11. A new trend?

Abby POV.

Aan de tafel van Griffoendor leek ik heel erg populair. Iedereen wou weten waarom ik zo opeens naar Zweinstein ging, hoe het was om thuisles te krijgen van je vader en nog vele andere dingen. Ik merkte mezelf af en toe naar Fred kijken en betrapte hem dan ook naar mij kijken, waardoor hij snel blozend wegkeek. De maaltijd was werkelijk fantastisch.Er was zo veel en het leek allemaal even lekker, waardoor je gewoon niet kon kiezen. Ook gaf Perkamentus zijn speech, waarna professor Omber haar intro maakte door te zeggen dat het Minesterie van Toverkunst zich zou moeien met de school. Nadat iedereen goed had gegeten, volgde ik de anderen naar de leerlingenkamer van Griffoendor.We kwamen opeens voor een schilderij te staan van een zware dame. Ik herinnerde me nog dat Ron iets zei over de Dikke Dame, wie waarschijnlijk deze vrouw was. 'Bananensplit.' zei Harry, waarna het schilderij naar achteren ging en een grote kamer blootstelde.

De leerlingenkamer. Er was een open haard, vele zeteltjes en de muren waren bedekt met schilderijen. Ik, Harry, Ron en Hermelien gingen bij elkaar zitten aan de open haard. 'Ehm, Abby?' vroeg Hermelien dan plots zenuwachtig. Fred, George en nog meerdere mensen begonnen opeens naar mij te kijken, allemaal verbaasd. 'Wat is er?' vroeg ik bang. 'Je ogen...ze zijn rood.' Oh nee. De ogen van een nimf konden heel vaak veranderen, dat kwam door de gevoelens die zij dan had. 'Oh, dat zijn lenzen. Ik draag ze graag, zo hebben mijn ogen mooie kleurtjes.' verzon ik. Het klonk waarschijnlijk heel vreemd, maar niemand begon er nog over. Ik moest echt beginnen oppassen.

'Je hoeft die lenzen niet te dragen,' fluisterde iemand plots in mijn oor. Ik schrok op en zag Fred naast me staan. 'Je ogen zijn mooi zonder ze.'
Ik keek hem bedankend aan en gaf hem een glimlachje. Ik zag toen George naar ons grijnzen en ik besloot vlug van onderwerp te veranderen. 'Dus, want denken jullie van Omber?' vroeg ik dan nonchalant. Zoals ik al had verwacht, had iedereen negatieve commentaren, die vooral kwamen over haar roze outfit.

Van Harry hoorden we dat Omber er ook was toen hij werd veroordeeld. En natuurlijk, zoals we allemaal wel hadden gedacht, had zij voor schuldig gestemd. Onder die geniepige lach, zat een duivels persoon. Verder praatten we over vanalles en nog wat. Maar mijn gedachten waren bij Fred en hoe hij mij zie dat ik mooie ogen had. Hij zei het niet zo rechtstreeks, maar het kwam op hetzelfde neer.

Toch?