Exo 45.

“Wat zullen we eens gaan doen?” vraagt Femke.
“Geen idee.” Os ploft neer op het bed en zucht.
Het bed. Of ja, bed. Ze hebben alle matrassen van de meisjesbungalow in de woonkamer gelegd en zo gaan ze dus allemaal naast elkaar slapen. Gezellig, dus.
“Doen, durven of waarheid?” Stelt Paula voor.
“Daar gaan we weer.” Mompelt Os. “Saai.”
“Ik doe mee!” Staat Didi zijn vriendinnetje bij.
“Zijn we niet iets vergeten?” vraagt Os plots.
“Eh, wat dan?” lacht Femke.
Os zucht. “De koning en koningin van het bal.”
“Shit.” Femke slaat zichzelf op haar voorhoofd. “Helemaal vergeten.”
“En nu?” vraagt Paula.
“Eh..” Femke bijt even op haar lip. “Dan reiken we die prijs morgen uit?”
“En wie beslist, eigenlijk?”
“Stef!” zegt Didi snel.
“Hoezo Stef?” mompelt Mel.
“Ja, hij heeft iedereen gezien deze avond, dus.”
“Is misschien niet zo een slecht idee.” Zegt Paula dan. “Maar zullen we nu beginnen?”

Paula kijkt even op de klok als ze al een tijdje aan het spelen zijn. Er zijn echt al zoveel dingen gebeurd. Zo heeft Os omgekeerd aan het brugje moeten hangen met zijn haar in het water, Stef een liter water moeten drinken al zingend, Mellanie één van haar grootste geheimen vertellen en nog zo een aantal stomme dingen.
“Oke, Os. Waarheid, durven of doen?” glimlacht Didi.
“Ik ga eens het watje uithangen. Waarheid.” Grijnst hij.
“Even denken.” Didi doet alsof hij echt heel diep nadenkt, zucht even kort en maakt zich dan klaar om Os zijn vraag te stellen. “Hoe zit het tussen jou en Mel?”
Mellanie kijkt meteen op en draait haar hoofd richting Os. Haar hart klopt in haar keel en als hij zijn volgende woorden uitspreekt zucht ze zachtjes. Opgelucht, maar gekwetst. Ze weet dat ze dit zelf wou, maar ze is het zo beu aan het worden.
“Mel en ik zijn vrienden.” Zegt Os dan rustig. Te rustig, vindt Mellanie. “Oke, dan eh.. Femke.”
“Durven.”
“Durf jij je laten schminken door Stef? Maar dan met z’n ogen toe?”
“Wat?” Femke haar mond zakt open. “Ben je gek of zo.”
“Bedankt voor het vertrouwen hoor,” lacht Stef. “ik zal het onthouden.”
Femke kijkt hem met een glimlachje aan. “Oke, is goed.”
“Ja, oke, volgende.” Lacht Didi.
“Paula!” zegt Femke geheimzinnig.
“Eh.. Waarheid?”
“Oke.. Hoe lang ben je al verliefd op Didi?”
Paula haar ogen worden groot. “Femmm.”
“Ja, wat? Dat is de vraag hoor, nu moet je antwoorden.”
Didi buigt zich naar Paula toe. “Ik zal niet luisteren.” Fluistert hij.
Paula grinnikt en ziet hoe hij zijn vingers in zijn oren stopt. Een beetje gerustgesteld draait ze zich weer naar Femke. “eh.. Van eind vorig jaar al, denk ik.”
“Wat? Al zo lang?” roept Didi plots met een glimlach.
Paula verbergt haar gezicht verlegen in haar handen. Help. “Didi..” mompelt ze lachend.
“Ik vind het heel lief hoor.” Glimlacht hij. Hij drukt een kusje op haar schouder en legt zijn arm dan lief rond haar middel. “Nu mag jij trouwens weer iemand kiezen.”
Paula kijkt weer de groep rond en laat haar blik op Mellanie rusten. “Mel.”
“Doen.” Ze glimlacht zelfzeker.
“Os zoenen.”
Mellanie haar mond valt open en ze kijkt Os meteen aan. Het gevoel dat Paula hen door heeft wordt met de seconde sterker. Wat moet ze nu doen? Als ze hem niet zoent, dan denkt Paula zeker dat er iets is tussen hun.. en als ze het wel doet, dan..
“Mel, hallo, wakker worden.” Lacht Didi. “Dat is toch niet zo erg.”
“Eh.. Nee, natuurlijk niet.. Maar ik eh..”
Os kijkt haar ongemakkelijk aan. Hij zou haar nu echt graag zoenen.
“Kom op, Mel. Je kan het wel.” Lacht Femke.
Mellanie kijkt de groep rond, nog steeds twijfelend. Ze moet nu wel eens gaan beslissen. Iedereen kijkt haar aan, waar ze zich niet bepaald beter van voelt.
Stef, die merkt dat Mellanie zich helemaal niet goed voelt, legt even zijn hand op haar rug. “Gaat het, Mel?”
Zonder dat ze het beseft gaat haar ademhaling ineens een stuk onregelmatiger en krijgt ze klamme handen. “N-Nee.” Fluistert ze in stukjes. Ze kan niet meer praten, geen idee wat er nu aan de hand is. Ze moet hier weg. Echt gewoon weg. “Ik.. Ik moet..” Ze probeert op te staan, maar wankelt op haar benen. Meteen springen Os en Stef recht om haar aan haar armen te ondersteunen.
“Misschien moet ze maar slapen, ze ziet er echt moe uit. En bleek.” Zegt Femke voorzichtig.
Paula kijkt Mellanie medelevend aan. Dit had ze niet moeten doen.
Mellanie laat zich half tegen Os aan vallen en zakt samen met hem neer op het bed. Ze laat haar hoofd op haar kussen vallen en sluit haar ogen eventjes.
“Gaat het lukken?” vraagt Stef.
Os kijkt zijn vriend aan en knikt. “Het is oke.”
Van zodra Stef weg is kijkt hij Mellanie meteen weer aan. Hij weet niet waarom, maar hij maakt zich zorgen.
“K-Koud.” Fluistert ze.
Os heft het donsdeken op en schuift haar benen er onder, voor hij het deken optrekt tot haar kin. Lief wrijft hij even met z’n hand door haar blonde haren, voor hij op wil staan. Mellanie haar ogen schieten open en schiet recht om zijn hand te grijpen. Meteen zakt ze in elkaar. Os zakt door zijn knieën en wrijft het haar uit haar gezicht. Hij voelt even aan haar voorhoofd. Koorts.
“Ga maar goed liggen, Mel.” Hij stopt haar weer goed onder en gaat vervolgens weer naast haar liggen. Vaag hoort hij zijn vrienden een gesprek voeren, maar zijn aandacht licht volledig bij Mellanie. Ze is zo mooi.
“B-Blijf.” Ze kijkt hem aan en Os merkt hoe haar ogen geen glans hebben.
Os knikt. “Ga maar slapen, prinses.” Hij drukt een kusje op haar voorhoofd en gaat dan naast haar onder het deken liggen. Mellanie kruipt helemaal tegen hem aan en grijpt onder het deken zijn hand. Dit is de eerste keer dat ze samen in één bed slapen, sinds ze een koppel zijn. Een flauw glimlachje vormt zich op haar gezicht. Geen energie. Os zijn lichaamswarmte doet haar goed, want ze heeft het enorm koud. Net op dat moment trekt Os haar iets dichter tegen zich aan en voor ze langzaam indommelt voelt ze nog hoe hij een kusje op haar voorhoofd drukt.