4. Happy Birthday

Ik werd wakker van Blanket die hyper op mijn bed aan het springen was. Langzaam opende ik mijn ogen en ging rechtop zitten. Toen merkte ik dat Paris en Prince ook naast mijn bed zaten. Ik haalde mijn wenkbrauwen op maar Blanket was al bovenop mij gesprongen.
'Gefeliciteerd!' riep hij in mijn oor. Even dacht ik dat ik aan het dromen was, tot ik besefte dat het vandaag mijn verjaardag was.
'Oh God,' was het enigste dat ik uit kon brengen. Blanket gaf natte zoenen op mijn wangen en bleef maar doorgaan. Lachend zette ik hem van mijn bed af. Daarna omhelsde Paris me.
'Gefeliciteerd zus,' zei ze vrolijk. Ze gaf me een klein pakje. Ik was benieuwd wat erin zat dus trok snel het roze, glimmende papier eraf. Een klein, zwart doosje met een goud logo kwam tevoorschijn. Ik opende het voorzichtig en een mooi goud armbandje lag op de kussentjes. Ik haalde het er voorzichtig uit en merkte dat er een goud plaatje met een inscriptie aanzat. Ik hield het dicht bij mijn ogen om het te lezen. "Voor mijn liefste zus. x Paris" stond er. Ik kreeg tranen in mijn ogen. Snel veegde ik ze weg en glimlachte naar Paris.
'Dankjewel,' zei ik. Ze deed het armbandje bij me om en ik bewonderde het om mijn pols. Prince gaf me ook een knuffel en gaf me een vierkant, plat pakje. Ik opende het zorgvuldig en ik zag een mooi, zilver lijstje met een foto van Michael, Paris, Prince, Blanket en ik. Ik was er heel blij mee, het voelde gewoon zo kloppend. Ik hoorde bij hen en zij hoorden bij mij. Ik zette het lijstje op het kastje naast mijn bed en bedankte Prince.
'Ik heb ook een cadeau,' zei Blanket en hij gaf me een velletje papier. Ik draaide het om en een tekening van mij - gelukkig stond mijn naam erbij geschreven, anders wist ik niet dat ik het was - en Blanket kwam tevoorschijn. Ik glimlachte en gaf hem een knuffel.
'Vind je hem mooi?' vroeg hij hoopvol. Ik keek op en Blanket keek me met grote, vragende ogen aan. Ik gaf hem een aai over zijn hoofd.
'Natuurlijk, hij is prachtig.' zei ik. Blanket straalde.
'Je bent nu bijna bejaard,' zei Blanket. We moesten allemaal lachen.
'Ze is pas zestien hoor,' zei Paris en ze gaf Blanket een duw. Die keek heel teleurgesteld en ik besloot er snel tussen in te komen voordat het op huilen aankwam.
'Waar is Michael eigenlijk?' vroeg ik aan Paris. Ze haalde haar schouders op.
'Hij zei dat hij nog wat dingen moest afmaken,' zei ze, maar op dat moment kwam hij binnen. Hij had een voldane glimlach op zijn gezicht en ik vroeg me af wat hij uitgespookt had. Hij kwam naar me toe en sprong op het bed.
'Gefeliciteerd,' zei hij en hij zoende me op mijn wangen. Hij duwde een vierkant pakje in mijn handen en ik voelde meteen dat het een CD was. Ik was benieuwd en ik haalde het papier er snel af. Het was inderdaad een CD. Op de voorkant stond een groot hart en de tekst "You're always in my heart". Ik draaide hem om en ik zag dat er acht onbekende nummers op stonden en twee van mijn favorieten: You Are Not Alone en I Just Can't Stop Loving You. Ik glimlachte en gaf Michael een knuffel.
'Dankje,' zei ik.
'Heel graag gedaan,' zei hij en ik lachte. Ik kon niet wachten om de CD te luisteren, maar ik besloot te wachten tot vanavond als ik alleen was. We liepen naar beneden en onderweg kwamen we Omer tegen. Hij grijnsde en gaf me ook zoenen op mijn wangen, ik voelde dat ik bloosde.
'Gefeliciteerd,' zei hij, en hij gaf me een pakje. Verbaasd pakte ik het aan.
