Hoofdstuk 05

Geschrokken en badend in het zweet schiet ik omhoog uit de ligstoel. Het was een droom Maggie probeer ik mezelf te kalmeren. De zon is bezig met ondergaan ik heb dus bijna de hele dag liggen slapen. Dat noem ik nou de perfecte verjaardag, kadoos en taart gehad en verder niemand die me lastig heeft gevallen. Wacht kadoos ik heb Stuarts en Michaels cadeau nog in mijn kluisje liggen. Nou dat zie ik morgen wel hoor. “Maggie are you coming down for dinner we have your favorite”: roept mijn moeder van beneden. “Coming”: roep ik terug. Snel loop ik mijn kamer weer in gooi mijn ipod op mijn bed en loop de badkamer in. Zweet parelt op mijn voorhoofd, mijn ogen staan verward en mijn hoofd is knal rood. Ik steek mijn hoofd onder de koude kraan droog mijn gezicht af en smeer en wat aftersun op. Met een laatste blik in de spiegel zie ik dat mijn gezicht al veel minder rood is en ik loop naar beneden. Daar zit iedereen al aan een gedekte tafel met twee schalen in het midden de ene gevuld met friet en de andere met vis. Mijn lievelings fish and chips. Ik ga zitten en iedereen begint te eten. Het is echt akelig stil. “Aah”: zucht ik en zak onderuit in mijn stoel. “Enjoyed it sweetheart?”: vraagt mijn moeder. “Yes it was good”: antwoord ik en loop met mijn bord naar de keuken. Ik spoel mijn bord af en loop de kamer weer in waar iedereen weer stil valt. Dit is heel irritant zeg. “Can I go to my room?”: vraag ik om hun vreemde gedrag te ontlopen. “Yes sweety don’t stay up to late tomorrow you have school”: zegt mijn moeder. Ik knik en loop naar mijn kamer. Ik ga op het balkon staan om de zonsondergang te bekijken. Van beneden klinkt vaag het geluid van stemmen gesnik en gesus. Wat ben ik toch in hemelsnaam vergeten wat iedereen lijkt te weten maar ik me dus niet meer mag herinneren. Het heeft zoiezo te maken met die week dat we ‘vermist’ waren en het is de rede dat ik het gekkenhuis in ben gestuurd.

Zacht geklop op mijn deur doet me opkijken. “Who is it?”: vraag ik. “Michael, can I come in Mag?”. “Sure”: antwoord ik Michael is denk ik de enige in mijn familie die ik mag en ga missen als ik wegloop op mijn 18de want ja dat ben ik van plan. “Mag did you got that attack because of my gift?”: vraagt hij bezorgt. “No I kinda forgot to unrape it it’s still in my locker at school”. “What happend than?”. “Mick you have to promise to tel nobody because if the rest found out I think they put me back in the madhouse”: zeg ik angstig. Michael knikt en komt naast me op het balkon zitten. “Well I went to school talked a bit with Cleo and Emma got a present from Stuart but when I wanted to unrap them the schoolbell rung. So I put the presents in my locker to get them after school. On my way to class I bumped into somebody, a boy. When I looked at him it felt like I already knew him but I can’t remember from where I know him”: zeg ik maar wijf het weg. “Well but later the principal asked me to show the new kid around it was that boy his name is Peter”. Michaels gezicht verschiet van kleur voor een paar seconde ik kijk hem aan maar hij gebaart dat ik verder moet gaan. “Well Peter started talking about things like pixies and Never Neverland”. Ik grijp naar mijn hoofd die weer pijn begint te doen. “Mag everything oke?”. “Yes just talking about this stuff makes my head hurt somehow”. “My feeling was right I know Peter I just can’t remember he knew you and John and Wendy and he talked about those things like he was there. I think that, that’s the reason mother and father put me in the madhouse whatever it is. Michael I never felt so close to the truth and when I talked with Peter I felt happy like I haven’t felt in years”. “Mag you are really close but I can’t tell you, you have to find out yourself. I think my gift will help with that”. “Than I don’t want to wait untill tomorrow, that I am saying this, but let’s go to school”. “I am going with you”: zucht Michael. “Oke we leave in half an hour”: zeg ik.

Met een rugzak op zijn rug en compleet zwart gekleed klim ik het balkon af de achtertuin in. Anders kan het gewoon niet want mijn ouders, Wendy en John zitten nog in de woonkamer. Het duurt niet lang of Michael komt zijn kamerraam ook uitgeklommen. “This is by far the most stupid thing we ever going to do”: zucht hij als hij naast me staat. “You don’t have to come with me”. “No remember the last time you went out on your own”. Ik rol met mijn ogen ja sorry hoor wist ik veel dat de politie hier niet tegen een grapje kon. In London deden ze niet zo moeilijk over mijn graffiti. Samen beginnen we richting school te lopen. “Mag how were you on planning getting inside?”: vraagt Michael na een tijdje lopen. “A window”. “Ofcours”. “Michael if you go left I go right and whistle if you find an open window”: stel ik voor. “Oke sissy and don’t get caught”: lacht Michael en loopt links het hoekje om. Ik ga rechtsom na drie ramen zie ik een open raam maar er brand geen licht perfect. Ik plaats mijn middel en wijsvingers in mijn mond en fluit hard. “Jezus Mag can you whistle any harder”: moppert Michael. “Probebly”: zeg ik en wijs naar het open raam. “Serieus the principals office”: zucht Michael. “Mh I didn’t noticed that yet”. “And how do you wanne get up their?”. Ik haal mijn rugzak van mijn rug en haal er een touw met grijphaak uit. “Where did you got that. Wait I don’t want to know”: mompelt Michael. Ik grinnik zwaai het touw als een lasso boven mijn hoofd en gooi het door het open raam. “Brothers first”: zeg ik als ik zeker weet dat het touw goed vast zit. “You are insane, in a good way”: zegt Michael en begint te klimmen. Zodra hij het raam in verdwijnt begin ik te klimmen na eerst nog eens om me heen gekeken te hebben.

