5. Disneyland

Ik stapte uit. Ik wilde mijn eigen koffer dragen maar dat stond Michael niet toe.
'Ik ben misschien jarig, maar ik ben nog steeds even sterk hoor,' zei ik. Maar liep achter ze aan het hotel binnen. Binnen was het net zo mooi als buiten, misschien nog wel mooier. Michael ging naar de balie om in te checken. Hij kwam terug en gaf een sleutel aan Omer, Prince en mij. Paris en Blanket sliepen bij Michael op de kamer. We liepen door de hal op zoek naar onze kamer. De eerste kamer was die van mij. Ik opende de deur en een kamer, zo luxe, verscheen. Nog nooit had ik een kamer als deze gezien, zelfs niet in Neverland.
'Wow,' zei ik. Michael sleepte mijn koffer naar binnen en legde hem op mijn bed.
'Is het goed dat we over een kwartier afspreken in de hal beneden?' vroeg hij.
'Ja, natuurlijk,' zei ik. Hij knikte, liep mijn kamer uit en sloot de deur achter zich. Ik liet me op mijn bed naast mijn koffer vallen. Het bed was zo zacht. Ik ging rechtop zitten en besloot even heel snel te douchen. Toen ik klaar was zag ik dat ik nog vijf minuten had, dat ging snel. Ik vroeg me af wie mijn koffer had ingepakt en opende hem nieuwsgierig. Ik verwachtte mijn kleding te zien, maar tot mijn verbazing zag ik allemaal onbekende kledingstukken. Ik pakte het bovenste shirtje uit. Het was zeker niet van mij, maar wel precies mijn maat. Ik liep naar de gang maar besefte toen dat ik niet wist welke kamer van Michael was. Ik liep terug naar mijn kamer en zocht in mijn zakken, hebbes. "Wat is dit in mijn koffer? x A." smste ik. Nog geen 10 seconde later had ik al een antwoord, Michael was snel. "Nieuwe kleding voor je verjaardag, haha.. Mike." Ik glimlachte en begon opgewonden mijn nieuwe kleding te bekijken. Na tien minuten besefte ik dat ik laat was, en ik haastte me naar beneden om de anderen te ontmoeten in de hal.
Toen ik was aangekomen in de hal stond iedereen al op mij te wachten. 'Sorry,' giechelde ik. Prince rolde met zijn ogen.
'Meiden en nieuwe kleding,' zei hij zuchtend. Iedereen schoot in de lach.
'Gaan we eerst wat eten?' vroeg Michael. Iedereen stemde voor en we gingen naar het restaurant van het hotel. De houten bar was mooi versierd met gouden motieven die ook op de donkerrode muur stonden. De warme houten meubels met de rode stoffen gaven bij elkaar een warme indruk. Het zag er chique uit. We namen allemaal lekkere broodjes - behalve Omer, die nam een pizza - en we hadden heerlijk gegeten. Daarna reedt Michael's chauffeur ons naar Disneyland.

In Disneyland rende Michael overal vrolijk naartoe en wij liepen achter hem aan. Blanket zag het als een spel en rende zijn vader lachend achterna.
'Rennen, Papa ik kom je pakken!' riep hij vrolijk. Prince en Paris gingen suikerspinnen kopen. Omer en ik bleven nog over en we liepen op een rustig tempo Michael en Blanket achterna. Plotseling pakte Omer mijn hand en maakte rare huppelende sprongetjes en trok me met zich mee. Hij lachte, God wat was zijn lach lief. Op zo'n moment leek hij zo erg op Michael, als een kind, vrolijk en vrij. Ik huppelde vrolijk met hem mee tot we bij Michael en Blanket aangekomen waren die elkaar nog steeds aan het achtervolgen waren. Toen ze gestopt waren keek Michael me aan.
'Waar zijn Paris en Prince?' vroeg hij. Ik haalde mijn schouders op en gebaarde achter me.
'Suikerspinnen halen,' zei ik. Michael keek me met grote ogen aan en hij trok wit weg.
'Wat is er?' vroeg ik. Michael antwoordde niet en keek zoekend om zich heen.
'Mike?' drong ik aan. Hij keek me aan.
'Heb je ze alleen gelaten?' hij keek naar Omer.
'Ik had nooit weg moeten rennen, shit,' zei Michael en hij begon terug te rennen richting de suikerspinnen.
'Michael!' riep Omer, maar Michael reageerde niet. Ik keek hem vragend aan.
'Waar heeft hij last van?' vroeg ik.
'Ik denk dat.. nou.. hij is denk bang dat mensen hun iets willen aandoen of zo,' zei Omer vaag. Ik fronste mijn wenkbrauwen.
'Blijf bij Blanket,' zei ik tegen Omer en ik rende Michael achterna. Aangekomen bij de suikerspinnen kraam zag ik Michael staan, maar Prince en Paris waren nergens te bekennen. Ik rende snel naar Michael toe en pakte zijn hand. Hij had tranen in zijn ogen.
'Mike, rustig blijven, ze zijn waarschijnlijk gewoon in een attractie gegaan,' zei ik kalm. Ik pakte mijn mobiel en probeerde Prince te bereiken. Michael keek me ongeduldig aan. Het duurde wel erg lang, en op het gegeven moment kreeg ik zijn voicemail. Shit, dacht ik. Maar ik liet het niet merken aan Michael. Rustig draaide ik Paris' nummer en na tien keer overgaan werd er eindelijk opgenomen. Ik slaakte een diepe zucht toen ik Paris' stem hoorde.
'Hoi,' zei Paris vrolijk.
'Paris,' zei ik opgelucht.
'Waar zitten jullie?' vroeg ik.
'We staan bij de uitgang van de achtbaan naast de suikerspinnen kraam, ik zie jullie staan,' zei ze.
'Oh,' zei ik alleen. Ik keek naar de uitgang en zag Paris en Prince inderdaad staan. Ik hing op en we liepen naar ze toe.
'Michael? wat is er?' vroeg Prince. Michael haalde zijn schouders op.
'Niets jongen,' zei hij.

