Heart two.

Enkele uren waren ondertussen al voorbij gevlogen. Het was nu rond een uur of elf, 's avonds natuurlijk. Ze hadden onder hun zessen afgesproken, dat de jongens en de meisjes elk één film mochten kiezen. De meisjes hadden "A Walk To Remember" gekozen. De jongens waren hier niet zo blij mee, maar aangezien ze een afspraak hadden, moesten ze er hun aan houden. De film was nu toch bijna op zen einde, dus veel kon het hen niet meer schelen. Didi vond het stiekem toch niet zo heel erg. Ondanks de film hem niet echt interesseerde, had hij de kans om naar Paula te kijken, zonder dat ze het merkte. Veel te snel naar de meiden hun zin, was de film afgelopen. Dat betekende dus dat de jongens nu een film mochten kiezen. Stiekem hoopten de meiden dat het geen horrorfilm zou zijn, maar helaas. "Omdat wij weten dat jullie, meiden snel bang zijn, mogen jullie kiezen uit de volgende drie films; "The Conjuring", "Insidious 2" of "Carrie"." Na een eindeloze discussie hadden ze uiteindelijk voor "The Conjuring" gekozen. Al snel zaten de meiden dicht bij elkaar van schrik. En de jongens waren hun natuurlijk aan het uitlachen. Paula, die in het midden zat, gaf de meiden een subtiel duwtje in hun zij, als teken dat ze moesten meekomen. "Wij gaan even naar toilet, kijken jullie maar verder." Zei Paula. Eens ze uit de woonkamer zijn, vragen Femke en Mellanie zich af waarom ze "naar toilet" moesten. Paula kreeg een gemeen lachje op haar gezicht. "De jongens waren net met ons aan het lachen, dat kunnen we toch niet laten gebeuren zonder ze terug te pakken?" Femke en Mel vonden dat ze gelijk had. "Wat is het plan?" Vroegen ze in koor. Paula legde het plan uit. "Wacht, Fem, heb jij die stem hervormer van vroeger nog?" Femke knikte, en zonder dat Paula iets zei, wist ze meteen wat er haar te doen stond. Als ze alles hadden, wat ze nodig hadden, slopen ze zo stil mogelijk naar de gang, naast de living. Daar lieten ze het licht enkele keren knipperen, waardoor ze Os al een gilletje hoorden slagen. Het was moeilijk voor de meiden om hun lach nu in te houden, maar deden het toch. Ze slopen terug verder, elk van hun, verstopte zich achter een van de jongens. Paula achter Didi, Mel achter Os en Femke achter Stef. Femke begon in de stem hervormer te fluisteren, zo stil dat alleen Stef het kon horen. "Jongens hoorden jullie dat ook...?" Vroeg hij bang. Didi en Os schudden beiden van niet. Na dat Femke haar "taak" binnen hun plan had uitgevoerd, was het de beurt aan Mel en Paula, die gewoon over hun nek moesten kietelen, zodat de jongens dachten dat er een spin of iets dergelijk op hun zat. En al snel had dat effect. Didi én Os sprongen beiden recht, gillend. Net op dat moment deden de meiden het licht aan, die hun kapot aan het lachen waren. De jongens keken hun boos aan, en zo snel ze konden, namen ze elk hún beste vriendin en gaven ze hen de "kieteldood". Totdat ze de bel hoorden gaan...