Bloederige hel

Ik nam haar op en trok haar op de zetel.
Het gaat goed komen schatje, ik kom terug!
Ik liep naar buiten en nam de man en zette hem in de andere zetel.
Mijn haren stonden recht en ik kreeg kippen vel.
Ik nam snel twee handoeken die ik op hun bloederige wonden zette.
Ik pakte de telefoon en wou iemand belen.
Ik schreef enkele cijfers maar ik had geen bereik.
" SERIEUS!", hoe kan dat nou!
Wa-wat i-is e-er pa-pa-paps, fluisterde Lisa.
Ik kan geen ambulance bellen, en de ziekenhuis is te ver!, wat kan ik doen!
Lisa fluisterde:" en de buren dan!"
"Die zijn weg!", ik begon te zweten.
Ik ging naast Lisa op mijn schoot zitten en fluisterde...
Lisa, je slagader is weg, je zal,..je zal ste..., ze knuffelde me stevig.
Mama zou trots op je geweest zijn, fluisterde ik.
Met tranen in haar ogen stopte ze met ademen en blies nog snel een zucht uit.
I-ik hou va-an je, zei ze nog snel.
Mijn hard werd verscheurd... het spijt me Lisa... ik had eerder moeten komen...
Wanneer ik begon te huilen schreeuwde man van de pijn en ademde snel en fel.
Ik-ik kan niks doen meneer!, het spijt me!
"Ga weg! ga weg NU!!!, twijfel niet!, dat moet je nooit doen!, onthoud dat TWIJFEL NIET!!!, niemand is zichzelf meer NIEMAND!, ineens werden zijn ogen wit en werd zijn ademhaling regelmatig.
Wat bedoelt hij daarmee!
Ik keek naar de twee lijken die liggend op mijn zetel lagen.
Ik ging naar buiten op de straat om een luchtje te gaan scheppen.
Ik gaf eenbeetje over en huilde nog enkele keren.
Toen ik gedaan had nam ik een kijkje op mijn omgeving.
De stad stond hier en daar in brand...
Wat gebeurd er nou!
Ik liep naar binnen en zag dat mijn kleine Lisa en de man niet meer op de zetel lagen.
Hoe-hoe kan dat nou!, toen ik even stil zat volde ik een warme adem in mijn nek.
Zonder om te kijken nam ik een arm vast en vloerde ik op de grond.
Het was de man!, zijn witte ogen waren gevuld met rode addertjes en zijn tanden waren zo scherp.
Hij was soort van gemuteerd!
Ik pakte snel een mes in de keuken en probeerde zijn kop eraf snijden.
Maar mn mes bleef vast in zijn vlees, een slagader spatte eruit maar het leek de man niet veel uit te maken...
Hij sprong op me maar ik deed een klein stapje opzij ik rende naar de trap en rende de trap op.
Ik ramde de deur open en zocht wanhopig het enige wat me kon redde.
Ik stak mijn hand onder mijn bed toen ineens een trilling door mijn lichaam heen ging vanwege een steenkoude ijzer.
Ik pakte het vas en klamde mijn arm erom heen toen ineens ik tegen de muur gehouden werd.
Ik spartelde rond en probeerde weg te geraken.
Ik schopte hem in zijn buik.
Zijn ogen waren vreemd genoeg gevoelloos.
In een ogenblik stak ik mn hand in zijn linker been ader die daarna strak werd en de man zijn been slap werd.
Ik stak weer mijn hand onder mijn bed maar het leek wel weg!
De man duwde zichzelf overijnd en maakte zijn tanden klaar.
Mijn handen hadden op dat moment net gevonden wat ik zocht ik pakt het maar de tanden doorboorden mijn lichaam en mijn laatste adem was uitgeblasen...