6.

'Percy... Is dit nou eigenlijk wel zo'n goed idee?'
Elysia stond voor een afgelegen tent, die vlak aan de rand van het bos stond dat zich in het tentenkamp bevond.
'Dat Cordelia een heks is, betekend niet dat ze bijt, Elysia,' verzuchtte Percy. 'Ga gewoon naar binnen. Je staat binnen een minuutje weer buiten.'
'Maar is ze nou echt-'
'Je bent in de wereld van tumblr. Een ontmoeting met Cordelia zou er toch ook nog wel bij moeten kunnen?'
Elysia besefte dat Percy gelijk had. En ze kon daar niets tegen in brengen.
'Goed... Jij wint. Nou je zin?'
Percy glimlachte vriendelijk, en hield het tentdoek voor haar open. Elysia zuchtte, en stapte de tent binnen.
Toen het tentdoek achter haar dicht viel, stond ze in pure duisternis.
'Hallo?' Vroeg ze zachtjes. 'Mevrouw... Cordelia?'
Plotseling gingen er ergens in de tent twee kaarsen aan, die op gigantische kaarsenhouders stonden, die met de mooiste gravures waren bewerkt. Het waren twee kleine vlammen, maar ondanks dat waren ze toch sterk genoeg om de complete tent te verlichten.
'Elysia McGregor... Dokter Cullen had me op zijn weg naar zijn tent al vertelt dat je zou komen. Kom, ga zitten.'
Tussen de twee gigantische kaarsenhouders stond een tafel, en er zat een vrouw aan. Haar haar leek goud in het licht van de kaarsen, en ze had een zwart jurkje aan.
'Ik ben Cordelia, de supreme van de heksen coven. Mijn moeder de supreme loopt hier ook nog ergens, ik hoop oprecht voor je dat je haar niet tegen zult komen. Het is een eer om je te ontmoeten.'
Elysia begon langzaam rood te kleuren.
'Eh... Dank u.'
'Goed, ik weet dat een jonge halfgod op je staat te wachten, buiten. Geef me je hand, en Chiron zal weten dat ik je getest heb.'
Elysia wist niet wat het precies was... Maar om de een of andere reden ging het heel makkelijk om mensen in dit kamp te vertrouwen. En Cordelia... Die kwam absoluut niet over als een fout persoon.
'Goed.'
Cordelia pakte haar hand, en leek een paar seconden in de leegte te staren. Vervolgens liet ze Elysia haar hand vlug los.
'Ik zal aan Chiron en de andere raadsleden berichten dat je verhaal precies klopt. Ik zou nu naar buiten gaan als ik jou was, Percy is een ongeduldige jongen af en toe. Succes nog trouwens.'
'Succes met wat?' Vroeg Elysia. Als antwoord hierop gingen de twee kaarsen weer uit, en stond ze opnieuw in de duisternis van de tent.

'Dus Cordelia heeft je goed gekeurd? Dat is al een goed ding. De raad zal dat fijn vinden.'
De maan begon langzaam op te klimmen, en Elysia kon zien dat er bij de meeste tenten vuren werden ontstoken. Percy had haar verteld dat elke inwoner van het tentenkamp volgens de wereld van Narnia moest leven bij nacht. Er mochten buiten geen apparaten die niet uit deze wereld afkomstig waren gebruikt worden. Dat betekende dus, geen elektriciteit, maar slagwapens en kampvuren. Overdag konden er spullen van andere werelden gebruikt worden, maar s 'nachts nam men liever geen risico.
'Ik begrijp een paar dingen niet,' zei Elysia toen zij en Percy het bos inliepen.
'Waarop heeft Cordelia me eigenlijk precies getest? Het enige wat ze gedaan heeft, is mijn hand aanraken.'
'Dat is dus ook wat ze gedaan heeft,' antwoorde Percy. 'Cordelia kan door iemand aan te raken zijn of haar verleden zien, of dingen die deze persoon verbergt,' legde Percy uit. 'Bij jou heeft ze dus gekeken of je verleden schoon is, omdat de raadsleden van alle drie de raden bepaalde ideeën over je hebben. De raad van de leidinggevenden heb je al ontmoet, dat is de grootste van allemaal. De andere twee zal je ook vlug genoeg leren kennen.'
'En dat zijn ook weer-?' Vroeg Elysia.
'Dat moet je aan een van de kinderen uit de controle kamer vragen. Zij leggen dat het beste uit. Maar voor nu wil ik je wel zeggen dat wij ze de raad van al oude fandoms, en de raad van de kleineren noemen. We moeten opschieten, we kunnen Rachel alleen te spreken krijgen als ze nog niet aan haar rituelen is begonnen.'
'Is Rachel het orakel?' Vroeg Elysia opnieuw.
'Ja, ze heeft het overgenomen van die oude mummie. Ze doet het duizend keer beter. Kom mee, het is niet ver meer.'
Sterren begonnen langzaam aan de hemel te stralen. Elysia volgde Percy het bos in, steeds dieper, en dieper.

He he... Hier dan toch eindelijk een hoofdstukje hoor. Sorry de knorrie dat het zo gigantisch lang geduurd heeft. Vinden jullie het toch een beetje leuk? Eventuele suggesties voor dingen zijn ook welkom, ik houd al mijn lijnen open
Kudo en reactie?