Ch. 27 Mooiste en puurste liefde

Winter


De laatste dagen gaat het echt niet goed met mij. Ik ben lijk bleek en voel me misselijk. En het ergste van al is, het is herfstvakantie, ik zit bij de Wemels en Fred verzorgd mij. Die twee eerste zijn niet erg maar die laatste wel, godverdomme ik ben verliefd op hem maar hij heeft een vriendin en nu is hij de hele week in mijn buurt. Als hij nu gewoon is kwam kijken dan zou het makkelijker gaan. Maar nu lukt dat dus helemaal niet! Fred komt de kamer binnen, ik draai mijn hoofd de andere kant op. ‘En voel je je al wat beter?’ ik mompel iets wat op en ja moet lijken als antwoord. Hij gaat achteraan op mijn bed zitten. ‘Wat heb ik eigenlijk mis gedaan. Je bent al een week boos op mij, komaan Winter. Je bent mijn beste vriendin’ hij pakt mijn hand vast, ik zou het zo graag uit zijn handen willen trekken, maar dan doe ik hem pijn en hij is mijn beste vriend, de jongen waar ik verliefd op ben. Dat kan ik hem gewoon niet aan doen. Ik zucht en draai mijn hoofd zijn kant op. ‘Voel je je echt al wat beter, je ziet nog altijd lijkbleek’ ‘Ik ben ziek, heb je daar al is aangedacht’ ik draai met mijn ogen. Ik zie dat hij zijn ogen naar beneden richt. Ik heb hem gekwetst, mijn hand heeft hij al een minuut geleden los gelaten. Ik leg mijn hand op dat van hem. ‘Sorry, maar je weet dat ik niet graag heb als mensen zich zo bekommeren om mij’ ik zie hem knikken, hij geeft me een kus op mijn voorhoofd en gaat terug naar buiten. Ik druk mijn gezicht in mijn kussen om het nog net niet uit te gaan gillen.

De deur gaat met een krakend geluid open. Ik haal mijn gezicht uit het kussen en zie lange, rode haren tussen het deur gat piepen. ‘Hey Belinda’ na de haren, komen twee ogen, een neus, een mond, een nek en daarna volgt de rest van haar lichaam. Rustig sluit ze de deur en gaat naast me op bed zitten. ‘Hey meid gaat het een beetje?’ met haar ene hand wrijft ze over mijn rug. ‘Ja, mijn koorts is al aan het zakken’ ‘Nee, ik heb het over Fred. Hij kwam helemaal overstuur de trap af, hij denkt echt dat je kwaad, of nee woedend op hem bent’ ‘Nee, het is alleen ….’ ‘Angelique?’ ik knik. Ik zie gewoon aan haar gezichtsuitdrukking dat ze me helemaal begrijpt. Ik druk me dicht tegen haar aan. ‘Zou hij het ooit zien? Of zal ik mijn leven lang moeten zwijgen’ ‘Zo’n geweldige meid zoals jij? Tuurlijk zal hij wel in zien dat jij beter voor hem bent dan Angelique’ een kus drukt ze op mijn kruin, ze laat me rustig weer op mijn kussen vallen. ‘Doe je oogjes nu maar toe en ga slapen. Slaap een geweldige nacht, een geweldige droom waarin je alles krijgt wat je hartje wenst’ ze staat op en gaat naar de deur, ze opent hem heel erg zachtjes en sluit hem daarna weer. Belinda’s woorden razen door mijn hoofd heen. Zal hij ooit inzien dat ik beter voor hem ben? Wie zegt dat ik beter voor hem ben, die laatste is een beter vraag dan de eerste. Angelique past beter bij hem, ze is vrouwelijker, maar toch durft ze veel meer. Ze zal sneller haar menig durven uiten en is veel serieuzer dan ik, zo iemand die perfect is voor bij Fred, voor George is het een ander verhaal. Raar hoe twee identieke jongens twee heel andere meisjes nodig zouden hebben. Ik doe mijn ogen toe en niet veel later lig ik in slaap. In die slaap zit een droom, een droom waarin alles uit komt dat mijn hartje mar hebben wil, net zoals Belinda zegt.

Na twee dagen mocht ik dan toch eindelijk mijn bed uit. Natuurlijk is het nu de kans om het goed te maken met Fred. Of nou ja, hij is niet boos op me natuurlijk, maar ik moet laten zien dat ik om hem geef, dat ik van hem hou. Dat het niet zijn schuld was dat ik zo deed, want dat is ook helemaal niet. Fred en George komen de trap af. ‘Winter!’ George vliegt gewoon in mijn armen en Fred glimlacht, ik trek een stoel naast me achter uit en Fred neemt er plaats op, George gaat recht tegen over me zitten. ‘En wat gaan we vandaag doen?’ ‘George, heeft een date’ George wordt knalrood en Fred kijkt hem grijnzend aan. ‘Echt? Dat is toch kei goed nieuws, je moet niet rood worden’ ‘Dus wat ik ook wou zeggen, wij twee zijn alleen over. Of je moet zin hebben om met Hermelien, Ron, Harry en Ginny te zitten. Ginny die kwijlt de hele tijd over Harry, Ron en Hermelien kibbelen de laatste tijd nog al veel, niet dat me dat iets interesseert maar ja’ ‘Dan gaan wij wandelen’ ik kijk hem met een stralende glimlach aan. Hij lacht met net de zelfde lach terug, net alsof ik helemaal niet kwaad op hem geweest ben. Belinda komt samen met de rest de trap af. ‘Al iets van Blue gehoord?’ Ron kijkt me met een schuin hoofd aan en Hermelien schud haar hoofd. ‘Ze is juist van haar kamer af en dat is het eerste wat je haar vraagt’ weer schud ze haar hoofd zodat haar krullen een beetje raar liggen. Harry die naast haar zit legt ze normaal. Ze krijgt een gansrood hoofd. Niet omdat ze verliefd is, nee Harry en zij is net zoals Sneep en Anderling, onmogelijk dus.

Fred en ik zitten op het bovenste van een heuvel op een doek die we mee hebben van mij de Wemels thuis. Ik heb een jas, een pull en een shirt met lange mouwen aan maar toch: ik heb het ijskoud! Dat is waarschijnlijk ook een reden waarom ik in Freds armen lig. Naast ons staat een mand vol eten. Ja, ik had het geweldige idee om te gaan picknicken. Belinda had niet zoveel zin, maar dat kwam volgens mij omdat Harry bij de Wemels logeert, hij is dan misschien een jaar jonger, volgens mij is ze een beetje verliefd aan het worden, niet zo verliefd als Molly en Arthur, of wat ik voor Fred voel, maar zo’n de prille liefde, de eerste vlinders in je buik als je hem aan kijkt, als je aan hem denkt, als hij iets tegen je zegt. Een van de mooiste en puurste liefdes die er bestaat.