Chapter 4

Garby Lynn Martin.

Ik zucht mijn adem even diep in, waarna ik het rustig uitblaas. Garby domme ezel, loop op hem af, krijst de lachebek uit. Haal die grijns van je gezicht lachebek, hij is haar allang vergeten, mompelt de kwade leider boos. K-kan ik even de a-aandacht krijgen, stamelt de derde. De zachte, maar de meest wijze, stem trilt waardoor zijn woorden stotterend worden uitgesproken. Ik had wel eens gezicht verzonnen bij de drie stemmen. Ik stelde de kwade leider voor als een zware, strenge man waarvan de ogen geen seconde weg draaide of een sprankeltje verliet, Zoiets als mijn oude, chagrijnige Biologie docent. Zijn shirt kwam altijd iets boven zijn buik uit, waardoor je zo tegen zijn vetlaag aan stond te kijken. Afgrijselijk als je het mij vraagt. De lachebek leek op een dronk tienermeisje op een feest. Haar grijns leek vastgeplakt aan haar gezicht en verschoof geen moment. Af en toe, wanneer ze tot adem wilde komen, hoorde je een zachte zucht waarna ze ongestoord verder ging. Het leven is een grapje, lachte ze erdoorheen. Als laatste, de angsthaas, het scharminkeltje. Zijn lange, dunne beneden stonden vaak te trillen terwijl hij zijn woorden uitsprak. Zijn lichaam was lang en slank. Een echte man zou je het nooit noemen. '' Garby ? '' Ik sla mijn handen voor mijn oren. '' Stop it. Not now. '' zeg ik terwijl ik mijn ogen sluit. Plots voel ik hoe iemand zijn hand om de mijne legt. Ik word wakker uit mijn gedacht als ik besef dat het de stem van Harry was. Ik draai langzaam mijn gezicht om, en rust mijn blik in zijn ogen. '' Wow, you changed a lot. '' Hij glimlacht lief naar me en laat mijn hand weer los. Mijn ogen dwalen af naar de grond waar ik ze even laat hangen. '' Oh, is that supose to be some sort of mean comment ? '' Vraagt ik verlegen. '' No, I just. I really didn't recognise you. '' Zonder te kijken weet ik bijna zeker dat hij nogsteeds glimlachte. '' I really though that we had a connection. When i got to college, I didn't know how to survive without you. '' Ik gooi mijn hoofd omhoog waardoor mijn wapperende haren in zijn gezicht sloegen. '' Well, you seem to be doing all right without me. '' Met die woorden schoof ik mijn drank naar voren en stapte van mijn kruk.