Ch. 24 Nick

BLUE POV

Het is ondertussen herfstvakantie geworden. Bladeren vallen van de bomen, om eerlijk te zijn is dit mijn lievenlings seizoen, alleen spijtig dat er bijna geen zon meer is, want ik ben redelijk verslaafd aan zon. In de vakanties woon ik bij Derek en Tylor. Ja hun ouders zijn hele goede vrienden en die hun huizen staan vlak tegen elkaar gebouwd. En van het ene huis kun je het andere huis binnen, raar maar waar. En tussen die twee huizen in is er nog een kamer. En die kamer is mijn kamer. Tylor, Derek en ik zitten er bijna altijd, ik heb een tv gekregen van hun ouders echt kei lieve mensen. De film die Derek, Tylor en ik het meeste gezien hebben is zeker weten The Mummy, de eerste van de drie, echt een zalige film. Tijdens de herfstvakantie verjaart Nick, Nick is de oudere broer van Tylor, hij is 22, echt een groot verschil met Tylor die er nog maar 14 is. En het is traditie daar dat we op de verjaardag van Nick paard eten, paard met kroketjes en paprika. Of nou ja dat is wat ik deze keer genomen heb. Heel de tafel staat dan vol met eten, maar net zoals elk jaar neem ik paard, kroketjes en paprika. Op zich vind ik de herfstvakantie elk jaar geweldig leuk, maar dit jaar miste er iets. Ten eerste Winter was nog altijd ziek. Perkamentus heeft de toestemming gegeven om haar toch naar het nest te laten gaan. Maar toch voel ik me niet zeker dat iedereen wel oke is. Ja ik weet het raar maar toch. En ten tweede ik zit nog altijd met die dagdroom in mijn hoofd, het kan toch niet echt Ron geweest zijn of wel? Zo oneerlijk, waarom kan gewoon niet alles simpel zijn in het leven. Ik laat me achter over op mijn bed vallen, mijn kleren heb ik juist met behulp van een spreuk wel is waar weg gestopt in mijn kast, niet veel kleren, want alles lag bijna nog hier, maar mijn lievenlings T-shirts en broeken en nog van die dingen. Ik hoor de deur open en toe gaan. ‘Hey’ ik draai me om. In tegenstelling wat ik verwacht had staat Nick in het midden van de kamer. ‘Hey’ ik leg me terug neer. ‘Oei wat is er?’ ‘Ik had jou gewoon niet verwacht, ik had gedacht dat het Tylor of Derek geweest was’ ‘Ik kom toch elk jaar iets zeggen?’ ‘Ja, maar ik ben er gewoon niet met mijn gedachten bij, sorry’ hij grinnikt. ‘Maakt toch niets uit’ hij zet zich achter aan op mijn bed. Voor net zoals elk jaar te wachten op Tylor en Derek. Ineens komen er twee schepsels mijn kamer binnen gevallen, en omdat de ene struikelt valt de andere op die ene. ‘Goeie avond’ Nick kijkt ze een beetje raar aan. Tylor en Derek kijken direct omhoog en zien Nick zitten. ‘Het is al gênant genoeg als Blue het ziet, en dan zit je grote broer er ook nog eens bij’ Tylor zucht. ‘Maar broertje toch, ik ken je dus je kunt je niet belachelijker maken dan je al bent bij mij’ ‘Wou dat is nu een grote opluchting’ Tylor kijkt zijn broer sarcastisch aan, wat natuurlijk voor mij een hilarisch zicht geeft. ‘Eindelijk’ Nick laat zich op zijn op het bed vallen. ‘Je lacht’ ik draai met mijn ogen maar die glimlach blijft op mijn gezicht staan. Zelfs tijdens het avond eten kan hij niet van mijn gezicht worden weggehaald. De moeders van Tylor en Derek kijken mij met een lach aan. Ze zijn echt een soort van moeders voor mij, natuurlijk vervangen ze mijn echte moeder niet, dat kan niet, maar toch ze zijn even trots op mij als ze op hun zonen zijn.

Na het eten schrijf ik nog rap een brief naar de Wemels. Ten eerste om te weten hoe het is met Winter en ten tweede om nog een paar dingen te zeggen tegen Ginny. En natuurlijk de groetjes aan Ron niet te vergeten, mijn aller beste vriend.