Chapter three.

'Hoe gaat het met haar? En hoelang ben ik buiten bewust zijn geweest?' 'Het gaat nu beter dan gisteren, ze was ook even buiten bewust zijn, maar ook zij is weer bij, dus laten we zeggen dat het goed gaat met haar.' 'Mag ik naar haar toe?' Hij schudt zijn hoofd, en draait zich om. 'Nee, er mag nog even niemand bij' 'Oké' Ik laat mezelf weer achterover zakken, en sluit mijn ogen. Met mijn duimen en wijsvingers knijp ik in mijn neusbrug. Oh god, waarom moest mij dit overkomen? Ik hoor een deur open gaan, en dan wat voetstappen. Dan hoor ik de deur weer sluiten. 'Carlisle, Alice vraagt of..' Aan de stem te horen is hij een man. Hij stopt met praten, en aan zijn voetstappen te horen, loopt hij een stuk richting mij. 'Wie is dit?' Ik open langzaam mijn ogen, en leun weer naar voren. 'Ik ben Cheryl' Hij kijkt me lang aan, en zet dan weer een stap naar me toe. 'Oh hoi, ik ben Edward' Hij schudt me de hand. 'Hoi' Wow, zijn hand is koud. Ik kijk even diep in zijn ogen. Ook goudkleurige, zoals die van de dokter. 'Hoe gaat het?''Goed'antwoord ik snel. 'Oké' Hij geeft me een stralende glimlacht die mijn adem even wegneemt. 'Nou, ik ga maar weer'roep hij, en al grinnikend loopt hij de kamer uit. 'Volgens mij mag hij je wel'fluistert Carlisle met een grote glimlach. 'Hij lijkt me wel aardig'fluister ik terug, met nu ook een glimlach. 'Wil je hem leren kennen?' Ik knik even. Wie niet?