18

Ik heb Nick net gebroken. Maar hij mij ook. Ik moet geen spijt voelen. Het is allemaal zijn schuld.

~

Ik liep starend naar huis. Mijn hoofd voelde helemaal leeg. Ik hoorde ergens vaag mijn naam. Maar ik keek niet op of om. Het enige wat ik deed was voor me uit staren en lopen. Ik moest alles van net verwerken. Maar het was onmogelijk. Dit blijft voor altijd me achtervolgen.

Ik voelde een warme hand op mijn schouder. Ik schrok en keek wie het was. Het was Rein. Met daar achter Yasmine, Nils en Esmee. Owen zag ik niet. Fijn, 2 stelletjes. '' We zagen net wat er allemaal was gebeurd.'' zegt Rein en hij keek me aan. Ik kreeg tranen in mijn ogen. Rein zag het en knuffelde me. En liet me na een tijdje los. Yasmine, Nils en Esmee kwamen ook naar me toe en knuffelde me. '' Ik moet echt naar huis.. het spijt me'' zei ik na een tijdje en liep weg zonder op antwoord te wachten. Shit, ik bedenk me net dat ik helemaal niemand meer heb. Geen Nick, geen moeder, geen Daan, geen oma. Ik ben alleen. En heb niemand meer die voor me kan zorgen. Ik kreeg weer tranen in mijn ogen en rende terug naar Nils, Rein, Esmee en Yasmine. Ik vertelde ze alles wat er net was gebeurd met Nick, en dat ik niemand heb. '' Je mag wel mee met ons, we gaan met ze allen logeren bij Daan. Daarom zijn we ook hier. We wouden je meevragen, maar toen liep je weg.'' Ik knik en zeg dat het me leuk lijkt. '' Maar Daan dan.. Het is net uit.'' snik ik. '' Trek je niets van hem aan joh. Wij zijn er ook nog! En straks komt Owen ook. Vergeet Daan maar.'' zei Esmee. En ze lachte naar me. Ik knik en loop met ze mee naar Daan's huis. Het huis waarvan ik nooit had gedacht daar nog te willen komen.

Daan doet de deur open. ´´ hey!´´ zegt hij lachend. Maar zijn lach trekt langzaam weg als hij mij ziet. Yasmine ziet dat Daan naar me kijkt. '' We hadden met ze allen afgesproken om te logeren, weet je nog Daan?'' zei Yasmine en zette de nadruk op 'allen'. Daan knikte en liet ons binnen. '' Alle bedden liggen er al. Op 1 na. Want ik had niet verwacht dat... laat maar'' Daan brak zijn zin af en liep naar de keuken. Natuurlijk, hij wou zeggen dat hij niet had verwacht dat ik kwam. Ik wil ook niet, maar ik had geen keus. De bel ging. '' Ik ga wel!'' riep ik en liep weg. Ik moest even weg van hun. '' Yooooo Isa!'' riep Owen naar me. '' Yoooo Owen!'' riep ik terug, en we knuffelde elkaar. We liepen weer naar de woonkamer en plofte op de bank. Iedereen had al drinken, behalve ik en Owen. '' Mag ik ook drinken ofzo?'' vroeg ik onbeleefd. Daan liep weg en pakte cola voor mij en Owen. Daan vond het volgensmij echt niet leuk dat ik er was. Maar hij heeft maar pech. Ik zat naast Yasmine en Esmee. Ik kende Esmee niet zo goed, maar ze was wel erg lief. '' Rein kom eens mee. '' zei Yasmine. Ze stond op en liep naar de gang. Rein stond op een deed een ' geen idee wat ze gaat doen' gezicht. '' Nu wil ik het ook weten!'' zei Esmee. Ze stond op en liep naar de gang. Ik zat nu alleen met Daan, Nils en Owen. Het was best ongemakkelijk. Maar gelukkig begon Owen met praten. '' Isa? Ga je ook mee morgen naar ons concert? Je mag backstages als je wilt, samen met Esmee, Yasmine en familie enzo. Je hoeft niet te betalen.'' '' Ja natuurlijk! Lijkt me gezellig!'' zei ik enthousiast. Ik keek naar Daan, hij keek heel afkeurend. Ik denk niet dat hij er zin in had. '' Nils en Owen kom eens?'' zei Esmee vanaf de gang. '' En nu netjes?'' plaagde Owen. '' Pff, Nils en Owen kom eens ALSJEBLIEFT'' vroeg Esmee. We moesten allemaal hard lachen en toen liepen Owen en Nils naar de gang. Ik was nu alleen met Daan. Dat is pas ongemakkelijk. Daan had zijn mobiel er al bij gepakt. Ik pakte ook maar mijn telefoon. Telefoons zijn altijd zo belangrijk tijdens stiltes. Ik ging snel door mijn timeline van twitter en zag een paar tweets van Daan.

@0547Daan: Hele dag en nacht met haar opgeschept. Maar gelukkig wel met de rest van mainstreet en lieve Yasmine en Esmee!

@0547Daan: Ze heeft me gebroken. Ik dacht dat we weer gelukkig waren, maar nee. Dan doe je me dit aan.''

Tuurlijk, gaat hij alle mainiacs tegen me op zetten. Alle mainiacs weten ook mijn twitternaam. Ik krijg alleen maar haat tweets. Ik zag zoveel tweets zovan:'' Jij breekt onze held. Wij breken jou.'' of '' wacht maar totdat we je zien. Je zal spijt voelen lelijke hoer. en pijn'' of '' LELIJKE TRUT WE ALL HATE YOU. Wacht maar tot bij het concert! Als we je allemaal zien, je zal spijt hebben dat je bent gekomen '' Ik kreeg tranen in mijn ogen. Hoe konden ze dit zeggen? Tranen liepen over mijn wangen. Ik kon niet hard huilen, want dan hoorde Daan dat. Maar hij had al door dat ik het niet leuk vond '' Sorry voor de mainiacs'' zegt hij onzeker. Ik kijk op. '' Oh shit ik zag niet dat je huilde. Maar ik snap het wel, ze doen je pijn.'' ik knik en laat mn tranen stromen. Daan komt onzeker naar me toegelopen. '' let op'' zei Daan. Hij pakte zijn telefoon en opende twitter.
@0547Daan: Sorry ik had het niet moeten tweeten, jullie doen haar heel veel pijn. Dat moeten jullie niet doen. (1/3)
@0547Daan: Ze heeft het al slecht thuis. Dit verdient ze niet. Ze zit nu naast me te huilen. Dat was echt niet de bedoeling.(2/3)
@0547Daan: Alsjeblieft stop, jullie hoeven haar geen pijn te doen. Ze is een geweldige meid. Laat haar met rust. Bedankt.

Ik kijk naar Daan. Ik weet niet of ik hem moet knuffelen, want hij is wel me ex. Maar hij heeft wel m'n haat gestopt voor grootste deel. Ik knuffelde hem toch. '''heel erg bedankt. Echt waar.'' stotter ik. '' geen dank. Het was echt niet mijn bedoeling van de haat.'' Ik glimlach. We kijken elkaar diep in de ogen aan, en komen steeds dichterbij. Ik voel zijn warme adem in mijn nek. '' Yoooo we zijn weer terug!'' schreeuwde Rein. Daan en ik gaan snel uit elkaar zitten. '' Oh sorry, verkeerd moment?'' vroeg Nils. Daan en ik lachte en keken elkaar aan. We hadden dan wel niet met elkaar, maar mijn gevoelens voor hem waren echt nog niet weg.