18. Award?

Abby POV.

Ik was in de meisjeskamer in bed en begon te schrijven. Fred en George hadden tijdens het eten plannen gemaakt die ze met me wouden doen in de kerstvakantie. Ik vertelde ze ook over mijn nichtje Lisa, die ik ook nog een brief moest sturen. Lisa's ouders waren van de weinige familieleden die nog contact met ons wilden. En hoewel ze nog maar vijf jaar was, was ze ook heel slim en een goede luisteraar. Maar ze was ook zo'n typische vijfjarige, die altijd spelletjes wou spelen, koppig was en boos als ze iets niet kreeg en wou dan ook dat alle aandacht naar haar ging. Zonder haar zou ik niet kunnen leven.
Ik begon aan de brief voor mijn ouders.

"Liefste mam en pap

Alles gaat echt super in Zweinstein!
Ik leer heel veel nieuwe dingen bij en de leerkrachten zijn vriendelijk en interessant.
Maar natuurlijk is er niet zo'n goede leraar als jij, pap.
Ook ben ik al heel goed bevriend met Harry, Ron, Hermelien, Ginny en Fred en George. "

Zover was het goede nieuws. Hoewel ik wist dat ze al op de hoogte waren van mijn ongelukje met Malfidus, wou ik het ze nog eens persoonlijk zeggen.

''Zoals jullie waarschijnlijk al weten, is er ook iets slechts gebeurd.
Een jongen uit Zwadderich, Malfidus, deed gemeen tegen me en beledigde me.
Ik verloor de controle en voor ik het wist, gebruikte ik luchtbesturing tegen hem.
Het spijt me echt dat ik jullie heb teleurgesteld.

Groetjes Abby. ''

Ik legde de eerste brief, die ik al in de envelop deed, aan de kant en begon aan de tweede. Deze zou voor Lisa zijn en waarschijnlijk ook wel langer. En zoals ik al zei, ze is echt slim, dus ik kon in mooie lange zinnen schreven.

''Liefste Lisa,

Ik vind het heel erg dat ik niet bij je ben nu.
Maar misschien zien we elkaar in de Kerstvakantie.
Zweinstein is echt geweldig! Jij zal er waarschijnlijk ook naar toe gaan als je 11 bent.
De lessen zijn echt heel interessant, maar de pauze's en maaltijden nog leuker!
Er is ook een hele leuke sport, genaamd Zwerkbal.
Het lijkt een beetje op die dreuzelsport voetballen, maar dan veel leuker!
Je vliegt op een bezem en moet met ballen in speciale doelen scoren.
Maar er zijn ook andere ballen die je dan proberen aanvallen, waardoor het wel gevaarlijk wordt.
Ik zal je nog schrijven. Ik mis je. Braaf blijven.

Kusjes Abby.''

Ik stopte de tweede brief bij de andere in de envelop en liep naar de Uilenvleugel, waar mijn nieuwe uil was. Ik besloot om hem ook een coole naam te geven. Ik kwam aan in de Uilenvleugel en begon te denken, terwijl ik recht in zijn ogen keek. 'Hmm een naam...hoe zou ik jou eens noemen...' mompelde ik. 'Ik zal gewoon wat namen zeggen die in me opkomen. Hmm, Donald, Bert, Bob, Droppy, Sushi...' begon ik, maar toen realizeerde ik hoe dom dat wel niet klonk. 'Ik moet echt een naam hebben, maar een leuke. Want als ik zo verder doe, kan ik hem net zo goed Chocotoff noemen!' lachte ik. Opeens begon de uil geluid te maken en kwam hij dichter. 'Nee, nee, nee! Niet reageren op de naam Chocotoff! Dat was een grap!' zuchtte ik. Maar het was te laat, het enige waar de uil op reageerde was 'Chocotoff'. Ik gaf hem de envelop en knoopte hem aan zijn pootje. 'Naar mijn vader en moeder, oké Chocotoff?' beval ik hem waarna hij verdween de lucht in.

'Chocotoff? Best een rare naam voor een uil, vind je niet?' grinnikte iemand opeens achter mij. Ik schrok op en zag Fred en George achter me staan met twee grote grijnzen op hun gezichten. 'Dat was eigenlijk niet de bedoeling, maar nu luistert hij naar niets anders meer.' legde ik uit. Ze knikte begrijpend. 'Ja, dat heeft Ron ook met zijn Koe.' Ik begon te lachen. 'Waarom zijn jullie hier trouwens? Ook een brief versturen of zijn jullie me aan het bespioneren?'

'Wel, we wouden hier een brief versturen,' begon George, 'maar jou bespioneren lijkt ons ook wel leuk.' vervolgde Fred met een grijns. Ik rolde met mijn ogen en begon toen te lachen. 'Hey! Lach je ons nu uit?' riepen ze alle twee geschokt. Ik schudde mijn hoofd. 'Natuurlijk niet, maar het is gewoon wel grappig hoe George iets zegt en dat Fred het dan aanvult.' Ze kregen alle twee een glimlach op hun gezicht. 'Wow, gefeliciteerd.' zei Fred. 'Waarvoor?' 'Omdat je de eerste bent, behalve onze familie, die ons uit elkaar kan houden.' vulde George aan. 'Oh, krijg ik daar geen prijs voor?' zei ik lachend. 'Natuurlijk!' zeiden ze in koor. 'Je mag de hele dag met ons rondhangen! Dat is de prijs!'