14. Real Friends

Abby POV.

Na die ene zin 26 keer hebben opgeschreven, verliet ik Ombers kantoor met een bloedende hand. Ik liep naar de leerlingenkamer van Griffoendor en toen ik daar binnenkwam zag ik dat alle ogen op mij gericht waren. Ik besloot dan maar om weer op mijn vertrouwde zetel aan de open haard te gaan zitten. Een paar seconden nadat ik daar zat, kwamen Harry, Ron, Hermelien en de tweeling mij vergezellen. 'Hoe was het bij Perkamentus?' vroeg Fred toen hij naast me ging zitten. 'Goed, hij was niet boos. En daarna moest ik gewoon naar Omber voor na te blijven. Ik moet daar twee weken naar toe gaan.' zei ik. Ik was verbaasd dat ze nog bij mij wouden zitten.
'Wat is er aan je hand?' vroeg Hermelien dan opeens. Ik trok mijn mouw over mijn rechterhand, zodat het bedekt was. 'Niets.' Maar Fred nam mijn hand, trok mijn mouw er af en zijn ogen wijden. 'Niets? Noem je dit niets? Je hele hand is bebloed!'
Hij nam een doekje en begon het bloed weg te vegen, maar de zin bleef er in staan. 'Ze kan dit niet doen! Ze mag leerlingen niet op zo'n manier straffen!' riep Hermelien toen. 'Je moet het melden, Abby!' Ik schudde mijn hoofd. 'Ze heeft het Ministerie achter haar, trouwens het is zo erg niet.' suste ik haar.

Fred streek met zijn vingers over mijn hand. 'Doet het pijn?' fluisterde hij. 'Niet liegen.' voegde hij eraan toe, toen ik mijn hoofd wou schudden. Ik knikte dan maar. 'Ehm Abby? Ik denk dat je ons nog een uitleg verschudligt ben.' zei Harry dan. Ik keek even naar Fred en hij knikte als teken om het te vertellen. 'Jullie zagen mij luchtbesturing tegen Malfidus. En de reden dat ik dat soort dingen kan, is omdat ik...een nimf was.'

'Een nimf? Maar die waren toch...' begon ze. 'Uitgestorven? Ja. Ik ben de laatste nimf op deze aarde.' 'Fascinerend.' zei Hermelien toen. Toen het een tijdje stil was en iedereen me aankeek begon ik dan maar weer te praten. 'Ik begrijp het als jullie niet meer bevriend met me willen zijn.'
Ze keken even allemaal naar elkaar en begonnen toen te lachen. 'We gaan je niet laten vallen omdat je een nimf bent.' zegt Harry dan met een glimlach. 'Natuurlijk niet, ben je gek? Zag je niet hoe Malfidus daarnet vloog? Dat was fantastisch!' zei George dan en Ron knikte heftig.

Ik lachte. 'Dankje.' fluisterde ik toen. Ik dacht altijd dat mijn ware aard me er altijd van zou weerhouden om vrienden te hebben, échte vrienden. Maar eigenlijk, is mijn band met de anderen daardoor alleen maar sterker door geworden. Dit waren mijn echte vrienden.