Mijn naam is Lenka

ik voelde mijn gsm trillen in men zak, ik lachte toen ik zag dat het berichtje van mijn beste vriendin Gwen kwam. Gwen is mijn vriendin eigenlijk per toeval geworden ik zit in een toneelgroepje en zij was de zus van een van de jongens daar. Toen ik na een repetitie terwijl ik men spullen aan het pakken was hell's a lot like love aan het zingen was zei die gast ineens dat ik echt superhard op zijn zus leek kwa muziekkeuze en natuurkijk kwam zij dan juist binnen, ik was nog steeds aan het zingen en ze is toen gewoon beginnen mee zingen. Op die manier zijn wij dus vriendinnen geworden. (tot grote ergernis van Gwen's broer) nu zat ik dus weer op de repetitie toen ze een berichtje stuurde en aangezien dat ze weet dat ik repetitie heb zou ze mij alleen sturen als het echt niet kon wachten, ik opende het berichtje in las: "omfg! dit ga je niet geloven maar MAINSTREET komt op 20 mei, jouw verjaardag dus, naar belgie!!" ik flipte zowat " wnr start de verkoop?" ik kreeg vliegensvlug een antwoord " over een half uurtje al daarom was het zo belangrijk duh" oh nee de repetitie duurde nog een kwartie en tegen dat ik thuis ben en men computer opgestart heb zijn de VIP-tickets al uitverkocht "Save me! tegen dat ik thuis ben zijn alle VIP-tickets vast al uitverkocht(huil)" weer zo'n snel antwoord " don't you worry ik heb alles al geregeld. jij gaat als vip naar die show als het aan mij ligt!" wat hield ik toch van haar, hoe ze het ging regelen was me een raadsel maar ze ging het doen daar was ik zeker van.
toen ik na de repetitie samen met Roy (Gwen's broer) naar hun huis fietste werd ik toch wat nerveus, Gwen had me gevraagd naar haar huis te komen in verband met de tickets. Nu begon ik zo langzamerhand iets door te krijgen, haar huis is maar 5 minuten rijden van aan de academie en haar computer staat de hele tijd aan, dus de kans is groot dat ze al de hele tijd aan haar computer zit te wachten om toch maar die tickets te pakken te krijgen. Ze was toch echt een engel. Toen ik in de woonkamer kwam viel ik haast flauw, gewoon midden in men beste vriendin haar woonkamer stond mainstreet alsof dat de normaalste zaak van de wereld was. Na een paar keer naar adem gehapt te hebben kon ik Gwen eindelijk vragen wat ze hier deden, Gwen (die zelf duidelijk nog niet helemaal bekomen was) antwoordde me dat we VIP-tickets hadden gewonnen met een wedstrijd in de Girlz! en blijkbaar wouden ze die persoonlijk komen brengen. Waarom ze dat wilden zal mij een worst wezen, ik sprong haast een gat in de lucht van blijdschap, want nu konden we mainstreet al iet of wat beter leren kennen vóór de show. Kon deze dag nog beter worden? Ja dus, ik stond op om mijn spullen opzij te zetten toen Rein ineens zei dat ze de rest van de dag met ons wilden doorbrengen aangezien ze toch niets anders te doen hadden, nu was het Gwen's beurt om te flippen en oh nee nu viel ze flauw! God zei dank, Owen heeft haar juist op tijd opgevangen. OWEN! ik bedoel maar. "Hoe heet je vriendin?" hoorde ik Owen vragen, "Gwen. Roy wil jij even een glas water gaan halen?" dat zullen we nodig hebben als we haar wakker willen krijgen. Niet dat ik veronderstel dat ze uberhaupt weg zou willen aangezien ze in de armen van haar idool lag maar toch. "Gwen, Gwen? Word wakker!" toen ze na 10 minuten nog iet wakker werd belden we de ziekenwagen, ze viel wel vaker flauw hoor maar