16. The book

Abby POV.

We hadden een leuk plekje gevonden in de bibliotheek, waar we gezellig bij elkaar zaten met een hele hoop boeken rond ons heen. We zaten naast elkaar en onze schouders raakten elkaar net aan. 'Dus, waar beginnen we?' vroeg ik dan. 'Wel laten we gewoon elk wat boeken bekijken en als we iets vinden, zeggen we het en bekijken we het tesamen.' zei hij en hij begon meteen te bladeren in het dichtsbijzijnde boek. Ik volgde zijn voorbeeld en nam een boek en begon te zoeken.

'Hey, kijk! Het is dat monster dat Malfidus heeft aangevallen...en ze is met Wemel!' hoorde ik opeens. Ik keek om en zag een groepje van 6 jongens naar ons wijzen en lachen. 'Oh ga toch weg!' riep Fred kwaad, waarna het groepje snel wegrende. 'Dankje,' mompelde ik.

Na heel wat boeken hebben gelezen en niet één keer het woord nimf te hebben gezien, zuchtten ik en Fred en gooiden de berg boeken rondom ons, om zodat er allemaal boeken verspreid waren over de vloer. 'Ik geef het op.' zuchtte ik nogmaals. 'Hey, niet doen. We moeten ooit wel eens iets vinden.' antwoorde hij, terwijl hij zijn arm om heen sloeg. 'Ja, ooit. Over vijf jaar misschien.' zei ik geïrriteerd. 'Shh, alles komt goed.' zei hij terwijl hij zijn gezicht dichterbij bracht. Ik voelde mijn wangen rood worden.

En toen zag ik het. Magische Wezens en hun geschiedenis. Het boek lag een meter van mij en de cover glinsterde door het licht. Ik kroop naar het boek, nam het en nam toen terug plaats naast Fred. 'Wat is er?' vroeg hij. 'Misschien vind ik hier wel iets.' antwoorde ik terwijl ik begon te bladeren.

Nimfen.

Het stond daar. Het stond dáár gewoon, in het boek. 'Ik heb het!' riep ik blij waardoor ik een boze blik kreeg van professor Rommella. We keken samen in het boek. Ik zag iets over de ogen en hoe ze veranderden.
"De kleuren van de ogen van een nimf veranderen naargelang het element ze besturen. Zo worden ze namelijk rood bij vuurbesturing, blauw bij het besturen van water, groen bij aarde en lichtgrijs bij luchtbesturing. Maar ook veranderen ze bij verschillende emoties."

"Nimfen zijn al vele jaren uitgestorven. Dit komt doordat tovenaars vroeger op alle nimfen hadden gejaagd en ze allemaal hadden gedood. Ze werden vroeger gezien als 'monsters' en moesten daarom verdwijnen volgens het Minesterie. De laatste nimf werd gedood in 1989."

'Dat is verschrikkelijk!' zei Fred dan verwonderd en kwaad. 'Inderdaad.' fluisterde ik. Hij legde weer zijn arm om me heen en hield mijn hoofd in zijn hand en wreef over mijn wang. 'Niet bang zijn, er gaat niets met je gebeuren. Ik laat dat niet gebeuren.' zei hij dan terwijl zijn lippen enkele millimeters van de mijne verwijderd waren.

'Wat is dit?' vroeg hij dan wijzend naar een pagina.

"Een nimf, zo vol van leven
Maar door verdriet of door pijn
Kan ze het leven doorgeven
Maar zal zo zelf wel het omgekeerde zijn"

'Het betekent...het betekent dat een nimf een stervende persoon kan laten leven, maar daardoor geeft ze haar eigenl leven weg en gaat ze zelf dood.' fluisterde ik. Het bleef een tijdje stil tot Fred weer begon te praten. 'Abby, je moet me iets beloven.' 'Wat?' 'Ik wil dat je me beloofd dat je dat nooit, maar dan ook nooit zal doen.' zei hij serieus terwijl zijn gezicht recht voor mij stond en onze ogen aan elkaar gericht waren. 'Fred, ik...ik kan niet...' begon ik. 'Beloof het.' beval hij. 'Ik...ik beloof het.' zei ik, maar zodra de woorden mijn lippen verlieten, had ik er spijt van.