Exo 48.

“Waar was jij?” vraagt Paula meteen als Femke de bungalow binnen komt.
“Ik eh..” ze zucht. “Stef is vertrokken.”
“N-Nu?” vraagt Paula geschrokken. “Zonder afscheid?”
Femke knikt.
“Wat.. Nee..” Paula wil naar buiten lopen, maar Femke grijpt haar aan haar arm.
“Nee, Paula. Hij is al weg.”
Paula zucht. “Dat is niet lief.”
“Wat?”
“Van jou heeft hij wel afscheid genomen.”
Femke grinnikt zachtjes. “Nee.. Hij was van plan zomaar te vertrekken, maar ik hoorde hem wakker worden en ben hem dan achterna gegaan.”
“Oh.” Paula kijkt Femke aan. “Wanneer komt hij dan terug?”
“Geen idee,” mompelt Femke. “hij ging zo snel mogelijk terugkomen.”

“Het bal was een succes!” Freddy komt glimlachend de koffieshop binnen. De laatste dagen was hij heel gelukkig en de jobstudenten vragen zich af waarom. “Alle klanten waren lovend!”
Een glimlacht groeit op Femke’s gezicht. Het doet haar deugd van haar papa zo gelukkig te zien. En natuurlijk ook omdat het bal een succes was. Ze kijkt haar vrienden even aan.
“Wie is koning en koningin van het bal geworden, eigenlijk?” vraagt Freddy dan.
“Eh..” Femke vist het papiertje van Stef uit haar zak. “Dat moeten we nog doen.”
“Hoezo?”
Paula grinnikt. “Dat waren we gisteren.. eventjes vergeten.”
Freddy slaat zichzelf tegen het voorhoofd. “Maak dat dan maar snel in orde.”
“Yes, sir!” glimlacht Didi en hij wil het briefje uit Femke’s hand grissen, maar die trekt snel terug.
“Nee!”
“Wat nee?”
“Paula en ik ontfermen ons over de koning en koningin. Dan is het voor jullie ook een verrassing.”
“En dat beslis jij?” vraagt Paula lachend.
Femke kijkt haar beste vriendinnetje aan. “Ja, want dit ga je interessant vinden én het is ook al veel te lang geleden dat wij iets samen hebben gedaan.”
“Da’s waar.” Stemt Paula met een glimlach in.
“Nu dat geregeld is kunnen we eindelijk aan het werk.” Zegt Didi opgelucht.
De koffieshop loopt langzaam leeg en Femke trekt Paula snel mee aan een tafeltje in de hoek.
“Oke, we moeten stil zijn..”
“Wie zijn het?” Paula haar ogen fonkelen nieuwsgierig.
“Hey, Os!” glimlacht Paula als hij de koffieshop binnen komt.
Hij was net nog even bij Mellanie gaan kijken, dus had Paula zijn plekje achter de bar ingenomen zodat ze daar niet in de problemen zouden geraken. De maand was toch bijna om, dus hij mocht er aan gaan wennen dat ze daar ook zou staan. In augustus doet zij namelijk de bar en Mellanie de receptie. Zoals ze in het begin van het seizoen hadden afgesproken.
“Hey, Paula.”
“Hoe is het met Mel?” vraagt ze lief.
Hij knikt. “Wel oke.. Ze slaapt nog eventjes, maar vanavond komt ze bij ons aan het kampvuur zitten.”
“Juist, het is woensdag.” Lacht Paula. Woensdag was altijd vaste kampvuurdag.
“Niet vergeten, Paula.” Os geeft haar een zacht klopje op haar schouder voor ook hij weer aan het werk gaat.

De dag gaat redelijk snel voorbij voor iedereen, behalve voor Mellanie. Ze ligt in Os’ bed en probeert zich zo rustig mogelijk te houden. Geen idee hoe lang ze hier al ligt.. Uren, denkt ze. Os’ heerlijke geur hangt aan zijn lakens, dus eigenlijk vindt ze het niet zo erg om hier te liggen. Liever hier dan in haar eigen bed. Os had, toen iedereen weg was, alle matrassen terug op hun plaats gelegd en haar dan in zijn bed gelegd, omdat ze toch nog niet honderd procent oké was. Voor hij naar het werk vertrok had hij nog een kusje op haar voorhoofd gedrukt en haar een paar seconden aangestaard. Daarna lag ze alleen in de bungalow. Alleen met haar gedachten. Voornamelijk over Os. Hij was gisterenavond zo lief voor haar en liet haar geen seconde alleen. Hij is echt het beste vriendje die ze haar kan wensen. Twijfels overspoelen haar.. Zou ze aan haar vrienden vertellen dat ze een koppel is met Os? Zou hij dat willen? Is zij daar wel klaar voor? Ze zucht. Ze wil heel graag gewoon openbaar met hem kunnen doen en laten wat ze wil. Zomaar zijn hand nemen, hem knuffels geven.. Maar ze is zo bang dat alles fout gaat vanaf ze echt officieel een koppel zijn. Bang voor de commentaren. Mellanie schrikt van de deur die open gaat en kijkt afwachtend naar de slaapkamer deur als die even later ook langzaam open gaat. Os steekt zijn hoofd binnen en glimlacht.
“Ik kom je middageten brengen.”
Mellanie glimlacht. “Lief.”
Os komt de kamer binnen en springt op Didi’s bed, waarna hij een broodje en een cola bij Mellanie op het bed legt. Hij kijkt haar onderzoekend aan.
“Hoe voel je je?” vraagt hij dan zacht.
Ze kijkt hem in zijn ogen en glimlacht. Dat vindt ze net zo leuk aan hem. Als hij iets vraagt, dan wil hij het écht weten. Hij vraagt het niet om lief te doen, maar omdat hij zich echt zorgen maakt.
“Beter.” Zegt ze tenslotte.
“Je ziet er ook al wat beter uit.” Grijnst hij lief.
“Oh, dank je.” Lacht Mellanie sarcastisch. “Anders ben je ook heel lief, hoor.”
Ze kijkt lachend op hem neer, voor haar blik valt op het heerlijke broodje dat hij voor haar mee heeft. Langzaam maakt ze de verpakking los en neemt ze een hapje.
“Os..” begint ze.
“Ja?”
Mellanie haalt even diep adem, voor ze begint te praten. “Ik vroeg me af.. of.. Nu ja.. Nu zo met het bal geweest en zo.. Ik was aan het denken of we misschien naar buiten kunnen komen met.. ons. A-Als jij dat ook nog wil.”
Zijn mondhoeken krullen lichtjes omhoog. “Echt?”
Onzeker knikt ze. “Ik denk het.”
Os gaat op zijn knieën zitten, zodat hij op ooghoogte met haar komt en hij draait haar hoofd naar hem toe. Ze glimlacht onzeker, wat hem helemaal week maakt.
“Als jij dat wil, dan doen we dat.” Zegt hij lief.
Ze knikt kort. “Oke. Vanavond?”
“Vanavond al? Ben je zeker?”
“Ja.” Zegt ze zacht.
Os glimlacht even voor hij een klein kusje op haar lippen drukt.