dan duurde het hoogstens 5 minuten dat ze buitenwesten was. Ons dagje met mainstreet begon dus met een tripje naar het ziekenhuis, onderweg daarnaartoe vroeg Daan ineens: "We weten nu wel je vriendin haar naam, maar wat is de jouwe?" "Lenka, mijn naam is Lenka" "Lenka..." papegaaide Nils "Betekend dat niet de schitterende of zoiets?" "Ja, dat en fakkel, maar dat vind ik eigenlijk niet zo'n mooie betekenis." Nils kreeg weer die schattige fonkeling in zijn ogen waar elk meisje bij zou weg smelten "Nou, ik vind het in ieder geval prachtig. Je bent een fakkel, een fakkel van hoop." Oh mijn god, dat is echt het liefste wat een jongen ooit tegen mij heeft gezegd! Ik wilde antwoorden toen Gwen eindelijk wakker werd. "Lenka, waar ben ik?" oh wat klonk ze breekbaar! "We zijn in de ziekenwagen, je was weer flauwgevallen, alleen ben je dit keer pas nu--na twintig minuten-- weer wakker geworden." "Hoe komt het dat ik geen pijn heb, ben ik in de zetel gevallen ofzo?" gelukkig, de kracht in haar stem kwam al weer terug, ondertussen zag ik Daan een van de verplegers aantikken zodat die wist dat ze wakker was. "Wat herinner jij je nog?" ik wilde ervoor zorgen dat ze niet weer buiten bewustzijn raakte. "Dat we tickets hadden gewonnen voor het optreden van mainstreet en dat... wacht eens even! Mainstreet was bij me thuis, waar zijn ze nu?" op die vraag moest ik al niet meer antwoorden want ze kwamen allemaal rond haar staan, waarop zij meteen een gil slaakte. Toen stopte de ziekenwagen en werd de brancard eruit getild, dus terwijl ze haar naar binnen brachten voor onderzoek gingen ik en de jongens in de wachtzaal zitten. Na een dik half-uur nagelbijten kwam ze terug met een zak chips in haar handen. "Weet je wat er nu aan de hand was?" vroeg ze opgewekt "Hoe moeten wij dat nu weten, wij zitten hier al een half-uur!" tja als je zo lang in een wachtzaal zit raak je vanzelf geïrriteerd. Ze gaf me een knuffel en zei: "Nou, ik had een te hoge bloeddruk." ik zuchtte opgelucht, dit betekende dat we wel een leuke namiddag konden hebben met de jongens van mainstreet. Ik hoorde haar tegen Owen fluisteren: "Bedankt dat je me hebt opgevangen, wie weet wat er anders gebeurt was." hij gaf haar een knuffel en glimlachte gelaten. "Graag gedaan hoor." Rein stond alweer te springen en vroeg: "Wat zullen we doen?" waarop Daan reageerde: "Wat dacht je van hier weg gaan?!" "Haha, grappig hoor!" ik kreeg een idee: "Filmpje bij mij thuis?" "Ja leuk!" reageerden re in koor "Op naar mijn huis!" Na een dikke tien minuten gestapt te hebben kwamen we thuis aan, ik voelde men gsm weer trillen. Het was van men moeder die zei dat ze dringend weg moest maar dat er geld op de tafel lag zodat we konden eten. (we zijn ik en Gwen, mam rekende er altijd op dat ze mee-at) ik stuurde vlug een bedankje terug en ging binnen, op de voet gevolgd door Gwen en de jongens. Ik zei tegen iedereen: "kiezen jullie maar al een film uit, terwijl ik drinken en chips ga halen." toen ik terugkwam was de keuze nog tussen een romantische komedie en een horrorfilm "Oh nee, alsjeblieft geen horror!" smeekte ik, tot mijn grote opluchting waren Nils en Gwen het met mij eens "dat is dan 3 tegen 2, het wordt dus de romantische komedie!" Ik zag Gwen juichen, wat een geluk, ik stopte de dvd in de speler en we gingen in de zetel zitten. Ongeveer op het midden van de film sloeg Nils zijn arm om me