15. He was serious

Abby POV.

'Abby! Abby! Wakker worden, slaapkop!' maakte Hermelien me schuddend wakker. Ik opende mijn ogen en zag een strenge Hermelien voor me staan in haar pyjama. 'Ja ja, ik ben wakker hoor!' riep ik lachend. 'Kom, we moeten ons snel klaarmaken, of we zijn te laat!' antwoorde ze dan. Snel maakten we ons beide klaar en liepen toen uit de meisjesslaapkamer naar de leerlingenkamer, waar Ron en Harry al op ons stonden te wachten. 'Eindelijk!' zuchtte Ron. Ik en Hermelien negeerden hem en met z'n vieren gingen we dan maar naar de Grote Zaal. We gingen gaan zitten en begonnen lustig aan ons ontbijt.

Dan plots voelde ik iemand op rechterschouder tikken. Ik keek om en zag Fred naast me. 'Hey, vandaag heb ik Zwerkbal, dus het zal in de middag niet gaan. Maar we kunnen wel na mijn Zwerkbaltraining.' zei hij fluisterend. 'Ehm, wat bedoel je?' vroeg ik verbaasd. 'Dat we naar de bibliotheek gaan voor informatie.' zei hij simpel. Een glmilach kwam op mijn gezicht, ik had niet gedacht dat hij het echt meende. 'Oh ja, natuurlijk. Dat is goed, afgesproken. Dankje.' zei ik dan. Hij grijnsde breed en liep toen samen met zijn broer en Leo Jordaan weg.
Hermelien keek me met een grote grijns aan en ik negeerde het dan gewoon.

De volgende uren gingen traag voorbij en waren verschrikkelijk saai. We kregen heel veel huiswerk voorgeschoteld waar ik wel de hele avond mee zoet zou zijn. Toen het dan uiteindelijk middag was, gingen Ron en Harry naar de Zwerkbaltraining, waar Ron zijn auditie ging doen. Ik en Hermelien gingen aan de tribune zitten om mee te volgen. Ik zag alle goeie spelers en bedacht me dat mijn eerste Zwerkbalervaring er waarschijnlijk heel belachelijk had uitgezien. Ron was okk goed, maar alleen als hij dacht dat niemand keek. Harry was geweldig in het zoeken naar de snaai en Fred en George waren super in Beuken.

Ik bedacht me dat zo'n Beuker echt heel hard moest aanvallen en je makkelijk een hersenschudding zou kunnen geven. Ik zag Fred af en toe naar mij keken, waardoor hij heel soms een Beuker niet zag aankomen of hem in de verkeerde richting sloeg. 'Concentratie!' riep een meisje dat ik herkende als Angelina, toen hij hem perongeluk naar de verkeerde richting sloeg. 'Sorry!' riep hij terug. 'Je leid hem af.' grinnikte Hermelien dan. 'En jij ziet spoken. Er is helemaal niets tussen mij en Fred. We zijn gewoon vrienden.' zei ik terug, maar kon een glimlach niet wegsteken.

Toen Zwerkbal gedaan was en Fred een uitbrander kreeg van Angelina, liepen ik en Hermelien dan maar van de tribune en wachtten toen binnen, op de jongens die zich aan het omkleden waren. Voordat Ron en Harry kwamen, zagen we de tweeling. 'Hey Ab, gaan we dan?' vroeg Fred toen. Ik knikte en nadat hij dag zei tegen zijn broer, vertrokken we naar de bibliotheek.