Ch. 25 Kus

ELIZABETH POV

Ik lig samen met Carlo op zijn groot 2-persoons bed een film te zien. Onder tussen gaat zijn hand door mijn haren heen. Ik ben zo geconcentreerd op de film dat ik niet eens versta wat Carlo zegt. Ineens voel ik een por in mijn zij, en hoog gilletje ontsnapt uit mijn mond en Carlo schiet in de lach. ‘Wat?’ ik kijk hem met een raar en beteuterd gezicht aan. ‘Niks, niks’ ‘Natuurlijk niet, daarom ben je van het bed gerold’ twee oogjes komen juist boven de rand van het bed uit. Ik leg me op mijn buik zodat mijn ogen op dezelfde hoogte komen en een vijftal centimeter van zijn hoofd af. ‘Je hebt groene ogen’ ik kijk hem droog aan. ‘Meen je dat nu?’ Carlo knikt heel hevig ja. Ik draai met mijn ogen. ‘Dat is niet lief he’ ‘Wat is niet lief?’ ‘Zo met je ogen draaien naar je beste vriend’ hij kijkt me hoofdschuddend aan. Toch blijven we zo nog een tien minuutjes liggen totdat Carlo weer iets zegt. ‘Je hebt mooie ogen’ ik schiet in de lach, Carlo kruipt onder tussen terug op het bed. Hij legt zich naast me neer en bekijkt me nogal raar aan. Ik draai me met mijn gezicht naar hem toe, als ik in zijn twee bruine ogen kijk moet ik direct terug denken aan mijn droom van al bijna twee maand geleden. Of nou ja, onder tussen heb ik er wel meer gehad, maar niet zo intens als de eerste keer. En nee nu niet fout denken. Ik voel ineens een tik op mijn neus. Ik kijk scheel naar het puntje van mijn neus, om te zien dat er iets op zit ja of niet. Wat dus duidelijk niet is. Dus dan zit er maar een ding op. ‘Carlo!!’ ‘Wat?’ ‘Waarom zat je aan mijn neusje?’ ik zet me recht, nou ja op mijn onderbenen en hou mijn handen in mijn zij. ‘Oh, gewoon. Je was aan het dagdromen’ ‘Doe ik dat dan niet altijd?’ ‘Toch redelijk vaak’ ‘Hoe is het eigenlijk met Cho?’ ‘Goed denk ik’ ik draai met mijn ogen en laat me op mijn rug vallen. ‘Wat heb ik nu fout gezegd?’ hij komt boven mijn hangen en zijn bruin haar valt een beetje voor zijn gezicht. ‘Je weet niet eens hoe het met je lief gaat’ ‘Jawel ik zei toch goed’ ‘Ja, maar dat is maar wat je denkt je weet niet eens of je het juist hebt’ ‘Wat een zin’ ‘Ah, niet van onderwerp veranderen’ ik steek mijn vinger uit en beweeg hem van links naar rechts. Carlo grinnikt. ‘Wat? Ik bedoelde het wel serieus he’ ‘Maar lief schatje toch je weet toch al wel langer dat je niet serieus kan kijken’ hij trekt een wenkbrauw op en kijkt mij aan. Ik geef hem echt niet graag gelijk, en dat weet hij maar donders goed, ik geef niemand graag gelijk, alleen mezelf dan natuurlijk. Ik duw Carlo van me af en zet me recht. De film staat onder tussen natuurlijk op pauze he. ‘Verder kijken? ‘ ‘Waar zaten we?’ ik doe ondertussen mijn haren in een staart. Carlo trekt ineens aan mijn shirt en natuurlijk zo lomp als ik ben, val ik om. Boven op Carlo. ‘Plat moet ik ook niet worden he’ ‘Ten eerste noem je me nu dik? En ten tweede jij hebt mij getrokken’ dus ik blijf liggen, wat heel erg logisch is. Nou ja dat vind ik toch, en omdat ik volgens mezelf altijd gelijk heb is het inderdaad logisch. ‘Ik heb nooit gezegd dat je dik bent’ ‘Jawel, je zegt dat je plat gaat worden als ik op jou lig’ ‘Dat was niet zo bedoeld’ ‘En dan, dat boeit me niet’ ‘En ten tweede, je shirt zat niet goed, dan moet ik die juist trekken, want madam denkt daar zelf niet aan en zo ben je op mij gevallen. Wat dus voor alle duidelijkheid niet mijn schuld is’ ‘Oh echt wel’ onder tussen grijp ik een van de twee kussens en smijt die op zijn hoofd. Een paar seconde kijkt hij me raar aan en dan, wel dan pakt hij het andere kussen en heb ik het op mijn hoofd liggen. Mijn ogen sperren zich open. En ik klop terug op zijn hoofd, en hij terug op mijn hoofd, en zo gaat het nog een hele tijd door. Nou ja een half uur later zijn we allebei kappot en Carlo’s broer is samen met zijn vrienden komen kijken of er iets gebeurde en nu ja, Carlo was gans rood en we moesten stoppen, want ze konden hun film niet meer horen. Dus nu moeten we stil zijn, wat eigenlijk niet echt lukt als je gekieteld wordt. ‘Als je nu niet ophoudt wordt ik straks ontvoerd door je broer en zijn vrienden’ ‘Tuurlijk ik zie Carlo met zijn ogen draaien’ ‘Echt wel’ ‘Ik geloof je niet’ ik draai met mijn rug naar Carlo toe en kruis mijn armen. ‘Ik ben boos’ ‘Sorry’ ik voel twee sterke armen rond mijn middel hij trekt me achter uit en ik val terug op hem neer. Maar deze keer niet schuin deze keer liggen we allebei met onze voeten dezelfde richting uit. ‘Ik had al gezegd dat je mooie ogen hebt he?’ Carlo kijkt me vragend aan. ‘Ja, daarnet nog’ hij kijkt recht in mijn twee ogen. Ik wordt gans rood denk ik, maar volgens mij heeft Carlo dat niet eens door. Ineens voel ik twee lippen op die van mij, ik doe mijn ogen open en zie Carlo’s perfecte gezicht voor me.