- Prologue

Hij staarde neer op het kleine zakje, het klein o zo gehaate zakje.
het zakje vol met iets waar hij al zo lang naar verlangde.
hij haalde diep adem en een huivering trok over zijn rug.
nee, nee, nee, hij moest sterk zijn. sterker dan het verlangen om het zakje open te maken.
al zo lang, al zo lang zo sterk.
hij huiverde nog maals, nee, het ging niet meer.
ondanks alle vrije jaren, hij was op.
zijn vingers trilde toen hij het zakje open maakte.

even later zat het spul in zijn aderen.
zijn lichaam en geest verwelkomde het zo gemiste gevoel.
een zucht van verrukking kwam over zijn lippen.
als thuiskomen.