OO3

'Nee. Laat me los!' Gani probeerde zich los te trekken van de Bèta die haar met zich meenam. Haar geschreeuw viel weg in de luide muziek die rond het vuur werd gespeeld en de dansende en zingende menigte. Haar woorden gingen verloren doordat wolven hun kop in hun nek hadden gelegd en stootten een klagelijk gehuil uit, wat voor Gani op het ogenblik niet prettig in de oren klonk. Iedereen toonde zijn of haar trots aan het nieuwe bruidspaar, maar Gani walgde ervan. Het was niet eerlijk.
Ze probeerde een glimp van hem op te vangen, maar hij was niet te vinden tussen de halfwolven om haar heen.
Pora zag ze wel. Ze glimlachte en haar moeder had haar kop op haar schoot gelegd.
De Bèta die Gani had meegesleurd veranderde in een wolf zodra hij haar de hut van de Stamhoofden in had gesmeten en keerde haar hooghartig de rug toe. Ze was een achternicht van haar vader en scheen nu al zijn mening te delen. Iedereen scheen zijn mening te delen.
'Je hebt je gezin vernederd.'
Gani's ogen konden maar moeilijk wennen aan de schemering binnen de hut. Ze zag de silhouetten van de vijftien Stamhoofden in het, voor haar ogen, halfdonker en wist dat het geen zin had om nog te proberen haar daad goed te praten. De Stamhoofden hadden vast hun oordeel al klaar en ze hoopte maar dat haar straf mild zou zijn.
'We kunnen niet toestaan dat jij nog langer voor onrust zorgt. Onze beslissingen dienen met respect te worden nageleefd en we kunnen niet tolereren dat jij jezelf te verheven acht om je daar aan te houden.'
Gani aarzelde. Ze wist niet of ze deze woorden moest tegenspreken. Ze had de stem van het Stamhoofd herkend en wist dat hij erg goed was in het doordrammen van zijn visie. Ze besloot te zwijgen, hoewel haar dat veel wilskracht kostte en boog haar hoofd.
'Bij deze ben je verbannen uit het Stadsdeel.'
Gani veerde overeind. 'Wat?' Ze keek de groep van Stamhoofden ongelovig aan. Een stem in haar hoofd zei dat ze het goed verstaan had, maar haar brein weigerde dat te accepteren. 'U kunt me niet verbannen! Ik - ik heb alleen mijn mening gegeven!'
'Zwijgen zal je niet misstaan als je nog iets van je waardigheid over wilt houden,' sprak Matoth, een grijsharige man met een lange baard. Zijn stem was donker en kil en Gani wist dat hij het meende toen ze hem voorzichtig in de ogen keek.