Chapter four.

Ik staar om me heen, wachtend op Carlisle om te zeggen dat ik naar Renée toe mag. Maar het lijkt als maar langer te duren. Weer hoor ik de deur open gaan. In de hoop dat het Edward is kijk ik op, maar ik zie alleen een vrouw in de deuropening staan. 'Is Carlisle hier?'vraagt ze. Haar stem klinkt prachtig. Ik kuch even. 'Nee, maar hij komt zo vast wel' Ze knikt, en loopt naar binnen. 'Dus, waarom lig jij hier?' Ik haal mijn schouders op. 'Geen idee.' Ze lacht even. 'Oke dan. Beterschap in ieder geval' Ik knik, en glimlach even. Even valt er een ongemakkelijke stilte, tot Carlisle naar binnen loopt. 'Oh, Samantha!'roept hij, en hij vliegt op haar af. De vrouw, Samantha, drukt haar lippen op de zijne, en hij gaat met zijn hand door haar haren. Dan kijkt Carlisle even naar mij, en stopt. 'Oh, ja. De patiënt' Hij pakt een bordje, en kijkt er even op. 'Het ziet ernaar uit dat je morgen alweer weg mag' Eindelijk. 'En mijn zus?' Hij kijkt weer naar een blad. 'Die mag nog niet weg. Waarschijnlijk pas over een week' Ik zucht, en leun naar achteren. Shit man. Waar moet ik dan overnachten? 'Ik kan wel iets voor je regelen'roept Samantha. Ik kijk even naar haar. Ik ken haar dan wel niet, maar het is toch zeker wel aardig. Carlisle omhelst haar. 'We regelen samen wel iets voor je' Ik grinnik. 'Dank u' Ik leun weer achterover, en sluit mijn ogen. Denkend aan Edward, val ik in slaap.

En nu eis we allemaal lange reacties.