Chapter 47 ~~ Honey, I know them for years!

De dag daarna spreekt Harry me aan. In een leeg lokaal verteld het hij plan dat Hermione bedacht heeft. Hij verteld me over de groep die ze hebben opgericht, op DADA te leren. Dumbledore’s Army. Ik moet bekennen dat ze gelijk hebben, van Umbridge leren we helemaal niets. Je kunt wel de theorie leren, maar als je het niet oefent. Het is niet handig om het voor het eerst te oefenen als Voldemort of een van zijn Death Eathers je aanvalt.
‘Dus, wat wil je dat ik doe?’ Vraag ik na afloop. De eerste bijeenkomst moet nog komen, maar er is wel al duidelijk wie mee gaan doen.
‘Nou,’ begint hij, ‘Hermione wilt dat ik het ze ga leren, maar ik heb lang niet zoveel spreuken onder de knie als jou. Ik weet namelijk dat jij een goede leerling bent en zelfs nu je, nou ja, nog steeds weinig tot niet mist. Ik wil graag dat je me helpt. De eerste bijeenkomst is vanavond. Ik wilde beginnen met Expelliarmus.’
‘Harry,’ werp ik tegen, ‘onderschat je ze nu niet een beetje? Al moet ik toegeven dat bij het begin beginnen wel een goed idee is. Volgens mij door de wisselende leraren hebben niet veel het echt onder de knie.’
‘Misschien onderschat ik ze, maar als het goed blijkt te gaan kunnen we altijd nog verder gaan. De eerste bijeenkomst is vanavond.’
‘Ik zal er zijn,’ zeg ik, ‘ik ben benieuw, waar is het?’
‘The room of requirement. We hebben afgesproken om half acht. Lukt dat? George zei trouwens dat hij je wel op zou komen halen, dat wilde hij graag doen. ’
‘Ja hoor,’ zeg ik, ‘gelukkig weet ik waar die ruimte is. Zelfs al staat hij niet op de Marauder’s Map, maar met George aan mijn zijde moet het sowieso wel goed komen, of niet.’ Ik knipoog naar Harry en ik kan me zijn verbaasde blik al helemaal voor me zien.
‘H.. Hoe?’ Stamelt Harry.
‘Harry, lieve schat, ik ben al jaren bevriend met Fred en George. Je wilt niet weten hoeveel Hogwarts tripjes ik al heb gehad toen ik nog kon zien en hoeveel grappen we hebben uitgehaald. De enige reden dat wij nooit gepakt zijn is en omdat ik de enige was die oplette én door de Map.’
‘Ah,’ zegt Harry, ‘daar had ik nog nooit over nagedacht. Dat maakt het wel erg logisch, ja.’
‘Ik weet het,’ antwoord ik.
‘Het zijn niet echt genieën, nee,’ zegt Harry lachend.
‘Nou, je bent bekend met hun spijbelsmuldozen en ander spul? Dat is moeilijk te maken, als het om fopartikelen gaat zijn ze geniaal.’
‘Ja, maar dat is wel iets dat we allang wisten,’ antwoord Harry en ik kan me de jongensachtige grijns zo goed voor stellen, dat het bijna deprimerend is.
‘Ik zie je vanavond,’ zeg ik, waarna ik Harry nog even kort door zijn zwarte, toch altijd al rommelige, haar woel.