3. Life's getting better

Lachend kwamen Michael en ik bovenwater.
'Ik krijg jou nog wel,' zei ik en ik duwde Michael weer onder. Ik keek naar de kant en zag een onbekende jongen van ongeveer 18 jaar staan. Hij had een donkere huid en mooie bruine ogen als die van Michael. Ik zag dat hij tranen in zijn ogen had.
'Michael?' vroeg ik. Ik keek naast me en zag dat Michael niet boven was gekomen. Op dat moment voelde ik zijn handen om mijn enkels sluiten die me onderwater trokken. Omdat ik het niet zag aankomen ademde ik een grote teug water binnen. Hoestend kwam ik boven water en keek Michael aan, maar die had geen aandacht meer voor mij. Hij keek naar de jongen op de kant en klom het water uit.
'Omer? Wat is er aan de hand?' vroeg Michael aan de jongen, die blijkbaar Omer heette. Huilend viel hij Michael om de hals en Michael gebaarde naar mij dat ze even naar binnen gingen. Ik knikte en Michael en Omer liepen weg. Ik klom ook op de kant en bedacht dat ik ze beter niet kon storen. Ik liep naar binnen via een zijdeur en ging naar de badkamer om me even te douchen. Na drie kwartier was ik klaar en ik liep naar de woonkamer. Ik zag Omer op de bank slapen en Michael zat naast hem en hield zijn hand vast. Het viel me op dat de jongen een lief kuiltje in zijn kin had. Michael keek op toen hij merkte dat ik binnen was gekomen en stond langzaam op. Ik keek hem vragend aan. Michael liep naar de keuken en ik volgde hem.
'Wat is er? Wie is hij?' vroeg ik zodra Michael de deur had gesloten.
'Dat is Omer Bhatti, een oude vriend van mij uit Noorwegen. Hij komt een paar dagen bij ons logeren want hij heeft ruzie met zijn ouders,' zei Michael.
'Hij heeft tenminste nog ouders,' mompelde ik. Ik had meteen spijt dat ik het had gezegd, want het is natuurlijk geen goede reden. Michael pakte mijn hand vast. Ik wilde hem eerst niet aankijken maar hij plaatste zijn hand onder mijn kin en dwong me om hem aan te kijken. Ik zag de pijn in zijn ogen en kreeg gelijk nog meer spijt.
'Alicia..' begon hij.
'Je hebt een ouder. Ik ben je vader.' Ik kreeg tranen in mijn ogen. Ik dacht dat ik er wel overheen begon te raken maar het lukte gewoon niet.
'Het is zo oneerlijk,' zei ik. Michael gaf me een knuffel.
'Het leven is oneerlijk,' zei hij. Ik drukte Michael stevig tegen me aan. Het voelde zo goed om bij hem te zijn. Michael liet je pijn verdwijnen.
'Maar vind je dat goed?' vroeg Michael.
'Wat?' vroeg ik een beetje onnozel.
'Dat Omer hier blijft logeren,' zei Michael.
'Oh.. Ja natuurlijk,' giechelde ik. Michael keek me met een gek gezicht aan maar besloot niets te vragen, zo als hij wel vaker deed bij mijn - voor andere personen - onverklaarbare reacties.
Op dat moment kwamen Paris, Prince en Blanket binnen. Michael liet me los en pakte Blanket op.
'Hey Blanket,' zei hij liefdevol en gaf hem een zoen op zijn hoofdje.
'Papa?' vroeg Paris.
'Mevrouw Brown heeft me geleerd te dichten, wil je het lezen?' Michael zette Blanket weer neer en pakte het velletje papier van Paris over. Ik keek toe hoe zijn ogen zich snel over het papier bewogen en hij gaf het papiertje weer terug aan Paris.
'Dat is prachtig, dankjewel' zei hij. Hij gaf een aai over Paris' hoofd, die straalde helemaal. Michael keek op zijn horloge.
'Het is tijd voor het avondeten,' zei hij. We liepen richting de keuken en namen plaats aan de lange tafel bij het raam. Omer kwam ook binnen en ging op de stoel naast die van mij zitten. Zenuwachtig begon ik op mijn stoel te wiebelen en Michael keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan. Ik stak mijn tong naar hem uit en hij begon te lachen. Stiekem keek ik opzij naar Omer en voelde me betrapt omdat hij ook naar mij keek. Hij glimlachte en stak zijn hand naar me uit: 'Hoi, ik ben Omer,' zei hij. Ik glimlachte en schudde zijn hand. Zijn hand voelde stevig en warm aan.
'Ik ben Alicia,' zei ik. Op dat moment kwam Kai binnen met glazen drinken. Snel nam ik een slok water, ik merkte dat ik de hele dag nog niets had gedronken. Michael stond op en tikte met zijn nagels tegen het glas. Hij schraapte zijn keel en keek ons allemaal met een glimlach aan.
'Welkom allemaal, bij het mooiste moment van de dag, het avondeten,' begon hij plechtig. Een paar mensen begonnen te lachen en Michael grijnsde.
'Als allereerste wil ik Alicia verwelkomen in ons gezin.' Prince, Paris en Blanket hieven hun glas op. Ik bloosde.
'En ten tweede wil ik Omer verwelkomen in Neverland, die blijft een paar dagen logeren,' zei Michael. Hij ging weer zitten en Kai kwam binnen met het eten. We hadden heerlijk gegeten die avond en iedereen had het naar zijn zin. Ik had me in tijden niet zo gelukkig gevoelt en ik voelde me echt een gezin. Het werd al laat en Michael bracht Paris, Prince en Blanket naar bed. Omer en ik bleven over en we hielpen Kai met het afruimen van de borden. Toen we klaar waren besloot Omer ook naar bed te gaan. Hij rekte zich uit.
'Ik ga ook maar naar bed, ik ben moe van de reis hiernaartoe,' zei hij. We wenste elkaar een goede nacht en hij vertrok naar boven. Ik liep naar het raam toe en keek naar buiten naar Neverland. Na een tijdje voelde ik Michael's armen van achteren om mijn middel sluiten en hij legde zijn hoofd op mijn schouder. Ik glimlachte en zei niets. Zo stonden we een tijdje naar buiten te staren, ieder in ons eigen gedachten. Ik had me in maanden niet zo gelukkig gevoelt. Ik weet niet hoelang we zo hadden gestaan, maar op het gegeven moment liet Michael me los en ik draaide me om en keek hem aan.
'Het is laat,' zei hij alleen. Ik pakte zijn hand en we liepen in stilte naar de hal waar onze wegen zouden scheiden.
'Welterusten, Mike,' zei ik.
'Slaap lekker,' hij gaf een kus op mijn wang en liep richting zijn slaapkamer. Ik keek hem glimlachend achterna en liep ook naar mijn kamer.