4 #Aurore

"Elisabeth, waarom vertrouw je hem eigenlijk niet? Gewoon omdat je weinig van hem weet of zit er meer achter?" ik geef toe ik vroeg het me toch wel af. "Geen idee, instinct denk ik." Dat voorspelde meestal niet veel goeds, nu goed op naar de volgende les. Wat was dat nu weer, ach ja tuurlijk PO, daarom stond Elisabeth natuurlijk zo te springen. (Ze was namelijk dol op PO) 'k Vraag me af wat we vandaag gaan doen, oh nee! Weer tekenen, (Een soort anime, vreselijk!) Als er iets is wat ik niet kan is het dat wel, die ogen en de mond lukken me wel maar de rest van dat mannetje, vreselijk! "Elisabeth, wil jij me niet helpen?" ik fluisterde want mvr. De Veuster werd hysterisch als we luidop praatten, "Ja tuurlijk, waarom niet." ik zweer het ze is soms echt een engel. De bel ging juist op het moment dat ik klaar was met mijn tekening, ik begon serieus te denken dat die les nooit zou eindigen. of op zen minst dat ik niet klaar zou zijn voor het einde en dat ik er dus thuis aan voort moest doen. "Hé Aurore, wacht je op mij? Ik moet nog even met iemands iets bespreken." Elisabeth klonk serieus dus zei ik maar ja, ik bedoel als het echt zo belangrijk was kon ik best wachten. Ik ging verder met het maken van mijn tas en ging naar buiten. In de gang ving ik een vleugje van de discusie tussen Elisabeth en een jongen op, dat ging er heftig aan toe en... wacht eens is dat Erik? Ik stopte om te luisteren, "Je laat haar met rust! Het kan me niet schelen dat je zegt dat je haar leuk vind, je laat haar met rust!" wow, zo kwaad had ik haar nog nooit gezien "Ik vind haar echt bijzonder, en ik heb daar verder geen bijbedoelingen mee." Hij blijft wel ZEER rustig "Ja dat zal wel, ze is MIJN vriendin en we weten allebei dat jij bijbedoelingen hebt bij alles wat je doet, ik zeg het voor de laatste keer, je...." "Elisabeth?" je kon niet voorzichtig genoeg zijn als ze boos is. "Kom je mee? Je mist je bus nog, dag Erik!" ik trok haar achter me aan de gang door, ze leek te geschokt om tegen te stribbelen. na een tijdje moest ik meer moeite doen om haar mee te sleuren, ze kwam dus weer tot haar positieven. " waar was dat nou goed voor?" stak ze van wal " nou, 1: is zijn eerste schooldag, nou voelt-ie zich zeker welkom en 2: nou moet je ook niet overdrijven hé, als hij zegt dat hij Victoria leuk en bijzonder vindt moet je hem een kans geven. Zelfs al vertrouw je hem niet, Victoria vertrouwd hem wel en die is ook niet van gisteren hoor!" Elisabeth sputerde weer tegen: "Kan hij haar niet gewoon met rust laten? Dat is 1 beter voor zijn gezondheid en 2 voor die van Victoria!" Ze kan echt doordrammen hé? "Elisabeth! Victoria loopt heus niet in zeven sloten" tegelijk hoor." " En wat als ze dat wel doet?" "Dan is dat niet onze fout." Nu moet ze ophouden hoor! "Kan ik er aan doen dat ik me zorgen maak? Gaan we weer: "Ja, hou er mee op, je kwetst er Victoria mee. Dat is wat mij uitmaakt." Dit keer zweeg en stapte ze op de bus, ik hoop maar dat ze zich morgen kan inhouden.