21. Angels sing

Abby POV.

Het was alweer ochtend. Dagen gingen echt veel te snel in Zweinstein. Ik begon weer aan mijn ochtendritueel en liep toen samen met Hermelien naar Ron en Harry die al stonden te wachten op ons.We stonden klaar om te vertrekken naar de Grote Zaal, toen er opeens iemand aan mijn mouw trok. Ik draaide me om en zag Fred daar staan. 'Hey, kunnen we even praten?' vroeg hij en ik knikte naar Hermelien, Ron en Harry als teken dat ze mochten vertrekken zonder mij. 'Ja, wat is er?' vroeg ik dan terwijl we eventjes gingen zitten. 'Dat wou ik net aan jou vragen.' zei hij met een grijns. Ik keek hem vragend aan. 'Kom op, ik zag dat je gisteren verstrooid was. Vertel het me.' begon hij. Ik schudde mijn hoofd. Ik kon het onmogelijk zeggen, wie wil er nu bevriend zijn met iemand die Voldemort in zijn leger wil?

'Abbygail Hendrickx, vertel het me.' beval hij me terwijl hij zijn gezicht dichter bracht bij het mijne. 'Ik, ik kan het niet, Fred. Ik wil niet dat je...' fluisterde ik. 'Wat? Ben je bang dat ik ga weglopen? Ik verlaat je niet, Abby. Je kan me alles vertellen.' Ik zuchte, ik moest dit aan iemand vertellen. 'Wel, je weet dat Voldemort,' begon ik waardoor Fred begon te rillen door het horen van die naam, 'dat Jeweetwel een leger had, met verschillende duistere wezens. En nu hij terugkeert, gaat hij waarschijnlijk achter mij aan. Omdat ik de laatste nimf ben. En ik weet niet wat ik moet doen! Wat als hij mij vindt en ik bij zijn leger kom? Ik wil niet...' begon ik te huilen..Hij veegde mijn tranen weg met zijn duim en begon me te sussen en kusjes te geven in mijn nek.

'Rustig, Abby. Je gaat niet naar het Duister gaan en Jeweetwel zal je niet krijgen, ik laat dat niet gebeuren. Je zal je krachten gebruiken voor het goede en ik zal je daarbij helpen.'
'Hoe?' stotterde ik. 'Wel zoals ik al eerder zei, we kunnen samen gaan oefenen met het besturen van je krachten.Luister, we gaan toch beide naar de SVP, en laten we als iedereen weg is, zelf wat oefenen in de kamer van Hoge Nood. Alleen jij en ik.' Ik knikte. 'Dankje,' fluisterde ik. 'Kom, laten we nu gaan eten.' Fred stond op en nam mijn hand. We liepen beiden in de gangen naar de Grote Zaal.

Het bloed dat vloeit,
water valt neer op de grond
vermengen zich tot een massa van verdriet
de regen valt met de tranen

Vuur dat wakkert bij woede en liefde
gevaarlijk en toch beschermend
maar verlies het niet uit het oog
of je zou jezelf kunnen verbranden.

De lucht brengt geluk en verspreid het
Geuren vermengen en vliegen in het rond
maar gevoelens kunnen ook weggeblazen worden
die dan verdwijnen in de lucht

Vogels die fluiten in de natuur
Aarde brengt vrede
En brengt mens en dier bij elkaar
Maar bij oorlog trilt hij bij vriend en vijand

Engelengezang, zo zacht en lieflijk. Maar toch voelde ik zo een verschrikkelijke pijn in mij. Ik keek naar Fred die het niet leek te merken. Was ik de enige die deze stemmen hoorde? Alles begon te bewegen en alles draaide. 'Abby! Abby, gaat het wel?' hoorde ik Fred bezorgd zeggen. Maar voor ik het wist, viel ik op de grond en werd alles zwart. Het laatste wat ik hoorde, was het gezang en een bezorgde Fred die woorden sprak die ik niet verstond.