'Dat had je niet hoeven doen,' mompelde ik, maar trok het papier er toch af. Het was een doosje zo als die van Paris, maar net iets groter. Ik opende het en een schattig zilver kettinkje lag op de kussentjes. Ik pakte het op en Omer deed het bij me om.
'Het staat je goed,' zei hij. Ik bedankte hem en ik voelde dat ik nog meer moest blozen. Waar had ik toch last van?

Die ochtend hadden we met zijn allen heerlijk ontbeten. Toen we beneden kwamen had Kai de hele tafel al gedekt met lekkere warme broodjes en andere feestelijke dingen. We aten in alle rust totdat iedereen voldaan was. Toen Kai alles had afgeruimd pakte Michael mijn hand vast. Hij keek me ernstig aan.
'Alicia?' begon hij moeizaam. Ik vroeg me af wat er in hemelsnaam was.
'Nou, ik vroeg me af.. zou je vandaag het graf van je ouders willen bezoeken?' Deze vraag had ik totaal niet aan zien komen, en plotseling verdween het blije, vredige gevoel uit mijn lichaam en het maakte plaats voor een kille leegte. Iedereen was stil aan tafel en keek me aan. Michael kneep zachtjes in mijn hand.
'Sorry,' fluisterde hij.
'Ik dacht.. nou ja.. misschien wilde je het,' Hij keek verdrietig. Ik keek hem aan.
'Ja,' zei ik. Mijn stem klonk schor.
'Jawel, ik wil mijn ouders bezoeken,' Michael keek me voor een paar tellen verbaasd aan, maar knikte toen. Hij omhelsde me stevig.
'Dan gaan we zo,' zei hij. Ik bevrijdde me uit zijn armen.
'Ik ga me even opfrissen,' zei ik en ik liep de keuken uit. Toen ik halverwege de trap was begon ik langzaam te rennen. Ik ging zo snel mogelijk mijn kamer in, draaide de deur op slot en liet me op mijn bed vallen. Ik ademde een paar keer diep in en toen ging het wel weer. Ik liep naar mijn kast, trok nieuwe kleding aan die ik van Janet had gekregen en liep naar de badkamer. Ik staarde naar mezelf in de spiegel. Ik waste mijn gezicht en stak mijn haar op. Snel poetste ik mijn tanden. Toen ik klaar was keek ik mezelf vastberaden aan. Ik was hier klaar voor. Samen met Michael kon ik dit aan. Ik liep weer naar beneden en Michael stond in de hal al op mij te wachten. Hij stak zijn hand uit en ik plaatste mijn hand in die van hem. We reden met zijn limo richting de begraafplaats waar mijn ouders lagen. Het was een aardig stukje rijden, maar dat vond ik niet erg. Zo had ik mijn tijd om na te denken en me goed voor te bereiden. Ik lag tegen Michael aan en keek door de getinte ramen naar buiten.
'Gaat het?' vroeg Michael. Ik knikte en glimlachte, het was geen ik-moet-glimlachen glimlach, het was een oprechte glimlach. Ik voelde dat ik er klaar voor was, klaar om mijn ouders graf te bezoeken. Ik was niet bang. Ik was niet verdrietig. Ik wist niet precies wat ik voelde. Toen we aangekomen waren stapten we uit en liepen de begraafplaats op. Gelukkig was het redelijk rustig omdat het nog redelijk vroeg was op een doordeweekse dag. Dat scheelde weer een hoop gedoe. Michael liep voorop en ik volgde hem. Nu we zo dichtbij waren begon het wat meer tot me door te dringen, maar ik wilde niet terug. Michael pakte mijn hand weer en we liepen de laatste paar stappen. Voor het graf bleef ik stilstaan. Michael liet mijn hand los en deed een paar stappen terug om mij wat privacy te geven. Wat hield ik toch van hem, hij kende me zo goed. Hij wist precies wat ik wilde op zo'n moment. Langzaam zakte ik door mijn hurken en las langzaam de woorden die op de grafsteen gegraveerd waren. Ben Harold & Alice Harold. 1956 - 2004. Forever in our hearts. Ik knikte langzaam. In ieder geval voor altijd in mijn hart. Ik voelde een traan over mijn wang glijden en voelde kort daarna Michael's hand die ze weer weg veegde. Ik pakte zijn hand en hield hem tegen mijn gezicht. Hij hurkte naast me en sloeg zijn andere arm om mij heen. Hij begon een melodietje te neuriën, heel rustig en zacht maar zo mooi. We zaten zo voor een tijdje tot Michael stopte met neuriën.