“So let’s go to my locker but first put off the camera’s”: zeg ik als ik naast Michael sta. “Do I even wanna know how you know this stuff?”: vraagt Michael. “Nope don’t think so”: zeg ik en open de kast met het besturingssysteem van de beveiligscamera’s. Ik zet het alarm uit voor 10 minuten net genoeg om naar mijn kluis te gaan en net genoeg om niet verdacht over te komen voor later. “Oke Mick we have ten minutes my locker is like a 2 minut run but we have to avoid the cleaning lady”. Michael schud zijn hoofd: ”I will just follow you”. Met een lock pick set maak ik de deur open en met zijn tweeën sluip rennen we over de gangen. Al snel komen we bij mijn kluisje aan voer ik de code in en hij gaat open. Ik pak de twee kleine pakjes eruit steek ze in mijn zakken en doe mijn kluis weer dicht. “Let’s go back”: fluister ik. Michael knikt en samen sluip rennen we weer over de gang. “Is somebody their?”: klinkt een oudere vrouwen stem. “The cleaning lady”: fluistert Michael. “Who else would it be idiot”: sis ik terug. “Hello”: zegt de vrouw weer. Michael wil wat zeggen maar ik leg mijn hand over zijn mond. “You are going crazy Maria”: mompelt ze tegen zichzelf en ze loopt weer verder. “Let’s go over two minutes the camera’s go back on”: zeg ik. Zo snel als we kunnen rennen we weer naar het kantoor van de principal. Ik draai de deur weer op slot, sluit de kast met het bedieningspaneel en stop de cadeau’s in mijn rugtas. “Ladies first”: zegt Michael en wijst naar het raam. Ik kijk of het veilig is en klim dan het raam uit Michael volgt snel. Samen trekken we het touw los en ik prop het weer in mijn rugzak. “We should go to the beach so you can open the gifts in peace and if you get an attack mom and dad won’t get suspicious”: stelt Michael voor. “That’s a good idea because if I get another attack with dad around he said he would put me back in the madhouse”: deel ik Michael mee. “Dad said that?”: vraag Michael verbaast, ik knik en samen beginnen we naar het strand te lopen.

Ik ga op het zand zitten en haal de twee pakjes uit mijn rugzak. Ze zijn allebei even groot met een blauwe strik erop alleen het inpak papier is anders. Eerst pak ik die van Stuart. Ik kijk Michael even aan die knikt en ik open het doosje. Er zit een waardebon in en een briefje. De waardebon is voor een tatoeage zaak in London.

“Happy birthday Maggie. I heard you talking with Emma that you want a tattoo. I asked Emma about it and she said we could combine our gifts that’s why it’s for a shop in London. I also put a sketch in the box with a tattoo idea. Stuart”: lees ik hardop voor.

Ik pak de schets van de bodem van de doos het zijn de woorden ‘never grow up’ met het silhouet van een jongen en een meisje die eromheen vliegen. “Mick how?”: maar verder kom ik niet want hij antwoord al. “He first asked my permission and I said he had to draw the boy and girl with the text. “It’s beautiful”. “So you like it”. “Mick I love it this is absolutly the tattoo I am getting”: zeg ik. Ik stop alles weer in het doosje en pak de andere. In het doosje zit een berg watten waar ik in begin te graven. Mijn vingers raken een koud iets en ik trek dat uit het doosje. Het is een zilver armbandje met een vingerhoedje en een eikeltje eraan. “A thimble and an acorn”: fluister ik verbaast. Een pijn scheut gaat door mijn hoofd maar ik negeer het. “There is more in the box”: zegt Michael. Ik keer het doosje om een berg watten en een ketting ligt op mijn schoot. De ketting heeft hetzelfde silhouet als die van de jongen van Stuarts schets. Ook hangt er een klein dolkje aan en een doorzichtig plaatje met de tekst: ‘All childeren exept one grew up’. “This are the best gifts ever”: zeg ik en omhels Michael. “I am happy you like them”. “Mick I forgot something really important haven’t I”. “It’s important for you sis”: zegt hij mysterieus, wrijft door mijn haar en staat op. “Let’s go back before they miss us”. “Good idea Mick”: zeg ik en sta ook op.

Niet veel later lig ik in mijn bed. We zijn gelukkig door niemand betrapt. Volgende week is het een week vakantie en dan ga ik naar London heb ik besloten. Maar wie neem ik mee en wil ik eigenlijk wel weer terug naar huis daarna. Er zijn drie dingen die me nu duidelijk zijn geworden.
1 Ik ben iets voor mij heel belangrijks gedwongen te vergeten. En nu begin ik het me weer te herinneren.
2 Alles staat in verbinding met die week dat we alle vier vermist waren en met die nieuwe jongen Peter.
3 of ik het nou wil of niet iets zegt me dat ik terug moet naar het gekkenhuis om het me weer te herinneren.