje bang keek zij mij aan. Met tegenzin pakte ik mijn mobiel. Op het schermpje zag ik Toms naam. Oh,hij moest echt alles verpesten. Maar toch nam ik op. Voor ik iets zeggen kon hoorde ik mijn oudere broer paniekerig schreeuwen: "Bill,waar ben je? Is alles goed?? Waar ben je??" " Ik ben bij Mila..."zei ik,"..en alles is oke,ik ben niet dood en word niet gemarteld." "Goh,djeez,ik maakte mij zorgen,sorry." toen hing hij op. Ik legde mij mobiele toestel weer in mijn zak. De woede kon ik voelen en ik was best triest,ik had zelfs zin om te huilen.Mijn ogen dwalden weer af naar de scliderij. Dit was zo'n perfect moment. Misschien was het te overhaast. Mila bewoog zich in de tussentijd dichter naar mij toe.Dat maakte mij blijer dan het moment ervoor. Zij glimlachte stijfjes. Haar ogen hielden het niet meer uit,zij was dood moe. Het heeft waarschijnlijk lang geduurt voor ze dat gigantisch ding af had gekregen."Kom op,je hebt slaap nodig." zij antwoorde door te knikken en leunde tegen mij aan. Ik pakte haar op en bracht haar naar de slaapkamer die ik een tijdje terug nog had gezien,zij was al in slaap gevallen in mijn armen. Langzaam legde ik haar op het bed met het paarse deken over haar. De kamer was niet modern ingericht. Het was een lichte kamer,vredig,met een romige kleur. Even overwoog ik om naast haar te gaan liggen maar bedacht mij. Het zou maar beter zijn om haar gewoon te laten rusten. Zelf ging ik in de zetel zitten die in de hoek van de kamer stond. Alsof het allemaal zo was gepland,zat er een dekentje op de leuning van de zetel speciaal voor mij. Op het kleine tafeltje naast de fateuil,lagen een paar boeken. Oude met stof bedekte boeken. Ik deed er eentje open en het rook naar een oude bibliotheek,mijn gehoest hield ik in,ik wou Mila niet wakker maken. Snel deed ik het boek toe en keek naar het engelengezichtje van het meisje dat
volgens mij mijn hart in bezit zou nemen.
[MilaPov]
Ik voelde het warme licht op mijn huid en met tegenzin opende ik mijn ogen. Ik lag in mijn kamer. Waarschijnlijk had Bill mij naar hier gebracht. Rechtop zittend keek ik in het rond. Ik merkte dat het deken op de zetel opgefrommeld was. Dus hij was niet weg! Ik stond op en liep mijn kamer uit. Een geur van iets dat zeker verbrand was drong tot mij door. De keuken! melde mijn instict mij automatisch. Het deurtje stond op een kier. Dus keek ik maar even toe. Bill had overduidelijk iets proberen te koken,iets wat overduidelijk mislukt was. Lachend liep ik de keuken binnen. Een rode tint verscheen op zijn wangen en hij zette zijn onschuldige blik op. Ik lachte harder en kwam dichter staan. " Ik ben een mislukkeling." zei hij triest. " He,je moet gewoon leren,het lukt je best.Trouwens wat is er verbrand?" vroeg ik nieuwsgierig. " Wafels..." hij zei het zo stil dat ik het nauwelijks kan verstaan. De keuken was niet rommelig enkel de vieze geur van verbrande deeg maakte het vrij erg. "Ah man,het kan de pot op. Laten wij gewoon naar de McDonalds gaan." Ik probeerde hem wat op te vrolijken. "Oke!" Gelukkig,Bill klonk vrolijker dan een moment geleden. Ik knuffelde hem en kuste hem op zijn wang. Zijn vingers verstrengelden in die van mij. En ik glansde. Ik was 100 percent zeker dat de glans niet werd veroorzaakt door de zon.