'Ik denk dat we moeten gaan,' fluisterde hij. Ik keek om mij heen en merkte dat het langzaam drukker werd en we trokken aardig de aandacht van de omstandigers. Ik knikte en we stonden langzaam op. Ik was allang blij dat de mensen beleefd genoeg waren om ons niet te storen. We liepen dicht tegen elkaar de begraafplaats af en gingen in de auto zitten. Michael veegde al mijn tranen weg. Hij zette een vrolijk muziekje op.
'Zo, en nu gaan we leuke dingen doen,' zei hij. Ik knikte en ik voelde me een stuk lichter. Ik was blij dat dit voorbij was, maar ik was ook blij dat ik het had gedaan.

Toen we weer aangekomen waren bij Neverland stonden Paris, Prince, Blanket en Omer buiten op ons te wachten, met koffers in hun handen. Ik keek Michael vragend aan maar hij glimlachte alleen. Ik wilde uitstappen maar Michael hield me tegen.
'Wacht hier,' zei hij. Ik haalde mijn wenkbrauwen op maar bleef braaf zitten. Hij stapte uit en ik zag hem naar zijn kinderen en Omer lopen. Ik merkte dat Omer drie koffers had in plaats van één. Michael pakte er twee van hem over en pakte ook Blanket's koffer en liep terug naar de limo om ze in te laden. Prince en Paris liepen mee en legde ook hun koffers in de limo. Ik vroeg me af wat er ging gebeuren, maar ik kon niets logisch bedenken. Misschien een vakantie? Maar zou Omer niet al binnenkort naar huis gaan? En heeft Michael het daar niet te druk voor? Ik had wat plannen voor een nieuw album opgevangen. Ik besloot er niet over na te denken en gewoon af te wachten. Prince en Paris waren ondertussen al ingestapt en gingen naast me zitten. Ik keek naar buiten en zag dat Omer ook zijn koffer in de limo had geplaatst. Hij had Blanket op zijn arm en Michael pakte hem over. Omer stapte de limo in en ging naast Prince zitten. Als laatste stapte Michael en Blanket in en Michael zei tegen de chauffeur dat ze konden vertrekken naar de bestemming die ze eerder besproken hadden.
'Eerder besproken?' vroeg ik aan Michael.
'Ja, voor als je het nog niet had gemerkt, ik ben een perfectionist en wil graag dat alles perfect gaat volgens plan.' hij knipoogde en ik rolde met mijn ogen.
'En mag ik ook nog weten wat die eerder besproken bestemming is?' Ik keek Michael met samengeknepen ogen aan maar ik besefte dat het er niet erg indrukwekkend uitzag omdat Omer in de lach schoot. Ik gaf hem een trap op zijn tenen waardoor hij nog harder moest lachen en ik met mijn armen over elkaar ging zitten. Ik haatte verrassingen.
'Geduld, Alicia,' zei Michael alleen. Ik zuchtte en keek naar buiten in de hoop verkeersborden te zien die konden aangeven waar we naartoe gingen. Na een tijdje begonnen borden met een vliegtuig erop te verschijnen en het viel me op dat we ze elke keer volgde.
'We gaan toch niet vliegen he,' zei ik. Michael glimlachte.
'Goed geraden,' zei hij. Ik keek met grote ogen naar buiten en precies op dat moment vloog er een vliegtuig over. Ik had nog nooit gevlogen en het leek me doodeng. Michael lachte.
'Het is niet eng, je merkt het amper,' zei Michael.
'Jij hebt makkelijk praat, jij hebt al zoveel gevlogen in je leven.' zei ik. Eigenlijk had ik er wel zin in.
'Waar gaan we heen?' vroeg ik. Michael haalde geheimzinnig zijn schouders op en ik besloot niet door te vragen. Ik wist dat het toch geen zin had.

Nog geen halfuur later vlogen we in Michael's privévliegtuig. Ik keek met grote ogen uit het raam naar het kleine land onder me wat Amerika moest zijn.
'Je kunt beter wat gaan slapen,' zei Michael.
