Old me one.

Lena Hace.

Mijn fiets zette ik tegen het muurtje aan een zucht verliet mijn mond, het was vreselijk koud buiten. Er lagen wat sneeuw vlokken op me jas en muts. Snel zette ik mijn fiets op slot en haaste ik me naar de ingang van het cafe. Ik had een afspraak voor een baan in de cafetaria op de hoek,John Josh. Al een hele tijd had ik lopen zwoegen voor een baan of iets in die richting alles beter dan niets. De centen kon ik eigenlijk nu wel gebruiken. Langzaam duwde ik de deur open en hoorde ik het belletje rinkelen. Ik keek om me heen de warmte kwam me al gelijk te gemoet ik deed mijn muts af en liep naar de bar. 'Hallo, ik ben Lena Hace ik had een afspraak met de baas Josh' zei ik tegen de vrouw achter de bar. Ze bekeek me even en knikte hij zit achterin aan het tafeltje, je ziet hem wel' ze glimlachte 'succes' zei ze zacht en mompelend. Ik glimlachte en draaide me om en zag hem inderdaad achterin het café zitten. Met normale passen liep ik er heen, het was een best apart figuur een kale kop gespierde armen en best ruige kleding. Ik stak me hand uit toen ik aan kwam bij het tafeltje. 'Hallo meneer, Lena Hace' zijn gezicht keek niet bepaald vrolijk eigenlijk kreeg ik helemaal geen duidelijk beeld. 'Hallo John Josh' zei hij 'Noem me maar Josh' hij pakte mijn hand vast en gaf me een stevige handdruk en glimlachte.


Schiet op Lena schiet op! Deunde ik mezelf toe. Snel zette ik mijn fiets weer tegen de muur aan en haalde vlug mijn sleutels uit het slot, terwijl ik mijn sleutels in me jaszak stop loop ik door. Een harde knal voelde ik 'Vérdom..' ik keek op en schrok. 'E.. h sorry' stotterde ik half en beet zacht op me lip. Een jongen of nou nu in inmiddels een man met de naam Niall. Serieus was hij dat echt? 'Niall?' zei ik wat verbaasd. Niall glimlachte 'Ha Lena' zei hij 'druk op de vroege ochtend?' vroeg hij met een grijns op zijn gezicht. Ik knikte vlug 'ja ik moet aan het werk bij John Josh' ik glimlachte zwak naar hem en Niall keek naar de hoek van de straat en knikte. 'Nou ga dan maar vlug, succes met werken he' hij glimlachte en liep weg. Een zucht verliet mijn mond, zou hij nog steeds zo over me denken als vroeger?