We waren allemaal moe toen we die avond terugkwamen in ons hotel.
'Eigenlijk wilde ik nog uit eten gaan met ze allen maar ik ben zo moe,' zei Michael terwijl hij zich op zijn bed liet vallen.
'Nou,' begon Omer. Iedereen keek hem aan en hij begon te blozen. Wat leek hij toch veel op Michael.
'Eigenlijk wilde ik Alicia mee uit eten nemen,' zei hij tenslotte. Michael grinnikte en ik gaf hem een por in zijn zij.
'Leuk,' zei ik glimlachend tegen Omer. Hij straalde.
'Dan zie ik je over een kwartier beneden?' vroeg ik. Ik knikte en Omer liep Michael's kamer uit, waarschijnlijk richting zijn eigen kamer.
'Ik ga ook maar,' zei ik tegen Michael en ik liep richting mijn kamer om me klaar te maken. Wat zal ik aantrekken, vroeg ik mezelf af terwijl ik speurde tussen mijn nieuwe kleding. Uiteindelijk koos ik een blauw topje met een zwart rokje. Ik haalde een borstel door mijn haren en deed nog snel wat make-up op. Ik liep terug naar de hal en Omer stond al op mij te wachten. Hij had een zwart pak en een rode roos in zijn handen. God, wat zag hij er goed uit. Ik begroette hem met een omhelzing en hij nam me mee naar de uitgang van het hotel.
'Gaan we niet hier in het restaurant eten?' vroeg ik. Hij schudde met zijn hoofd en gebaarde naar zijn limo.
'Ik neem je mee Parijs in,' grinnikte hij. We stapte de limo in en ik voelde een brede glimlach op mijn gezicht staan. Ik had Parijs nooit goed kunnen zien.

We liepen door de straten van Parijs en af en toe gingen we winkeltjes binnen. Omer trok me mee naar een juwelier en kocht oorbellen voor me.
'Omer, dat hoef je echt niet te doen, je hebt me al een ketting gegeven,' probeerde ik nog maar hij wilde niet luisteren.
'Je bent jarig,' zei hij met een glimlach. Ik zuchtte en besloot er niet meer tegenin te gaan, want dat had toch geen zin. We kwamen aan bij een schattig restaurantje.
'Hier gaan we eten,' zei Omer. Hij leidde me naar een tafeltje voor twee personen bij het raam. We hadden heerlijk gegeten bij kaarslicht, ik vond het stiekem wel romantisch. Omer was een echte heer, de cadeautjes die hij gaf, hij liet me als eerste proeven van de franse wijn, alle kleine dingetjes aan hem vond ik leuk. Ik voelde kriebels in mijn buik. Ik was toch niet verliefd? Ik keek hem aan en hij glimlachte. Ik voelde dat ik bloosde.
'Dankjewel,' zei ik.
'Bedank me niet,' zei hij simpel. Hij hief zijn glas op en we proosten.
'Op het leven,' zei hij en we lachte. Die avond terug in het hotel namen we afscheid.
'Bedankt voor deze heerlijke avond, Alicia,' zei Omer. Hij gaf me een kus op mijn wang en liep weg naar zijn eigen kamer. Ik bleef een paar minuten verdoofd staan en besefte toen dat ik beter naar mijn kamer kon gaan, het was al laat en ik was moe. Ik raakte mijn wang aan en ik voelde een rilling over mijn ruggengraat lopen.