'Het is wel een tijd vliegen, en als we daar aankomen is het weer ochtend dus het wordt een lange dag.' Ik keek op mijn horloge. Het was half twee. Dat betekende dat we waarschijnlijk naar Europa vlogen. Ik werd heel zenuwachtig, ik was nog nooit in Europa geweest. Ik probeerde Michael's advies op te volgen en te gaan slapen, maar het werkte niet zo goed omdat Omer naast me een videogame zat te spelen. Ik lachte toen hij laatste werd bij zijn racespel en hij keek me aan met een speelse blik.
'Wil je soms tegen mij racen?' vroeg hij uitdagend. Ik knikte.
'Ik ga winnen,' zei ik. Hij lachte en gaf een tweede controller aan mij. We racete een paar uur en het kwam uit dat we aardig tegen elkaar opgewassen waren.
'Victory!' riep ik uit toen ik hem had verslagen waardoor het 16-15 voor mij stond. Omer keek me verdrietig aan maar ik zag dat hij moest lachen. Ik lachte en legde de controller terug op zijn plaats.
'Ik denk dat ik maar ga slapen, zo als Michael zei,'
zei ik tegen Omer. Ik keek om en zag dat Michael diep in slaap was.
'Ik ook,' zei Omer. Ik zette mijn stoel op de laagste stand en probeerde te slapen maar ik zat vol met energie. Ik voelde dat Omer mijn hand vastpakte en ik kreeg kippenvel op mijn armen, maar ik liet niet los.
Ik werd wakker van Omer die me heen en weer schudde. Ik opende mijn ogen en ging rechtop zitten.
'We gaan landen,' zei Omer.
'Oh,' verbaasd keek ik uit het raam en ik zag dat het land inderdaad dichterbij kwam. Ik sloot snel mijn gordel.
'Waar zijn we nou?' vroeg ik.
'Parijs, de stad van de liefde,' hoorde ik Michael zeggen. Ik draaide me om en zag Michael slaperig in zijn stoel zitten. Zijn haar zat helemaal door de war.
'Wow, Parijs,' zei ik. Ik keek weer uit het raam en zag de stad langzaam op ons afkomen.

We liepen over het vliegveld van Parijs. Michael's onverwachte bezoek had gezorgd voor een flinke ophef, maar het had erger gekund. Michael probeerde mij zoveel mogelijk achter zich te duwen maar het had geen zin, omdat we omsingelt werden door camera's. Michael keek geïrriteerd. Nooit eerder had ik hem in het openbaar geïrriteerd zien kijken, al wist ik natuurlijk hoe erg hij alle media haatte, hij probeerde het vaak zoveel mogelijk te verbergen voor de camera's. Veel mensen probeerden Michael snel te interviewen maar hij kapte alles af.
'Niet nu,' zei hij steeds.
'Ik beantwoord geen vragen,'
Michael's bodyguards probeerde de pers zoveel mogelijk op afstand te houden en we liepen snel naar de uitgang waar een limo op ons aan het wachten was.
'Sorry,' zei Michael toen we in de limo zaten op weg naar ons hotel. Ik keek hem aan alsof hij gek was en haalde mijn wenkbrauwen op.
'Ben je gek? Dat is niet jouw schuld,' zei ik. Hij glimlachte maar keek nog steeds schuldig. Ik zuchtte en gaf hem een duw.
'Soms ben je echt moeilijk, Mike,' zei ik. Hij lachte en de schuldige blik in zijn ogen verdween.
'Ik heb er zo'n zin in,' zei hij opgewonden. Ik lachte om zijn enthousiasme.
'Waar gaan we heen?' vroeg ik.
'Eerst naar ons hotel, daar gaan we onze koffers afleveren en eventueel wat uitrusten als dat nodig is, en daarna gaan we even ergens eten en dan gaan we naar Disneyland Parijs,' zei hij. Zijn ogen straalde helemaal.
'Super,' zei ik. Ik voelde ook een glimlach op mijn gezicht staan. Ik keek naar buiten en zag Parijs aan ons voorbij flitsen. We stopte voor een luxe-uitziend 5 sterren hotel.
'Wow, Mike, had je niet hoeven doen, dat is toch veel te duur,' stamelde ik. Hij lachte.
'Waarom zou ik op vakantie in iets overnachten wat minder luxe is dan mijn eigen huis?' zei hij luchtig. Ik fronste mijn wenkbrauwen. Daar zat natuurlijk wat in.