11.6

POV Samira.
Terwijl ik wat op internet zat rond te zoeken kwam Ibrahim naast me zitten. "Wat doe je?"Vroeg hij nieuwsgierig terwijl hij naast me kwam zitten en een kus op me wang gaf."Ik was aan het rond snuffelen naar 3D spullen en kraaltjes."Zei ik. Al vanaf kleins af aan maakte ik graag 3D kaarten en sieraden en vroeger zei ik altijd dat ik dit wou doen, een eigen winkel om alles te verkopen wat ik maakte. Helaas blijft die droom een droom. "Alweer?"Vroeg hij lachend. "Ja, ik verveel me de laatste tijd en ik wil me oude hobby's weer oppakken."Zei ik. "Dat is een goede reden, maar nu moet je met mij mee want we gaan wat leuks doen."Zei hij "O wat dan?"Vroeg ik. "Dat ga je zomenteen zien. Dit zijn de laatste dagen dat we samen zijn en dus wil ik tijd met me toekomstige vrouw doorbrengen."Zei hij terwijl die allemaal kusjes in me nek gaf. Hij had inderdaad gelijk, over een paar dagen ging Ibrahim terug naar Barcelona en bleef ik in Utrecht. Iets waar ik zelf voor had gekozen samen met Ibrahim maar nu het bijna zo ver was vond ik het toch een beetje moeilijk. Terwijl ik me laptop op zij zetten en me jas aantrok vertelde Ibrahim waar we heen gingen. "We gaan eerst winkelen en daarna gaan we gezellig uiteten en na het eten gaan we naar de film."Zei hij. "Dat klinkt als een geweldige dag met mijn toekomstige man."Lachte ik terwijl ik hem omhelsde. Terwijl we even later hand in hand in de stad liepen hadden we hier ook niet heel veel rust. Fans van PSV kwamen net bij het stadion vandaan aangezien PSV een wedstrijd hadden gespeeld en wouden graag op de foto met zowel mij als Ibrahim en dat ze met Ibrahim op de foto wilden kon ik nog wel begrijpen, maar met mij kon ik niet begrijpen ik was niet beroemd en deed niks nuttigs op het feit na dat ik de vriendin van Ibrahim was. Nadat we wat winkels in konden was het shoppen al snel over en gingen we eten in een chinees restaurant. Ibrahim en ik aten vaak chinees buiten de deur en ook dit keer weer. Terwijl we samen zaten te eten viel er een kleine stilte. "Dus dit is voorlopig het laatste wat we samen doen."Zei ik terwijl ik hem aankeek. Zijn bruine ogen lieten zien hoe gelukkig die was dat we samen waren. "Maar het is niet het laatste van ons, ik beloof je elk weekend als ik kom vlieg ik over, elk mooi moment dat jij in Nederland meemaakt zal ik naast je staan, ik zal je whatsappen, ik zal je bellen en ik zal elke doelpunt die ik maak speciaal voor jou maken."Zei hij en pakte me hand vast. '' Maar jij gaat straks volop trainen, genieten van het prachtige weer en ik wil in Nederland blijven, geen doel voor wat ik hier wil gaan doen, mijn leven is voor nu nutteloos en ik wil iets betekenen voor de wereld en voor mezelf, en voor jou."Zei ik terwijl ik me tranen inhield. "Luister, ik laat jou vrij. Als jij de wereld rond wil reizen wat dan ook zal ik trots op je zijn, je kan doen wat je wil want ik weet dat we altijd weer samen komen. Doe wat jij wil lieverd."Zei hij. Ik had vroeger altijd grote dromen. Ik wilde naar het buitenland, kinderen helpen die in grote problemen zaten zoals de prostitutie of arm waren, ik wou wat betekenen. Of een eigen winkel, ik wou groot en succesvol worden. "Maar waar moet ik dan beginnen, ik heb geen geld niks." Zei ik. "Geld is geen probleem, ik kan je helpen."Zei hij. "Ik moet zelfstandig zijn, ik ben je vriendin maar dat betekent niet dat ik op jou geld moet leven."Zei ik. "Verloofde, en als je zelfstandig wilt zijn prima, ik help je. Begin klein met je dromen."Zei hij. Terwijl we klaar waren met het eten besloten we niet meer naar de bioscoop te gaan en gingen naar huis. We kropen samen op de bank terwijl ik tegen hem aan ging liggen, dit was onze laatste avond samen. "Waar dacht je eigenlijk aan?"Vroeg hij terwijl die door me haar streelden. "Ik weet het nog niet, ik wil een eigen winkeltje of webshop met de creaties die ik maak als klein begin en voor de rest zie ik wel hoe ik me nuttig kan maken voor de wereld. Vroeger droomde ik altijd om naar derde wereld landen te gaan en daar te gaan helpen."Zei ik. "Dan moet je dat doen, jij kan dat."Zei hij. "Maar dan zijn we nog langer bij elkaar vandaan of misschien zijn we dan nooit meer samen."Zei ik "Maar je hoeft ook niet jaren weg te blijven, je kan beginnen met je eigen bedrijf in Nederland, vanuit daar ga je verder werken als je bij mij komt wonen en kunnen we samen reizen door de wereld om samen te gaan helpen."Zei hij. Dit idee was inderdaad geweldig. "Dat gaan we doen, als jij het ook wil."Zei ik. "Ik reis jou overal achterna, zelfs al zou je naar de maan gaan, ik volg je."Zei hij en met die woorden tilde die me op. "En nu gaan we slapen want morgen ochtend vroeg moet ik vertrekken."Zei hij. Terwijl ik hem zoende was het echt tijd om te gaan slapen want morgen was het inderdaad de laatste dag van ons samen.