Part 17.
[A NEW BEGIN, A NEW LIFE]{PART 17}
( En ik wil natuurlijk graag horen hoe het daar was. Ik geef nils nog een laatste zoen en een knuffel en doe dan de voordeur open. Ik loop richting de keuken en als ik daar aankom, schrik ik van wat ik daar zie..)
POV Celine
Ik zie niet m'n ouders zitten? Maar m'n tante, huilend. Wat is er hier aan de hand? Ik loop naar m'n tante toe en ga naast haar zitten. Ik leg een arm om haar heen. ''Wat is er aan de hand? En waar zijn pap en mam?'' vraag ik bezorgd. Ik wrijf zachtjes over haar rug. Ze kijkt me aan met waterige ogen. Ik pak haar hand vast. ''Vertel het maar rustig'' zeg ik. Ze begint te vertellen. Ik kijk haar geschrokken aan. De tranen lopen over m'n wangen. Ik kan het niet geloven. Waarom ik? waarom pap en mam? Ik kan dit allemaal niet meer. Ik ren huilend de trap op richting m'n kamer. Ik gooi de deur van m'n slaapkamer kei hard dicht en laat mezelf vallen op m'n bed. Huilend kijk ik naar de trouwfoto van pap en mam. Waarom jullie? Waarom een ongeluk? Waarom zijn jullie dood? Na een halfuurtje gehuild te hebben, besluit ik om even op m'n mobiel te kijken. ''Rein: Heyy, ik vind het fijn dat alles weer goed is. het spijt me nog van die kus.. ik hou van je.'' Ik antwoord ''Hai, het is goed. Ik hou ook van jou. Kunnen we binnenkort wat afspreken ik moet wat vertellen.'' Tijdens het typen tril ik helemaal. Ik kijk of ik nog wat andere berichtjes heb en zie dat ik er ook nog 1 van nils heb. Of na 1, 10. Hij heeft me helemaal volgespamd, dus ik besluit om hem even te bellen en meteen het nieuws te vertellen. Ik druk op bellen en de telefoon gaat over. ''Hey met nils'' ''Hey met celine'' ''BABE, omg waar was je?'' ''Thuis, maar ik heb slecht nieuws gekregen'' Ik heb moeite om m'n tranen binnen te houden ''Vertel maar schat'' ''M-mijn o-ouders zijn dood'' Het blijft even stil aan de andere kant van de lijn. ''Wow celine ik ben echt geschrokken. Moet ik anders even naar je toe komen nu?'' vraagt nils lief. Ik hoor dat hij het er ook moeilijk mee heeft. ''Nee hoeft niet, ik heb even rust nodig denk ik. ''Is goed babe, ik kom morgen voor school nog wel even langs oke? en in tussenuur.'' zegt hij lief. ''Ahw dat is echt lief van je, dankjewel lieverd'' ''Maar ik moet weer gaan, sorry, ik hou van je en tot morgen'' ''Maakt niet uit ! bedankt voor de steun, ik hou ook van jou'' Ik hang op en doe m'n mobiel in m'n broekzak. Ik loop m'n slaapkamer uit en dan de trap af. Ik en me tante moeten elkaar nu steunen in deze tijd. Ik ga naast m'n tante zitten en geef haar een knuffel. Ik bedenk me nu opeens. Waar zou ik moeten wonen? Ik kan hier toch niet alleen blijven? ''Waar moet ik blijven dan?'' vraag ik voorzichtig. ''Word alsjeblieft niet boos, maar ik ben je peettante dus je zou bij mij moeten wonen, in waalre'' zegt ze. M'n ogen worden groot. WAALRE?! ''WAT, dat is aan de andere kant van nederland?!'' roep ik boos. Ugh dit kan ze niet maken. Ik sta boos op en ren de trap op richting m'n kamer. Ik gooi de deur nog veel harder dicht dan eerst en doe hem nu ook op slot. Ik ga in bed liggen en trek de deken over me heen. Ik begin kei hard te huilen en val zo in slaap...
*volgende dag*
Ik rek me uit. En denk dan opeens weer aan gisteren. Het ongeluk, pap en mam, waalre, tante, verhuizen,nils. NILS. Wacht nils komt over een kwartier?! Ik spring m'n bed uit en ren naar de badkamer waar ik snel even m'n tandenpoets en m'n makeup doe. En snel wat kleren aantrek. Ik hoef niet naar school maar ik ga niet in m'n pyjama voor nils z'n neus staan. Ik loop de trap af en net als ik beneden ben gaat de deurbel. Ik sprint naar de voordeur en doe hem open. Nils staat daar en ik spring in z'n armen. Meteen stromen de tranen over m'n wangen. Nils loopt samen met me naar binnen en we gaan samen op de bank zitten. De hele tijd troost hij me. Maar dan bedenk ik me opeens dat ik dat van het verhuizen nog moet vertellen. ''N-nils ik moet wat vertellen'' zeg ik met tranen in m'n ogen. Hij pakt m'n hand vast en kijkt me lief aan. Ik kan dit niet. Ik wil hem niet kwijt. ''I-ik ga verhuizen,'' Ik kijk hem even aan en zucht. ''Naar waalre'' maak ik m'n zin af. Nils kijkt me met grote ogen aan. Hij krijgt tranen in z'n ogen en staat op. Hij rent weg en ik hoor de voordeur kei hard dicht slaan. Ik begin nog harder te huilen. Wat heb ik gedaan? Ik haat m'n leven...
Er zijn nog geen reacties.