heen, dus kroop ik tegen hem aan en lei ik men hoofd op z'n schouder. Gwen zag dit en keek me grijnzend aan, ik keek betekenisvol terug zodat ze zich snel weer op de film zou focussen. Ik schrok toen ik ineens gepord werd, "Lenka, wakker worden de film is gedaan!" "Gwen, hou op! hou op!" smeekte ik, ik schoot recht toen ik merkte dat ik nog steeds in Nils' armen lag. "Heb je lekker geslapen?" hij klonk zelf ook best slaperig, "Ja dankje. Zullen we eten bestellen, ik begin honger te krijgen." Ik hoorde Rein juichen "Ja zullen we pizza bestellen?" "Mij best, is bolognese goed voor jullie?" "Uiteraard!" "Wat is er Daan heb je zo'n honger?" Owen schoot in de lach, "Ja dat lijkt me nu toch duidelijk!" ik belde de pizzaria op en bestelde één grote pizza bolognese. "Het is onderweg." deelde ik mede. "Nee, echt?!" "Oh, gaan we lekker sarcastisch doen Owen?" Na twintig minuten was onze pizza er eindelijk, ik betaalde en ging terug naar binnen. Aan tafel was het in het begin echt muisstil, nu ja dat was tot Daan mij en Nils begon te plagen over hoe 'snoezig' we wel niet waren tijdens de film. "Even voor de duidelijkheid ik ben NIET schattig!" "Ja, dat ben je wel Nils." "Hoor wie spreekt. Degene van de groep die continu schattig genoemd wordt ben jij, of niet Rein?!" "Jongens, vriendelijk blijven hé." "Waar slapen jullie eigenlijk, dan kunnen we misschien met jullie mee lopen." vroeg ik geïnteresseerd "Hotel Lumier dacht ik. " beantwoorde Daan mijn vraag "Lenka, weet je toevallig hoe lang dat lopen is van hier?" Gwen klonk ineens uiterst geïnteresseerd "Bwa, een kwartiertje wandelen ongeveer, waarom?" "Omdat --aangezien het toch niet ver van hier is-- de jongens langer kunnen blijven." oh, wat kon ze op deze momenten hoopvol kijken "Mij best, maar wat vinden de jongens er zelf van?" mijn blik gleed onmiddellijk naar Nils, die ik tot mijn blijdschap zag knikken. Waarop de rest ook begon te knikken. "Nou, mij goed. Wat zullen we doen?" "Wat dacht je van een avondje gezelschapsspelletjes spelen?" stelde Gwen voor, dat leek mij (en Rein duidelijk ook) een goed idee, dus ging ik een paar spelletjes halen. Toen ik terug kwam met een paar spellen waren de jongens (nou ja, Rein, Daan en Owen) en Gwen verschrikkelijk aan het gniffelen. Ik besloot mij er niets van aan te trekken en vroeg dus maar waar Nils was (het blijft vreemd dat Mainstreet gewoon hier in mijn zetel zat). Daan (die volgens mij de enige was die niet de slappe lach had) zei me dat hij even naar de wc was. "Oké, dan wachten we gewoon even," besloot ik. Na een dikke vijf minuten kwam hij terug, hij stak zijn duim op naar die vier achter mij, waarop ze alle vier begonnen te juichen. "Wat is hier aan de hand?" vroeg ik, waarop ze in koor antwoordden: "Niets, waarom?" "Niets? En ik moet dat geloven? Gwen, kom op, ik ken je al langer dan vandaag. Je kan voor mij niets verborgen houden en dat weet je." Gwen bleef ijzig kalm toen ze zei: "Ja, dat weet ik, maar ik hou helemaal niets voor je verborgen. Dus wat ben je nu aan het zagen?" Dit gaf ik nog niet op, ik zweer het je! "Trouwens, als het iets voor jou is, en we vertellen het niet, is het meestal een verrassing," ging Gwen droogjes verder. "Gwen, ik snap het al, ik mag het niet weten. Hou nu maar op!" "Precies, je mag het niet weten, je zal het niet weten en je kan het niet weten, want er is niets. Voila, einde discussie!"