013.

Elisabeth Rose.

Ik ging naar de deur en opende die. Tot mijn verbazing was het niet Marcel. Ik bekeek de jongen.
Onmiddelijk wist ik wie het was, maar probeerde mij zo cool mogelijk te houden.
"Ik ben Niall." zei de jongen die voor mijn neus stond.
"Weet ik." piepte ik.
"Excuseer mij even." zei ik en liep snel door het huis direct de tuin in.
"AAAAHAHHHHHHHH." riep ik en maakte er een dansje bij. Mijn broer bekeek mij raar door de ruit.
Ik liep terug naar binnen naar de voordeur. "Alles inorde?" vroeg Finn. "Jaja." zei ik en liep naar Niall.
"Ja ik moest dringend plassen, waar waren we gebleven."
"Ik kom je ophalen om naar de arena te gaan." zei hij. "Ik moest er toch maar om 3 uur zijn." zei ik verward.
"Ja maar Harry had nog wat extra gepland, ik heb het al geregeld met je school dus kom je mee?" vroeg Niall en bood mij zijn arm aan. Snel haakte ik mijn arm samen met de zijne. Ik draaide me nog even om. "Je moet niet opblijven, het kan laat worden." zei ik tegen Finn en knipoogde.

Ondertussen in de auto had ik al een berichtje gestuurd naar Carly, ze ging er om 3 uur zijn. Dat betekende dat ik nu wel nog zeker 7 uur hier alleen met hun was. Wat had Harry toch gepland?

Ik bedacht me opeens dat ik Marcel niks had laten weten. Ik nam mijn gsm en stuurde ook nog snel naar hem dat ik al naar de arena mocht en dat ik super zenuwachtig was.

Ik keek even naar Niall, zijn ogen waren echt super blauw.
"Wat wil je weten?" vroeg Niall en onderbrak mij uit mijn dromen.
"Excuseer?" vroeg ik verlegen.
"Ik zag je staren, dus ik dacht dat je wat wilde weten ofzo." zei hij simpel. "Uh, ik, nee, ja." stamelde ik.
"Wel ik kan je wel iets vertellen wat je graag zult horen." zei hij met een kleine glimlach.
Ik werd nieuwsgierig dus richte me meer naar Niall.
Boenk!
Het volgende moment wreef ik over mijn hoofd.
"Ow sorry." zei Niall.
Hij had een bocht genomen aan een te grote snelheid waardoor ik met mijn hoofd tegen de ruit botste.
"Genant." fluisterde ik. "Haha, gaat het wel?" vroeg hij toch wat bezorgd. "Jaja, maar wat ging je vertellen." zei ik aandringerig
"Juist, Harry kan echt niet stoppen met praten over jou het lijkt wel of jullie elkaar al jaren kennen." zei hij.
Mijn hart voelde zo warm en ik voelde steken in mijn buik, was dit het gevoel van verliefdheid?

"We zijn er." zei Niall.
Niall reed backstage. De backstagedeur ging al met een zwaai open en Liam kwam naar buiten. Ik stapte uit en Liam vloog rond mij en mijn voeten gingen van de grond. "Sorry ik keek gewoon al lang uit naar deze dag." zei hij.
"Geeft niet." zei ik blozend.
"Je bent zelf nog mooier dan Harry zei" vertelde Liam.
"Euhm, Harry heeft mij toch nog nooit gezien." zei ik.
"Juist ja." zei Liam en wierp even een blik naar Niall die juist ook naar Liam keek.
In de verte van de gang zag ik nog iemand afkomen. Zou het Harry zijn?