Chapter four - De kermis
^^nederlandse titel,
ik weet niet wat kermis in het engels is xd
- reacie reactie reacie?
Charlotte pov:
het was druk op de pier. Justin had al de hele tijd mijn hand vast. Het voelde zo vertrouwd, niet alsof we 'samen' waren maar eerder vriendschappelijk. Wacht, nee, meer als vriendschap, maar minder als liefde. Hier liepen we dan, hand in hand. Het was stil, maar geen ongemakkelijke stilte, dat had ik nooit bij hem. 'Zullen we in het spookhuis gaan?' hij deed me opschrikken uit mijn gedachten. Hij keek zo hoopvol dat ik in de lach schoot. Hij besefte waarom ik lachte en deed mee. Eens we uitgelachen waren en aan het spookhuis stonden, dacht ik eraan hoe bang ik was in een spookhuis. Maar toen ik naar Justin keek, werd ik minder bang. Met de gedachte dat ik dicht bij hem zou kunnen kruipen als ik bang werd gingen we in een karretje zitten...
Justin pov:
Het was druk op de pier. Ik hield haar hand vast. Ik wist niet wanneer ik het haar moest vertellen dus besloot ik om naar het spookhuis te gaan. 'Zullen we daar in gaan?' vroeg ik al wijzend naar het grote zwarte kasteel. Ik zag haar lachen toen ze mijn blik zag. Ik keek zo omdat ik wist dat ik haar daarna ging vertellen over mijn gevoelens voor haar. Het zou moeilijk worden maar ik moest het zeggen. We kwamen lachend aan en ik betaalde de kaartjes. Toen we eenmaal zaten kroop ze dicht tegen mij aan. Ik legde mijn arm rond haar en we vertrokken.
het was druk op de pier. Justin had al de hele tijd mijn hand vast. Het voelde zo vertrouwd, niet alsof we 'samen' waren maar eerder vriendschappelijk. Wacht, nee, meer als vriendschap, maar minder als liefde. Hier liepen we dan, hand in hand. Het was stil, maar geen ongemakkelijke stilte, dat had ik nooit bij hem. 'Zullen we in het spookhuis gaan?' hij deed me opschrikken uit mijn gedachten. Hij keek zo hoopvol dat ik in de lach schoot. Hij besefte waarom ik lachte en deed mee. Eens we uitgelachen waren en aan het spookhuis stonden, dacht ik eraan hoe bang ik was in een spookhuis. Maar toen ik naar Justin keek, werd ik minder bang. Met de gedachte dat ik dicht bij hem zou kunnen kruipen als ik bang werd gingen we in een karretje zitten...
Justin pov:
Het was druk op de pier. Ik hield haar hand vast. Ik wist niet wanneer ik het haar moest vertellen dus besloot ik om naar het spookhuis te gaan. 'Zullen we daar in gaan?' vroeg ik al wijzend naar het grote zwarte kasteel. Ik zag haar lachen toen ze mijn blik zag. Ik keek zo omdat ik wist dat ik haar daarna ging vertellen over mijn gevoelens voor haar. Het zou moeilijk worden maar ik moest het zeggen. We kwamen lachend aan en ik betaalde de kaartjes. Toen we eenmaal zaten kroop ze dicht tegen mij aan. Ik legde mijn arm rond haar en we vertrokken.
Reageer (4)
Kermis = Fair
1 decennium geledenHele leuke story!
veder
1 decennium geledenZo lief!
1 decennium geledenVerder!!
en heel erg snel verderr. xoxo